Portal Gosc.pl (31 października 2024) przedstawia subiektywny ranking przykładów marnotrawstwa publicznych pieniędzy w Polsce, wskazując na absurdalne inwestycje finansowane ze środków publicznych. Artykuł sugeruje, że problem ten dotyczy różnych regionów i szczebli administracji, niezależnie od barw partyjnych.
Analiza krytyczna tego artykułu z perspektywy integralnej wiary katolickiej ujawnia głębszy problem, który wykracza poza kwestie finansowe i dotyka sfery moralnej oraz duchowej. Samo marnotrawstwo jest grzechem wołającym o pomstę do nieba, gdyż narusza zasadę sprawiedliwości i miłości bliźniego. Pieniądze publiczne powinny być wykorzystywane roztropnie i z myślą o dobru wspólnym, a nie na realizację bezsensownych projektów, które służą jedynie zaspokojeniu czyichś ambicji lub korzyści materialnych.
Rozgłos związany ze sprawą deportacji Pawła Szopy, właściciela firmy Red is Bad, któremu zarzucane jest sprzedawanie Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych m.in. agregatów prądotwórczych po zawyżonych cenach, jest być może dobrą okazją, by poruszyć ten wątek: astronomicznych kosztów, jakie jednostki administracji publicznej różnego szczebla ponoszą za realizację niektórych inwestycji opłacanych ze środków publicznych.
Z perspektywy katolickiej, uczciwość w zarządzaniu dobrami publicznymi jest fundamentalnym wymogiem moralnym. Katechizm naucza, że każdy człowiek ma obowiązek dbać o powierzone mu dobra i wykorzystywać je zgodnie z wolą Bożą. Marnotrawstwo jest sprzeczne z tą zasadą i prowadzi do demoralizacji społeczeństwa.
Autor artykułu wskazuje na konkretne przykłady marnotrawstwa, takie jak:
* Ławki Patriotyczne za 100 tys. zł sztuka.
* Wiaty przystankowe w Kielcach za 400 tys. zł sztuka.
* Wiaty przystankowe w Gdańsku za 46 tys. zł sztuka.
* Strefa Relaksu na placu Bankowym w Warszawie za 920 tys. zł.
* Coolcos Wyspy Orzeźwienia w Krakowie za 90 tys. zł.
Te przykłady ukazują skalę problemu i brak odpowiedzialności ze strony osób zarządzających publicznymi środkami. Zamiast inwestować w realne potrzeby społeczne, takie jak edukacja, służba zdrowia czy pomoc dla ubogich, pieniądze są wydawane na bezużyteczne i często kiczowate projekty.
Oczywiście, czasami za takimi inwestycjami nie musi iść celowe działanie. Bywa, że inwestycja jest najzwyczajniej w świecie nie przemyślana i nietrafiona. Zdarza się też, że pod koniec okienka rozliczeniowego na unijne dotacje zostają jakieś środki do wykorzystania, więc szuka się na siłę sposobu, by nie przepadły.
Autor sugeruje, że przyczyną marnotrawstwa może być brak przemyślanych planów lub chęć wykorzystania środków unijnych „na siłę”. Jednak z perspektywy katolickiej, takie tłumaczenia są niewystarczające. Osoby odpowiedzialne za zarządzanie publicznymi pieniędzmi mają obowiązek kierować się roztropnością, sprawiedliwością i troską o dobro wspólne. Nie mogą usprawiedliwiać swoich błędów brakiem czasu lub presją ze strony zewnętrznych czynników.
Co gorsza, artykuł sugeruje, że mechanizmy przetargowe są często wykorzystywane do manipulacji i korupcji. Warunki przetargów są konstruowane w taki sposób, aby faworyzować konkretne firmy, co prowadzi do zawyżania cen i obniżania jakości inwestycji.
Oczywiście wszystko to kupione po przetargach, ale tajemnicą poliszynela jest to, jak w wielu przypadkach konstruuje się nad Wisłą warunki przetargu –zawężając wymogi dotyczące inwestycji tak, by spełniała je ta a nie inna firma. Jest legalnie? Jest. Jest drogo? Tańszej oferty dla takich warunków nie było.
Tego rodzaju praktyki są sprzeczne z zasadami moralności katolickiej i stanowią poważne naruszenie prawa naturalnego. Katechizm naucza, że uczciwość i sprawiedliwość powinny być podstawą wszelkich relacji gospodarczych i społecznych. Korupcja i manipulacja są grzechami, które niszczą zaufanie społeczne i prowadzą do demoralizacji państwa.
Artykuł z portalu Gosc.pl, choć porusza ważny problem marnotrawstwa publicznych pieniędzy, nie analizuje go w kontekście moralnym i duchowym. Z perspektywy integralnej wiary katolickiej, marnotrawstwo jest grzechem, który woła o pomstę do nieba. Wzywa do nawrócenia i pokuty, a także do podjęcia konkretnych działań na rzecz naprawy sytuacji. Należy domagać się od osób zarządzających publicznymi środkami uczciwości, roztropności i troski o dobro wspólne. Tylko w ten sposób można zbudować społeczeństwo oparte na sprawiedliwości i miłości bliźniego.
Niestety, sytuacja ta jest symptomem głębszego kryzysu moralnego, który dotyka współczesny świat. Odrzucenie Boga i Jego praw prowadzi do relatywizmu moralnego, w którym nie ma miejsca na obiektywne wartości i zasady. W takim świecie łatwo o korupcję, manipulację i marnotrawstwo. Jedynym lekarstwem na ten kryzys jest powrót do Boga i Jego niezmiennych prawd. Tylko w świetle wiary katolickiej można odróżnić dobro od zła i budować społeczeństwo oparte na sprawiedliwości i miłości.
Należy pamiętać, że Kościół zawsze nauczał o obowiązku troski o ubogich i potrzebujących. Marnotrawstwo publicznych pieniędzy jest szczególnie naganne, gdy w tym samym czasie wielu ludzi cierpi z powodu biedy i braku dostępu do podstawowych dóbr. Święty Tomasz z Akwinu nauczał, że dobra materialne są przeznaczone dla wszystkich ludzi, a bogaci mają obowiązek dzielić się nimi z ubogimi.
Dlatego też, z perspektywy sedewakantystycznej, należy potępić wszelkie formy marnotrawstwa publicznych pieniędzy i domagać się od rządzących uczciwości, roztropności i troski o dobro wspólne. Należy również modlić się o nawrócenie tych, którzy dopuszczają się tego grzechu, aby zrozumieli, że ich działania są sprzeczne z wolą Bożą i prowadzą do zguby wiecznej.
Ponadto, należy zwrócić uwagę na fakt, że artykuł został opublikowany na portalu „Gość Niedzielny”, który jest związany z posoborowym kościołem. Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, należy zachować ostrożność wobec tego rodzaju mediów, gdyż często promują one idee sprzeczne z tradycyjnym nauczaniem Kościoła. Należy pamiętać, że po śmierci Piusa XII w 1958 roku, Kościół został opanowany przez modernistów, którzy dążą do zniszczenia tradycyjnej wiary i wprowadzenia nowych, heretyckich doktryn. Dlatego też, należy unikać wszelkich kontaktów z posoborowym kościołem i trzymać się niezmiennej Tradycji katolickiej.
W kontekście obecnej sytuacji w Kościele, należy również zwrócić uwagę na fakt, że „papież” Leon XIV i jego „biskupi” nie mają żadnej władzy od Boga. Są to uzurpatorzy, którzy zajmują miejsca prawowitych pasterzy i prowadzą wiernych na manowce. Dlatego też, należy odrzucać wszelkie ich nauki i trzymać się niezmiennej Tradycji katolickiej, która została nam przekazana przez Apostołów i Ojców Kościoła.
Podsumowując, artykuł z portalu Gosc.pl, choć porusza ważny problem marnotrawstwa publicznych pieniędzy, nie analizuje go w kontekście moralnym i duchowym. Z perspektywy integralnej wiary katolickiej, marnotrawstwo jest grzechem, który woła o pomstę do nieba. Należy domagać się od osób zarządzających publicznymi środkami uczciwości, roztropności i troski o dobro wspólne. Należy również unikać wszelkich kontaktów z posoborowym kościołem i trzymać się niezmiennej Tradycji katolickiej.
Za artykułem: TOP 5 najgłupszych przykładów przepalania publicznych środków
Data artykułu: 31.10.2024
