Portal eKAI informuje o wypowiedziach arcybiskupa Broglio oraz emerytowanego biskupa Davida A. Zubika, którzy w kontekście aktualnych niepokojów na świecie apelują o modlitwę i pokój. Arcybiskup Broglio wyraził solidarność z ofiarami oraz osobami zagrożonymi, wzywając do błagania Księcia Pokoju o zakończenie wrogości. Z kolei biskup Zubik zaapelował, by w chwilach niepewności opierać się na nadziei, współczuciu i jedności, oraz prosił Boga o mądre prowadzenie światowych przywódców i opiekę nad niewinnymi, powierzając jednocześnie intencję Maryi, Królowej Pokoju.
Analizując powyższe wezwania z perspektywy integralnej wiary katolickiej, pojawia się konieczność głębokiego rozważenia tej retoryki i jej zgodności z doktryną Kościoła katolickiego przed 1958 rokiem. Integralna teologia katolicka nie ogranicza się do powierzchownego apelu o pokój jako abstrakcyjne dobro, lecz przede wszystkim ukierunkowuje wiernych na podporządkowanie całego porządku społecznego i politycznego Jezusowi Chrystusowi, Królowi Wszechświata, co stanowi warunek trwałego pokoju i prawdziwej harmonii społecznej.
Papieże przed Soborem Watykańskim II przypominali wyraźnie, że świat nie może znaleźć trwałego pokoju bez uznania panowania Chrystusa nad wszystkimi narodami i duszami. Encyklika Quas Primas ogłoszona przez Piusa XI podkreśla, że
„pokój może być ustanowiony na ziemi jedynie poprzez społeczne panowanie Chrystusa”
. Tymczasem reakcje arcybiskupa Broglio i biskupa Zubika ograniczają się do prośby o modlitwę i ogólnych wezwań do pokoju, nie odnosząc się ani słowem do konieczności społecznego panowania Chrystusa – fundamentalnego warunku pokoju prawdziwego.
Wezwania o opieranie się na nadziei, współczuciu i jedności wybrzmiewają co najmniej niespójnie w świetle tradycyjnego nauczania katolickiego. Współczucie i jedność winny być ukierunkowane na prawdę objawioną, która jest niezmienna i absolutna; uczenie o pokoju powinno wynikać z uznania Bożych praw, a nie z romantycznej, ludzkiej nadziei. Pisma św. Augustyna jasno uczą, że prawdziwa wspólnota i pokój istnieją tylko wtedy, gdy są zbudowane na Bogu – jedynie Jego prawo ustanawia porządek społeczny godny człowieka.
Modlitwa o mądre kierowanie światowymi przywódcami jest jak najbardziej godna aprobaty, lecz oświadczenia nie wskazują na konieczność poddania ich władzy Chrystusowi jako Królowi. Natomiast confederacja narodów bez uznania praw Bożych okazuje się niestabilna, a taka modlitwa może nie być skuteczna, jeśli pomija zasadniczą treść katolickiego porządku społecznego. Pośrednie wołanie o „trwały pokój” bez jednoznacznego nawrócenia społeczeństw na Chrystusa jest jak wybudowanie domu na piasku.
Warto też zwrócić uwagę na wezwanie do Maryi, Królowej Pokoju, choć jest to zgodne z tradycyjnym kultem Marji w Kościele, to jednak powinno ono być umieszczone w polu całego planu zbawienia, w którym automatycznie zawiera się również podporządkowanie społeczeństw prawom Bożym i Chrystusowi. Słowo „Maryjo” jest integralną częścią katolickiej pobożności, jednak musi ona prowadzić ku Chrystusowi, w Jego panowaniu i posłuszeństwie Jego nakazom.
Wreszcie, przypomina się, że wołanie o pokój bez jednoznacznego odrzucenia szatańskich wpływów i spaghetti rewizji doktrynalnej posoborowej, z której wywodzą się obecne autorytety jak „papież” Leon XIV, jest puste. Prawdziwy Kościół katolicki, jak nauczał św. Pius X, musi zachować nienaruszone depozyt wiary, a wszelkie próby modernizacji są herezją, która dezorganizuje prawdziwy Kościół i duchową jedność wiernych.
Podsumowując, wezwania o pokój zawarte w wypowiedziach arcybiskupa Broglio i biskupa Zubika nie docierają do prawdziwej istoty katolickiej nauki o pokoju i społeczności. Integralna wiara katolicka wskazuje, że jedynym trwałym pokojem jest pokój, którego fundamentem jest panowanie Chrystusa Króla nad światem i całym porządkiem społecznym. Bez tego każdy apel o pokój pozostaje jedynie ludzkim życzeniem, pozbawionym mocy i ducha Kościoła.
Za artykułem: Kościół wzywa do modlitwy o pokój
Data artykułu: 22.06.2025
