Portal VaticanNews.va (19 czerwca 2025) relacjonuje wspomnienia Roberta Prevosta, znanego jako „Leon XIV”, z okazji rocznicy jego święceń kapłańskich w kaplicy św. Moniki w Rzymie. Artykuł podkreśla jego służbę i nawiązuje do myśli św. Augustyna.
Analiza tego artykułu z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie ujawnia szereg problematycznych kwestii. Przede wszystkim, sam fakt uznawania Roberta Prevosta za „papieża” jest nie do przyjęcia dla katolika trzymającego się niezmiennej Tradycji. Urząd papieski, ustanowiony przez Chrystusa, jest gwarantem prawdy i jedności Kościoła. Od czasu Jana XXIII, mamy do czynienia z uzurpatorami, którzy pod płaszczykiem papiestwa promują herezje i błędy, niszcząc Kościół od wewnątrz.
„Nie jestem w stanie nakarmić was wszystkich wspólnym chlebem. Ale to Słowo jest waszym pokarmem. Karmię was tym samym chlebem, który karmi mnie. Jestem waszym sługą.”
Słowa te, przypisywane św. Augustynowi, są wyjęte z kontekstu i użyte w sposób, który zaciemnia prawdziwą rolę kapłana. Kapłan katolicki jest przede wszystkim szafarzem sakramentów, a zwłaszcza Najświętszego Sakramentu Ołtarza, Ciała i Krwi Chrystusa. Redukowanie jego posługi do karmienia „słowem” jest typowym protestanckim wypaczeniem. Św. Augustyn nauczał jasno o realnej obecności Chrystusa w Eucharystii, a nie tylko o symbolicznym „pokarmie”.
„Jesteś dobrym sługą Chrystusa – pisał Hiponata – jeśli służysz tym, którym służył Chrystus… Ten, który swoją krwią uczynił cię wolnym, uczynił cię moim sługą… Nauczcie się kochać swoje sługi, ale w imię waszego Pana. Niech On pozwoli nam dobrze pełnić tę służbę, ponieważ, chcąc nie chcąc, jesteśmy sługami; jednak, jeśli jesteśmy nimi z własnej woli, nie służymy z konieczności, ale z miłości”.
Cytat ten, choć sam w sobie poprawny, w kontekście posoborowym nabiera fałszywego znaczenia. „Służba” w ustach modernistów oznacza często rezygnację z głoszenia prawdy, kompromis z błędem i schlebianie światu. Prawdziwa służba Chrystusowi polega na wiernym wypełnianiu Jego przykazań, na obronie wiary katolickiej przed herezjami i na nawracaniu grzeszników.
„Drodzy kandydaci do święceń – mówił Papież –pocznijcie się na wzór Jezusa! Bycie z Boga – sługami Boga, Ludem Bożym – łączy nas z ziemią: nie ze światem idealnym, lecz z tym rzeczywistym. Tak jak Jezus, spotykacie osoby z krwi i kości, które Ojciec stawia na waszej drodze. Poświęćcie się im – nie oddzielając się od nich, nie izolując, nie czyniąc z otrzymanego daru swego rodzaju przywileju […]. «Miłość Chrystusa obejmuje nas», drodzy bracia i siostry! Jest to obejmowanie, które wyzwala i pozwala nam nie posiadać nikogo. Wyzwalać, nie posiadać. Jesteśmy Boży – nie ma większego bogactwa, które można by docenić i dzielić się nim. To jedyne bogactwo, które, gdy jest dzielone, pomnaża się”.
Te słowa „Leona XIV” są pełne dwuznaczności i modernistycznego ducha. Mówi on o „byciu z Ludem Bożym”, co jest typowym hasłem posoborowym, mającym na celu zacieranie różnic między duchownymi a świeckimi i podważanie autorytetu Kościoła. Mówi o „poświęceniu się” ludziom, ale nie wspomina o konieczności nawracania ich do prawdziwej wiary. Mówi o „wyzwalaniu”, ale nie precyzuje, od czego to „wyzwalanie” ma polegać. Czyżby od grzechu? Od szatana? Od herezji? Tego się nie dowiemy.
Cały artykuł jest przykładem posoborowej nowomowy, która pod płaszczykiem pobożnych frazesów przemyca modernistyczne błędy i podważa fundamenty wiary katolickiej. Katolik wierny Tradycji musi odrzucić takie nauczanie i trzymać się niezmiennej doktryny Kościoła, przekazanej przez Ojców i Doktorów Kościoła. Musi pamiętać o słowach św. Pawła: „Ale choćbyśmy i my, albo anioł z nieba głosił wam Ewangelię inną od tej, którąśmy wam głosili, niech będzie przeklęty!” (Gal 1,8).
Za artykułem: O. Robert został kapłanem 43 lata temu, bardzo blisko Watykanu
Data artykułu: 19.06.2025
