Artykuł agencji ekai.pl relacjonuje uroczystości Bożego Ciała w Częstochowie pod przewodnictwem „arcybiskupa” Wacława Depo. Opisuje procesję eucharystyczną z Jasnej Góry do archikatedry Świętej Rodziny, połączoną z kongresem eucharystycznym z racji stulecia „diecezji”. Homilia „abp” Depo zawierała odniesienia do Melchizedeka, św. Pawła, Abrahama Joshuy Heschela, św. Jana Pawła II, bł. kard. Wyszyńskiego i Norwida, z wezwaniami o nadanie sensu pracy, cierpieniu i życiu rodzinnemu.
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, relacjonowane wydarzenie stanowi głębokie zniekształcenie święta Corpus Christi. Już sama formuła „kongresu eucharystycznego” jest obca Tradycji, będąc modernistycznym tworem promującym aktywizm zamiast kultu. Jak uczy papież Pius XI w Quas Primas, prawdziwa pobożność eucharystyczna koncentruje się na królewskiej adoracji Chrystusa-Króla, nie zaś na ludzkich „programach duszpasterskich”.
Boże Ciało jest szczególnym dniem kiedy idąc za Jezusem naszymi ulicami, uświadamiamy sobie na płaszczyźnie wiary, że jest dzień troski Jezusa o nas
To stwierdzenie redukuje Najświętszy Sakrament do sentymentalnego symbolu „troski”, podczas gdy dogmat Lateranu IV i Trento nauczają, iż w Hostii obecne jest vero et realiter Ciało, Krew, Dusza i Bóstwo Chrystusa. Procesja jest aktem triumfalnego hołdu dla Króla Królów, nie zaś psychologicznym „uświadamianiem sobie troski”.
Nadto, „abp” Depo powołuje się na żydowskiego filozofa Abrahama Heschela, którego pisma negują boszość Chrystusa. Św. Pius X w Pascendi potępił łączenie nauki katolickiej z niechrześcijańskimi systemami filozoficznymi. Cytat Heschela wprowadza relatywizm, sugerując równoważność judaizmu z katolicyzmem – co stanowi jawną zdradę encykliki Mortalium Animos Piusa XI, zakazującej fałszywego ekumenizmu.
Celebracja eucharystyczna nie kończy się w kościele. Te wiarę trzeba nieść dalej poprzez posłanie w imię Chrystusa
To stwierdzenie ukrywa herezję protestanckiego „memoriału”. Sobór Trydencki (Sesja XXII, Kan. 1-5) definiuje Mszę jako prawdziwą i właściwą Ofiarę przebłagalną, której nie można sprowadzać do „posłania w świat”. Nawiązania do „gościnnego posiłku” potwierdzają tę redukcję, podczas gdy Pius XII w Mediator Dei ostrzega: „Ofiara Ołtarza nie jest czystym i prostym pamiątkowym uczczeniem męki i śmierci Jezusa Chrystusa, lecz […] jest Ofiarą w ścisłym słowa znaczeniu”.
Szczególnie zgorszenia godne jest przywołanie „Leona XIV” (Roberta Prevosta), antypapieża posoborowego, który w homilii określany jest jako autorytet. Wspominanie go w kontekście Eucharystii jest świętokradztwem, jako że jego „pontyfikat” opiera się na apostazji Vaticanum II. Kanon 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku jasno stwierdza, że urząd traci moc przy publicznym odejściu od wiary.
Równie niedopuszczalne jest cytowanie „św. Jana Pawła II” – heretyckiego przywódcy posoborowego antykościoła. Jego tezy o „wartości człowieka” oderwane od konieczności łaski uświęcającej (Dekret o usprawiedliwieniu, Sobór Trydencki, Sesja VI) prowadzą do naturalizmu potępionego w Humani Generis Piusa XII. Nawet wzmianka o „bł. kard. Wyszyńskim” jest problematyczna, jako że jego „beatufikacja” dokonana przez antykościół pozbawiona jest ważności.
Procesja opisana jako „publiczne wyznanie wiary” w rzeczywistości stała się manifestacją apostazji. Obecność „duchownych” wyświęconych w nieważnych posoborowych „święceniach” (zgodnie z bullą Sacramentum Ordinis Piusa XII i analizą Ottavianiego) czyni z niej profanację. Wierni uczestniczący w tym spektaklu nieświadomie biorą udział w akcie schizmy.
Prawowierna pobożność eucharystyczna wymaga, jak naucza papież Leon XIII w Mirae Caritatis, adoracji Chrystusa w Jego królewskiej majestacie, wynagradzania za zniewagi oraz żarliwej modlitwy o nawrócenie heretyków i schizmatyków. Nic z tego nie miało miejsca w tej bluźnierczej farsie, która zamiast czcić Boga – czciła człowieka i jego „doświadczenia”.
Za artykułem: Abp Depo: Boże Ciało to dzień troski Jezusa o nas
Data artykułu: 19.06.2025
