Artykuł na VaticanNews relacjonuje koncert „Jednego Serca Jednego Ducha” w Rzeszowie z 19 czerwca 2025 r., który zgromadził ok. 25 tys. osób. Wydarzenie, powiązane z uroczystością Bożego Ciała, otrzymało wzmiankę podczas środowej audiencji „Leona XIV”. Koncert prowadził Jan Budziaszek, z udziałem artystów takich jak Beata Bednarz, zespół NEW LIFE’M, Arkadio i Dariusz Malejonek. Oprawę muzyczną zapewniła blisko 200-osobowa orkiestra i chór pod kierownictwem Marcina Pospieszalskiego. Transmisję prowadziły m.in. Telewizja Trwam i EWTN. Wśród uczestników wymienieni zostali „biskup” Jan Wątroba, „bp” Stanisław Jamrozek, „bp” Andrzej Przybylski, „bp” Jan Ozga oraz przedstawiciele władz świeckich.
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, to wydarzenie stanowi rażące naruszenie świętości uroczystości Bożego Ciała i zasad kultu katolickiego. Sobór Trydencki w sesji XIII, kanonie 6, stanowczo potępia wszelkie formy kultu eucharystycznego niezatwierdzone przez Kościół, zaś Pius XII w encyklice Mediator Dei ostrzega przed wprowadzaniem „nowych form kultu” mogących „zakłócać święte obrzędy”. Koncertowa forma, mieszająca elementy religijne z rozrywkowymi, sprzeciwia się zasadzie, że kult publiczny musi odpowiadać „poważnemu charakterowi świętych obrzędów” (Św. Pius X, Tra le sollecitudini).
Organizatorzy podkreślają, że koncert jest przede wszystkim wydarzeniem o głęboko religijnym charakterze, harmonijnie wpisującym się w procesje eucharystyczne
To twierdzenie jest teologicznie nie do utrzymania. Św. Robert Bellarmin w De sacramento Eucharistiae naucza, że wszelkie nabożeństwa eucharystyczne winny skupiać się wyłącznie na adoracji i wynagradzaniu, nie zaś na rozrywce. „Harmonijne wpisanie” koncertu w procesję stanowi profanację, gdyż procesja eucharystyczna jest aktem liturgicznym, nie zaś pretekstem dla występów artystycznych. Kanon 1257 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. zastrzega, że tylko Stolica Apostolska ma prawo ustanawiać nowe formy kultu publicznego.
Papież Leon XIV podczas ostatniej środowej audiencji generalnej w Watykanie
Użycie tytułu „Papież” wobec Roberta Prevosta jest niedopuszczalne z perspektywy sedewakantystycznej. Po bezprawnym „Soborze Watykańskim II” i promulgowaniu heretyckich dokumentów (jak Dignitatis humanae czy Nostra aetate), osoby zajmujące stanowisko w Watykanie nie mogą być uznane za prawowitych następców św. Piotra. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice wyjaśnia, że heretyk nie może sprawować autentycznej władzy papieskiej. „Błogosławieństwo” tegoż uzurpatora nie ma żadnej wartości duchowej, będąc jedynie aktem propagandowym.
Wśród uczestników wydarzenia znaleźli się m.in. Biskup Rzeszowski Jan Wątroba, bp Stanisław Jamrozek z Przemyśla, bp Andrzej Przybylski z Częstochowy, bp Jan Ozga z Kamerunu
Obecność tych „biskupów” nadaje wydarzeniu pozory legitymizacji, co jest poważnym zgorszeniem. Wszyscy wymienieni przyjęli „święcenia” lub sprawują urzędy w strukturze posoborowej, która odrzuca integralną doktrynę katolicką. Św. Cyprian w De unitate Ecclesiae stanowczo potępia współudział prawowitych pasterzy z heretykami. Kanon 2370 Kodeksu z 1917 r. nakłada ekskomunikę na biskupów koncelebrujących z heretykami. Udział „biskupów” w tym wydarzeniu stanowi akt współpracy z antykościołem posoborowym.
To wyjątkowa forma modlitwy i uwielbienia, będąca przedłużeniem liturgicznego świętowania
Twierdzenie to jest sprzeczne z nauką Kościoła. Pius XII w Mediator Dei wyraźnie oddziela liturgię (czynność publicznego kultu Kościoła) od pobożności prywatnej. Żadna „forma modlitwy” nie może być „przedłużeniem” liturgii, gdyż liturgia jest dziełem samego Chrystusa-Kapłana. Ponadto, użycie instrumentów i stylów muzycznych właściwych dla rozrywki (co wynika z samej formy koncertu) zostało jednoznacznie potępione przez św. Piusa X w Motu proprio o muzyce sakralnej jako „nieodpowiednie dla świątyni”.
Wydarzenie to, promowane przez media posoborowe (Vatican News, EWTN), stanowi przykład postępującej protestantyzacji życia religijnego, gdzie emocje i doświadczenia zbiorowe zastępują prawdziwą adorację. Św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis potępia modernizm, który „miesza prawdę z fałszem”, zaś Sobór Watykański I w konstytucji Dei Filius przypomina, że „wiara nie jest ślepym uczuciem religijnym”. Koncert w Rzeszowie, pod płaszczykiem pobożności, promuje właśnie taki emocjonalistyczny substytut wiary, sprzeczny z katolicką zasadą, że kult musi być przede wszystkim aktem rozumu i woli poddanych Objawieniu.
Za artykułem: Koncert w Rzeszowie z błogosławieństwem Papieża Leona XIV
Data artykułu: 20.06.2025
