Artykuł agencji eKAI z 20 czerwca 2025 roku relacjonuje wypowiedź Dominique Mathieu, określanego jako „kardynał” i „arcybiskup” Teheranu-Ispahanu, dotyczącą konfliktu izraelsko-irańskiego. Mathieu, przebywający w Teheranie, opisuje skutki działań wojennych: cierpienie cywilów, uchodźctwo, zniszczenia i pozorną normalność w stolicy Iranu. Podkreśla asymetryczny charakter konfliktu, toczonego głównie w przestrzeni powietrznej. Kluczowym elementem jego wypowiedzi jest stwierdzenie: „wojna niczego nie rozwiązuje” oraz wezwanie do modlitwy o powrót do negocjacji. Mathieu apeluje o solidarność i wzajemną modlitwę, cytując List do Efezjan o zburzeniu muru podziału przez Chrystusa, co w kontekście ma sugerować pojednanie między zwaśnionymi narodami.
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, stanowisko prezentowane przez Mathieu stanowi rażące odejście od niezmiennej doktryny Kościoła i jest przesiąknięte duchem modernizmu oraz fałszywego pacyfizmu, charakterystycznego dla posoborowej pseudomagisterium. Kościół Katolicki, opierając się na Objawieniu, rozumie ludzką naturę i dopuszcza – w ściśle określonych warunkach – możliwość wojny sprawiedliwej. Jak nauczał św. Augustyn w „Państwie Bożym” i św. Tomasz z Akwinu w „Sumie Teologicznej”, wojna może być moralnie dopuszczalna, gdy spełnia konkretne kryteria: musi być prowadzona przez prawowitą władzę, mieć słuszną przyczynę (np. naprawienie ciężkiej krzywdy), słuszny zamiar (przywrócenie pokoju i sprawiedliwości), być ostatecznością (wszystkie inne środki wyczerpane) oraz istnieć roztropna nadzieja na powodzenie bez większego zła niż to, które ma się naprawić. Papież Pius XII w licznych przemówieniach (np. do Korpusu Dyplomatycznego w 1953 r.) jednoznacznie potwierdzał tę naukę, podkreślając prawo narodów do obrony przed niesprawiedliwą agresją. Stwierdzenie Mathieu, że
„wojna niczego nie rozwiązuje”
jest więc radykalnym zaprzeczeniem tej katolickiej prawdy. Jest to pogląd relatywizujący moralną ocenę działań wojennych, ignorujący obowiązek obrony niewinnych przed niesprawiedliwością i agresją, wynikający z prawa naturalnego i przykazania miłości bliźniego. Taka postawa, w praktyce, może prowadzić do usprawiedliwiania agresora i skazywania ofiar na bierne znoszenie zła.
Ponadto, wezwanie Mathieu do modlitwy o negocjacje i jego interpretacja Listu do Efezjan (Ef 2:14) w kontekście konfliktu izraelsko-irańskiego jest niebezpiecznym przejawem ekumenizmu i indyferentyzmu religijnego, potępionych przez niezmienne Magisterium. Papież Pius IX w encyklice „Quanto conficiamur moerore” (1863) oraz w Syllabusie Errorów (1864) stanowczo potępił błąd głoszący, że „ludzie mogą znaleźć drogę do wiecznego zbawienia i osiągnąć wieczne zbawienie w każdej religii”. Papież Pius XI w encyklice „Mortalium Animos” (1928) jednoznacznie odrzucił fałszywy ekumenizm, stwierdzając: „Apostolstwo to będzie dążyć (…) do tego, by heretycy i schizmatycy powrócili na łono Kościoła, zamiast, by 'Kościół katolicki stał się jakby współtowarzyszem i współuczestnikiem ich błędów i uprzedzeń'”. Modlitwa o „zjednoczenie w Chrystusie” z wyznawcami islamu, którzy odrzucają Jego Bóstwo, Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie, oraz z wyznawcami judaizmu, którzy odrzucają Go jako Mesjasza, jest całkowicie sprzeczna z tym nauczaniem. Sugeruje ona fałszywą równość między religią prawdziwą a fałszywymi oraz iluzoryczną możliwość prawdziwego pokoju i jedności poza jedynym prawdziwym Kościołem Chrystusowym. Cytat z Listu do Efezjan odnosi się do pojednania Żydów i pogan *w Kościele Katolickim*, a nie do jakiejkolwiek formy religijnego synkretyzmu czy politycznego pokoju osiągniętego kosztem prawdy wiary. Użycie go w tym kontekście przez Mathieu jest nadużyciem Pisma Świętego i propagowaniem zgubnego indyferentyzmu.
Sam status i autorytet, z jakim przemawia Mathieu, jest z punktu widzenia sedewakantystycznej wiary katolickiej wyznawanej integralnie, całkowicie nieważny. Jako osoba „mianowana” na „kardynała” i „arcybiskupa” przez antypapieży posoborowego kościoła po 1958 roku, po rewolucji liturgicznej i doktrynalnej Vaticanum II, nie posiada on żadnej prawowitej władzy w Kościele Chrystusowym. Jego wypowiedź jest więc głosem zwodniczej struktury, która zawłaszczyła zewnętrzne atrybuty Kościoła, by szerzyć błędy modernizmu, ekumenizmu i religijnej wolności – zasad potępionych przez św. Piusa X w encyklice „Pascendi Dominici Gregis” (1907) i papieża Piusa XII. Nadawanie mu tytułu „kardynała” czy „arcybiskupa” w mediach, w tym w eKAI, jest współudziałem w tym oszustwie i wprowadza wiernych w błąd co do natury obecnego kryzysu w Kościele.
Podsumowując, artykuł eKAI prezentuje wypowiedź przedstawiciela nielegitymowanej posoborowej struktury, głoszącej poglądy sprzeczne z integralną doktryną katolicką. Fałszywy pacyfizm Mathieu, negujący możliwość wojny sprawiedliwej, oraz jego ekumeniczne wezwanie do modlitwy o pokój oparty na religijnym indyferentyzmie, stanowią jawne odrzucenie nauczania Ojców Kościoła, Doktorów Kościoła i papieży sprzed 1958 roku. Wierni katolicy, trwający przy niezmiennej wierze, muszą odrzucić te błędy, modlić się o triumf Niepokalanego Serca Maryi i powrót prawowitego Pasterza na Stolicę Piotrową, który przywróci jedność wiary i dyscypliny.
Za artykułem: Kard. Mathieu: wojna niczego nie rozwiązuje. Módlmy się o wznowienie negocjacji
Data artykułu: 20.06.2025
