Portal Gosc.pl (23 kwietnia 2024) publikuje artykuł Wojciecha Teistera, który analizuje wartość sojuszniczych gwarancji bezpieczeństwa w kontekście wojny na Ukrainie i potencjalnego zagrożenia dla Polski. Autor zastanawia się, czy Stany Zjednoczone są gotowe do realnego zaangażowania w obronę sojuszników, czy też kierują się przede wszystkim własnym interesem.
Analiza artykułu z perspektywy integralnej wiary katolickiej ujawnia szereg problematycznych założeń i pominięć. Przede wszystkim, artykuł operuje w ramach czysto świeckiego, pragmatycznego spojrzenia na relacje międzynarodowe, ignorując fundamentalne zasady moralne i duchowe, które powinny kierować działaniami państw.
Odkąd tuż za naszą wschodnią granicą (a sporadycznie także na naszym terytorium) zaczęły spadać rosyjskie rakiety, na poważnie zaczęliśmy zadawać sobie pytania o wartość sojuszniczych gwarancji bezpieczeństwa i wsparcia w razie ewentualnej agresji ze wschodu.
Z perspektywy katolickiej, wojna jest zawsze złem, a pokój najwyższą wartością. Jednakże, pokój nie może być osiągnięty za wszelką cenę, zwłaszcza kosztem sprawiedliwości i obrony słabszych. Pius XII w swojej encyklice *Summi Pontificatus* przypominał, że obowiązkiem państw jest ochrona swoich obywateli i obrona przed niesprawiedliwą agresją.
Artykuł sugeruje, że Ameryka może nie być skłonna do obrony Polski, jeśli nie będzie to leżało w jej interesie.
Waszyngton jednak do bezpośredniego starcia z Rosją się nie pali i palił nie będzie. Jest jednak jedna rzecz, która może skłonić Amerykanów do zaangażowania ogromnych środków w nawet najtrudniejsze starcie – to obrona własnych interesów.
Takie podejście jest sprzeczne z katolicką nauką o solidarności i miłości bliźniego. Państwa, zwłaszcza te silniejsze, mają moralny obowiązek wspierania tych, którzy są w potrzebie, nawet jeśli nie przynosi to bezpośrednich korzyści. Św. Augustyn w *Państwie Bożym* podkreślał, że prawdziwa sprawiedliwość polega na oddawaniu każdemu, co mu się należy, a więc także na obronie jego praw.
Autor artykułu pisze:
Warto jednak nie unikać ich stawiania w debacie publicznej, a politykom nieustannie przypominać, że wsparcie sojusznicze jest dla naszego bezpieczeństwa kluczowe, ale Artykuł 5. NATO nie działa automatycznie, a rodzaj i skala wsparcia, jakiego dane państwo członkowskie udzieli zaatakowanemu sojusznikowi w praktyce będzie w znacznej mierze zależeć od tego, na ile w całym zamieszaniu bronione będą interesy wspierającego.
Traktowanie sojuszy jako transakcji handlowych, gdzie pomoc jest uzależniona od korzyści, jest zaprzeczeniem ducha prawdziwego braterstwa i solidarności, które powinny łączyć narody. Leon XIII w encyklice *Rerum Novarum* nauczał, że relacje społeczne powinny być oparte na sprawiedliwości i miłości, a nie na egoistycznych kalkulacjach.
Artykuł pomija również rolę Opatrzności Bożej w historii. Autor skupia się wyłącznie na czynnikach politycznych i militarnych, ignorując fakt, że losy narodów zależą od Boga. Jak uczy Pismo Święte, Bóg wywyższa i poniża narody, w zależności od ich wierności Jego prawom. Zamiast polegać wyłącznie na sojuszach i własnych siłach, Polska powinna przede wszystkim zaufać Bogu i prosić Go o pomoc w trudnych czasach.
Podsumowując, artykuł Wojciecha Teistera prezentuje świeckie, pragmatyczne spojrzenie na relacje międzynarodowe, które jest sprzeczne z integralną wiarą katolicką. Zamiast polegać wyłącznie na sojuszach i własnych siłach, Polska powinna przede wszystkim zaufać Bogu i kierować się zasadami moralnymi i duchowymi w swojej polityce zagranicznej.
Za artykułem: Rachunek zysków i strat
Data artykułu: 23.04.2024
