Portal gosc.pl (09.05.2024) relacjonuje wypowiedź Marka Jurka na temat Narodowego Marszu Życia i jego znaczenia w kontekście bieżącej sytuacji politycznej w Polsce.
Analiza tego artykułu, z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, ujawnia pewne niepokojące tendencje i braki w rozumieniu problemu ochrony życia.
„Żeby w nieustannie płynącym strumieniu życia rozpoznać fakty historyczne, trzeba mieć zmysł historii.”
Zmysł historii jest ważny, ale ważniejsza jest znajomość niezmiennych prawd wiary katolickiej. Historia, interpretowana bez odniesienia do tych prawd, może prowadzić do błędnych wniosków i usprawiedliwiania zła.
„Miesiąc temu, w Święto Chrztu Polski, odbyła się w Warszawie największa polska manifestacja w obronie życia w XXI wieku. Poprzednia tak duża miała miejsce dwadzieścia siedem lat temu, po zniesieniu ochrony życia nienarodzonych w okresie rządów SLD. Tamten marsz poprzedził pomnikowe orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzające, że ochrona życia w każdej jego fazie, od poczęcia, jest warunkiem koniecznym funkcjonowania praworządnej demokracji.”
Ochrona życia od poczęcia jest nakazem prawa Bożego, a nie tylko warunkiem funkcjonowania demokracji. Demokracja, która legalizuje zabijanie niewinnych, jest zaprzeczeniem sprawiedliwości i nie ma prawa do istnienia. Jak naucza św. Augustyn: „Lex iniusta non est lex” (prawo niesprawiedliwe nie jest prawem).
„Obecny marsz jednak nie był jedynie aktem protestu. Owszem, w swej rezolucji zażądał „natychmiastowego zaniechania wywrotowych działań obecnego rządu i rządowej większości parlamentarnej przeciw przyrodzonemu prawu do życia, potwierdzonemu w Konstytucji Rzeczypospolitej”.”
Samo żądanie zaniechania „wywrotowych działań” jest niewystarczające. Należy domagać się całkowitego zakazu aborcji i karania tych, którzy się jej dopuszczają. Kompromis w tej kwestii jest niedopuszczalny.
„Na marszu mocno wybrzmiał sprzeciw wobec udostępniania nastolatkom pigułek wczesnoporonnych i wobec aborcyjnego zastraszania lekarzy oraz innych podobnych praktyk władzy.”
Sprzeciw wobec pigułek wczesnoporonnych i zastraszania lekarzy jest słuszny, ale należy pamiętać, że każda forma aborcji jest złem moralnym i zasługuje na potępienie.
„Przesłanie marszu było jednak dużo szersze. Było wielkim wołaniem o wolność i odpowiedzialność osobistą. O wolność – bo legalizacja prenatalnego dzieciobójstwa to straszliwy instrument presji na matki oczekujące dziecka, ze strony wszystkich, którzy nie chcą, by dziecko mogło się urodzić.”
Wolność, o której mowa w artykule, jest rozumiana w sposób błędny. Prawdziwa wolność polega na podążaniu za prawem Bożym i odrzuceniu grzechu. Legalizacja aborcji jest zaprzeczeniem wolności, ponieważ zniewala człowieka do czynienia zła.
„Na przykład „partnera” lub (za przeproszeniem) męża, który nie chce podjąć ojcowskiej odpowiedzialności. Abortera, który „radzi, by nie rodzić”, bo tak dyktuje mu zwykły materialny interes albo psychologiczna, podświadoma potrzeba usprawiedliwienia własnego procederu „potrzebą społeczną”. Albo nawet rodziców, którzy „wiedzą lepiej” od córki. W warunkach zalegalizowania prenatalnego dzieciobójstwa wszyscy oni mogą matkę namawiać, bo przecież wolno. A jej możliwości obrony są o wiele mniejsze, gdy nie może odpowiedzieć, że przecież nie wolno.”
Słusznie zauważono presję wywieraną na matki, jednak należy podkreślić, że aborcja jest zawsze złem, niezależnie od okoliczności. Matka, która decyduje się na aborcję, popełnia ciężki grzech i naraża się na wieczne potępienie.
„Te właśnie elementarne fakty – że na nasze postępowanie wpływają kultura i otoczenie, że wpływają szczególnie, gdy wybierając, wahamy się i ważymy sprzeczne wartości, że podjętej pochopnie decyzji potem często żałujemy – usiłuje zakrzyczeć prymitywna, odwołująca się do pychy naiwnych ideologia „wolności wyboru”. Zakłamująca najbardziej podstawową prawdę naszej natury, że człowiek jest istotą społeczną.”
Ideologia „wolności wyboru” jest narzędziem szatana, mającym na celu zniszczenie moralności i rodziny. Człowiek jest istotą społeczną, ale przede wszystkim jest stworzeniem Bożym, powołanym do życia w łasce i świętości.
„Marsz był też świadectwem odpowiedzialności osobistej. Bo skoro przez jakiś czas będziemy żyć pod władzą kontrkultury śmierci, tym bardziej będzie rosła rola rodzin, które swym dzieciom chcą przekazywać życie, a narodowi zapewnić społeczną ciągłość pokoleń. To nasze rodziny od lat powstrzymują trwająca katastrofę demograficzną i to nasze rodziny zapewnią Ojczyźnie przetrwanie.”
Rodzina jest podstawową komórką społeczeństwa i Kościoła. Rodziny katolickie, które przekazują życie i wychowują dzieci w wierze, są nadzieją dla narodu i świata.
„Narodowy Marsz Życia został przemilczany przez władzę i zbagatelizowany przez prorządowe media. Ale dlaczego do marszu nie nawiązują prezydent i opozycja? Co z deklaracjami o „rozmowie z ludźmi”? Niedługo wszyscy będziemy się mogli do tego odnieść.”
Brak reakcji władz i mediów na Marsz Życia jest dowodem na to, jak bardzo zsekularyzowane i zdeprawowane jest społeczeństwo. Katolicy nie mogą liczyć na wsparcie ze strony polityków i mediów, ale muszą sami dawać świadectwo wiary i bronić życia od poczęcia do naturalnej śmierci.
„O nadchodzących wyborach europejskich nie myślmy jako o „polityce”, wobec której można zachować rezerwę. Owszem, rezerwę należy zachować wobec partyjnych central i partyjnych emocji, ale odpowiedzialny dystans nie może oznaczać indyferentyzmu. Prawo i Sprawiedliwość tradycyjnie korzysta z poparcia opinii chrześcijańskiej, ale musi udowodnić, że poważnie traktuje jej postulaty. Konfederacja zapewniła opinii chrześcijańskiej alternatywę wyborczą, ale do tego, że jest alternatywą ideową – musi czynną polityką przekonać.”
Udział w wyborach jest obowiązkiem katolika, ale należy głosować na tych polityków, którzy bronią prawa Bożego i naturalnego, a nie na tych, którzy kierują się partyjnymi interesami. Należy pamiętać, że żaden kompromis w kwestii ochrony życia nie jest dopuszczalny.
„Być może pewnego dnia będzie potrzebne skoncentrowanie poparcia na jednej z tych opcji, ale dziś, szczególnie podczas kampanii wyborczej – samymi naszymi reakcjami możemy wpływać na politykę i na zobowiązania, które ugrupowania i politycy przyjmują.”
Katolicy powinni jednoczyć się w obronie życia i rodziny, niezależnie od podziałów politycznych. Tylko w ten sposób można skutecznie przeciwstawić się kulturze śmierci i promować cywilizację życia.
„Każde wybory powszechne są zbiorowym aktem władzy, który na każdego z nas nakłada odpowiedzialność przed Bogiem. Będziemy wspólnie wykonywać władzę wyborczą, będziemy – my wszyscy – wysyłać do Parlamentu Europejskiego nasze przedstawicielstwo. Wyślijmy tam tych, którzy będą pracować dla cywilizacji życia, którzy będą potrafili ją reprezentować i szukać dla niej sojuszników.”
Należy wysyłać do parlamentu ludzi, którzy będą bronić prawa Bożego i naturalnego, a nie tych, którzy będą ulegać presji lobby aborcyjnego i genderowego.
Podsumowując, artykuł z portalu gosc.pl, choć porusza ważny temat ochrony życia, nie prezentuje go w sposób wystarczająco stanowczy i jednoznaczny z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie. Brakuje w nim potępienia aborcji jako zła moralnego i wezwania do nawrócenia i pokuty. Zamiast tego, autor skupia się na politycznych aspektach problemu i nawoływaniu do kompromisu, co jest niedopuszczalne. Katolicy muszą pamiętać, że w kwestii ochrony życia nie ma miejsca na kompromis, ponieważ chodzi o życie niewinnych dzieci, które są obrazem Boga.
Za artykułem: Polska, która chce żyć
Data artykułu: 08.05.2024
