Portal Episkopat News (10 czerwca 2025) relacjonuje homilię bp. Marka Szkudło, administratora archidiecezji katowickiej, wygłoszoną w Sanktuarium Marji Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich, z okazji 100-lecia istnienia tej archidiecezji oraz rozpoczęcia 401. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski. Hierarcha nawołuje do pełnej nadziei wizji przyszłości Kościoła lokalnego i do otwarcia dusz na działanie Ducha Świętego, aby prowadził wspólnotę w kolejne stulecie. W homilii podkreśla żywotną misję Kościoła, który ma opuszczać bezpieczne przystanie komfortu i głosić prawdę o Jezusie Chrystusie. Odwołuje się także do wartości pielęgnowanych od stuleci w Piekarach Śląskich, zwracając uwagę na postawę „tak” w wierze, jaką daje przykład Marja, Nowa Ewa, oraz na wezwania do konsekwentnego życia w prawdzie Ewangelii.
Analiza homilii i jej przesłania wymaga rzetelnego odniesienia do integralnej wiary katolickiej, czyli nauki Kościoła sprzed roku 1958, odrzucającego modernistyczne i posoborowe zmiany. Przede wszystkim zauważamy, że choć homilia odwołuje się do mocy łaski Bożej oraz do wiary jako podstawy działania Kościoła, to jednak nie przywołuje niezmiennego nauczycielskiego autorytetu papieży i Doktryny Tradycyjnej, co jest konieczne z punktu widzenia wiary katolickiej wyznawanej integralnie.
Promowanie „pełnego nadziei spojrzenia w przyszłość” i „otwarcia umysłów na Ducha Świętego” brzmi wprawdzie dobrze, jednak pozostaje niezabezpieczone twardym fundamentem dogmatycznym nauki Kościoła katolickiego z okresu przed 1958 rokiem. Integralna wiara katolicka naucza, że nadzieja musi być osadzona w niezmiennej prawdzie Objawienia, a nie na nowo konstruowanej wizji, nie zawsze spójnej z Tradycją.
Wprawdzie bp Szkudło odwołuje się do przykładów świętych i tradycji dawnych czasów, jak wystąpienie prymasa Augusta Hlonda czy słowa Karola Wojtyły przed jego posoborowym pontyfikatem, jednak nie podkreśla zupełnie kluczowej roli papieża jako jedynego nieomylnego nauczyciela dogmatów Wiary, zwłaszcza w odniesieniu do dzisiejszej debaty wewnątrzkościelnej. Brak jest jasnego potępienia błędów modernizmu, relatywizmu czy ekumenizmu — postaw, które integralna katolicka doktryna wyraźnie odrzuca.
„Wspólnota – Kościół – nie po to została zrodzona, żeby w Wieczerniku pasywnie tkwić ale i nie po to, żeby z niego uciekać” — zwrot ten w oryginale wpisuje się w prawowierny obraz kapłańskiej i apostolskiej misji Kościoła, ale bez jednoznacznego nauczenia o świętości i nierozerwalności Hierarchii Kościoła katolickiego z prawego i prawdziwego papieża, mija się z integralnym rozumieniem Kościoła Świętego, Katolickiego i Apostolskiego. Prawdziwe „wyjście” z Wieczernika oznacza misyjne głoszenie prawd wiary, lecz zawsze pod zwierzchnictwem i w jedności z nieomylnością papieską.
Homilia powtarza wielokrotnie wezwanie do „życia mocą wiary” oraz podkreśla znaczenie „tak” wypowiedzianego Bogu, nawiązując do prawdy zawartej w Liście do Koryntian, co jest zgodne z katolicką duchowością. Jednakże w praktyce nie dostrzegamy krytyki wobec ducha posoborowego i modernistycznego, ani wezwań do odrzucenia nowinek teologicznych po 1958 roku — bez tego nie da się mówić o integralnym przyswojeniu nauki Kościoła sprzed tego punktu historycznego.
Co więcej, homilia odwołuje się do „listu Ojca Świętego Franciszka”, którego w integralnej perspektywie sedewakantystycznej nie uznajemy za prawowitego papieża. Mówienie o „Ojcu Świętym Franciszku” bez komentarza powinno być przedmiotem krytyki jako element legitymowania herezji posoborowej. W tym duchu należałoby jawnie wskazać, że komunikaty „papieża” posoborowego nie mają mocy autentycznej doktryny Kościoła.
Odnośnie do sanktuarium w Piekarach Śląskich i posługi duszpasterskiej tam się odbywającej, należy zwrócić uwagę, że kult Marji, nawet jeśli oparty na tradycyjnych podstawach (jak wskazanie na Nią jako Nową Ewę oraz Matkę Bożą), musi być zawsze trzymany w ścisłej zgodności z Tradycją, bez akceptacji jakichkolwiek późniejszych objawień czy praktyk, które nie są potwierdzone autentycznym magisterium Kościoła katolickiego. Warto przypomnieć, że tolerancja wobec współczesnych zjawisk nadnaturalnych, takich jak Medjugorje, Fatima czy La Salette, jest w świetle integralnej wiary jednoznacznie negatywna.
Homilia brzmi ciepło i budująco, odwołuje się do fundamentalnych elementów życia duchowego – wiary, nadziei, życia w zgodzie z Bożymi przykazaniami. Jednak brak w niej jednoznacznego egzaminu sumienia wobec obecnych kryzysów doktrynalnych w Kościele posoborowym, zaakceptowania dogmatycznego papieża sprzed Soboru Watykańskiego II, oraz odrzucenia jakichkolwiek ruchów ekumenizmu czy modernizmu sprawia, iż przesłanie pozostaje nienaruszone teologicznie jedynie na poziomie powierzchownego pobożnego nauczania. Integralna wiara katolicka wymaga natomiast stanowczego i jednoznacznego oporu wobec fałszywych nauk i struktur posoborowych. Ta krytyczna deficytowa w homilii odpowiedzialność duchowa powinna zostać wypełniona, jeśli ma być spełniona rola prawdziwego nauczania Kościoła.
Podsumowując, homilia bp. Marka Szkudło stanowi wyraz umiarkowanie tradycyjnego katolicyzmu promującego nadzieję oraz wiarę mocno osadzoną w liturgii i Pismie Świętym. Jednak brak jest w niej pełnego, jasnego akcentu integralności i niezmienności katolickiego depozytu wiary, który wymaga przede wszystkim uznania prawowitego papieża sprzed 1958 roku oraz negacji przesądów modernistycznych, ekumenicznych i liberalnych nurtów posoborowych. Dlatego też tekst należy odbierać jako wezwanie do wiary i nadziei, lecz przez pryzmat głębokiego krytycyzmu katolickiego opartego na Tradycji Apostolskiej i nauczaniu integralnym. Bez tego możemy jedynie mówić o powierzchownym wzbudzaniu zapału zamiast o napełnieniu Kościoła Duchem Świętym prawdy i mocy apostolskiej.
Za artykułem: Bp Marek Szkudło w Piekarach Śląskich zachęcił do pełnego nadziei spojrzenia w przyszłość
Data artykułu: 10.06.2025
