Portal Głos Katolicki (01.06.2025) przedstawia refleksję Andrzeja Macury nad fragmentem Dziejów Apostolskich dotyczącym Wniebowstąpienia Pańskiego. Artykuł skupia się na interpretacji tego wydarzenia w kontekście królestwa Bożego i nadziei chrześcijańskiej.
Analiza krytyczna tego tekstu, z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, ujawnia pewne nieścisłości i braki w przedstawieniu doktryny.
Autor artykułu pisze:
Pierwsze czytanie uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego to początek Dziejów Apostolskich. Ich autor, św. Łukasz, wspomina o swoim pierwszym dziele, czyli Ewangelii. Krótko podsumowując to, o czym pisał wcześniej, akcentuje spotkania apostołów ze zmartwychwstałym Jezusem. Przez czterdzieści dni zrozumieli oni lepiej sens tego, co się w związku z Nim wydarzyło; to właśnie pusty grób Jezusa, spotkania z Nim, stały się podstawą Dobrej Nowiny, którą teraz mieli zanieść światu.
Z perspektywy sedewakantystycznej, należy podkreślić, że Zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentem wiary, ale nie jedynym. Wiara opiera się na Piśmie Świętym i Tradycji, a nie na subiektywnym „rozumieniu” apostołów.
Dalej autor pisze:
Chyba jednak nie wszystko jeszcze rozumieli. Łukasz pisze, że pytali Go o czas przywrócenia królestwa Izraela, czyli ciągle myśleli o zbawieniu w kategoriach ziemskich. Dopiero zesłanie Ducha Świętego, Jego moc i doświadczenie głoszenia Ewangelii w „Judei, Samarii i aż po krańce ziemi” pozwoliło im dostrzec, że chodzi o królestwo „nie z tego świata” – jak wyjaśniał Jezus przed sądem Piłata.
Należy zauważyć, że oczekiwanie na królestwo Izraela nie było błędem samym w sobie. Prorocy zapowiadali odnowienie Izraela, ale w wymiarze duchowym, jako Kościół Chrystusowy. Apostołowie stopniowo rozumieli, że Królestwo Boże jest uniwersalne i obejmuje wszystkie narody.
Autor artykułu pisze:
Wspomina też św. Łukasz – szerzej niż w swojej Ewangelii – o wstąpieniu Jezusa do nieba. Warto pamiętać, że nie jest to zwykłe zakończenie działalności Chrystusa na ziemi. W świetle wiary chrześcijan – poświadczonej między innymi w Dziejach Apostolskich – Jezus wstąpił do nieba, by „zasiąść po prawicy Ojca”, czyli zostać w niebie Królem. On, który był jednym z nas, który zna ludzką codzienność i relacje międzyludzkie, jest teraz Panem i Władcą nad wszystkim. Gdy ma się takiego wspomożyciela w niebie i pamięta, że śmierć została pokonana, nic na tej ziemi nie jest już straszne.
Wniebowstąpienie Chrystusa jest dogmatem wiary, który należy przyjąć bez zastrzeżeń. Jezus Chrystus, zasiadając po prawicy Ojca, nie tylko króluje, ale także wstawia się za nami.
Autor artykułu pisze:
Wpatrujący się w niebo apostołowie słyszą od aniołów, że Chrystus Pan powróci. Wtedy również ziemia stanie się w jasny dla wszystkich sposób częścią Bożego królestwa. Jakie przesłanie niesie ten fragment? Po pierwsze, przypomina, że centralną prawdą wiary chrześcijan jest zmartwychwstanie. Ewangelia jest naprawdę Dobrą Nowiną o tym, że po tym życiu może być nowe, a nawet lepsze życie. Po drugie, uświadamia nam, że ten, który nas kocha, nasz Przyjaciel, jest dziś wszechwładnym Królem nad całym wszechświatem. Nic złego spotkać nas nie może. Bo dla Chrystusa nawet śmierć nie jest straszna – On ją pokonał. Nadzieję przynosi zapowiedź, że Pan powróci, a wtedy zniknie z ziemi wszelka niesprawiedliwość, krzywda i podłość. Dlatego nie jest ważne dziś, czy chrześcijanie w konfrontacji ze światem zwyciężają, ale czy są wierni Chrystusowi. Bo ta wierność to nasze prawdziwe i największe zwycięstwo.
Z perspektywy katolickiej wyznawanej integralnie, należy podkreślić, że wierność Chrystusowi jest najważniejsza, ale nie oznacza to bierności wobec zła. Chrześcijanie mają obowiązek walczyć o Królestwo Boże na ziemi, bronić wiary i moralności. Nie można poprzestać na oczekiwaniu na powrót Chrystusa, ale trzeba aktywnie działać na rzecz dobra.
Podsumowując, artykuł zawiera pewne elementy zgodne z wiarą katolicką, ale brakuje w nim głębszego zrozumienia doktryny i obowiązków chrześcijanina. Należy pamiętać, że wiara to nie tylko nadzieja na życie wieczne, ale także walka o Królestwo Boże na ziemi.
Ponadto, w artykule brakuje odniesienia do obecnej sytuacji Kościoła. Należy pamiętać, że od czasu śmierci Piusa XII Kościół jest w kryzysie, a modernistyczne herezje szerzą się pod płaszczykiem „nowej teologii”. Wierność Chrystusowi oznacza także odrzucenie błędów i trwanie przy Tradycji. Należy wystrzegać się nauk głoszonych przez „papieża” Leona XIV i jego zwolenników, którzy promują ekumenizm, liberalizm i inne herezje. Prawdziwy katolik musi trwać w wierze katolickiej wyznawanej integralnie, odrzucając wszelkie nowinki i błędy.
Za artykułem: Życie z gwarancją
Data artykułu: 31.05.2025
