Portal Archidiecezji Łódzkiej informuje o spotkaniu Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem, funkcjonującego przy Konferencji Episkopatu Polski, zorganizowanym na zaproszenie „kardynała” Grzegorza Rysia. Rozmowy poświęcone były przede wszystkim organizacji obchodów Dnia Judaizmu w Kościele Rzymskokatolickim oraz przypomnieniu 60. rocznicy promulgacji Deklaracji „Nostra aetate” Soboru Watykańskiego II, uznanego przez nich za „prawdziwie kopernikański” przełom w stosunkach Kościoła z Żydami.
„Dokument, który naprawdę oznaczał radykalną zmianę w relacji między Kościołem, a Judaizmem i Żydami” – deklaruje przewodniczący Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem. Organizatorzy pragną upamiętnić rocznicę promulgacji „Nostra aetate”, chcąc zaakcentować rzekomą nową epokę w podejściu Kościoła do judaizmu i innych religii niechrześcijańskich.
Niniejsze wydarzenie i powielane założenia wymaga gruntownej krytycznej oceny z perspektywy integralnej wiary katolickiej sprzed 1958 roku, jednoznacznie odrzucając rewolucyjne błędy soborowego fałszu i posoborowych hierarchów.
Radykalna zmiana? Fałsz nowoczesnego dialogu i odrzucenie prawdziwej wiary
Przedstawiana przez „kardynała” Rysia deklaracja, że „Nostra aetate” miała być przełomem – „radykalną zmianą w relacjach między Kościołem a Judaizmem” – jawnie przeczy nieomylnej tradycji Kościoła, która przez 1900 lat jasno potępiała herezję judaizmu po odrzuceniu Chrystusa jako Mesjasza. Integralna katolicka doktryna, potwierdzona nauczaniem Ojców Kościoła jak św. Augustyn czy św. Tomasz z Akwinu, oraz soborowymi kanonami, jednoznacznie wskazuje, że Jahwe Starego Testamentu jest jednym Bogiem Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, lecz judaizm jako religia odrzucona jest za odrzucenie Wcielenia i Odkupienia. Kościół zawsze nauczał, że prawdziwym przymierzem Boga z ludźmi jest Kościół katolicki, a żydzi – choć pokrewni narodowi chrześcijańskiemu i wywodzący się z Abrahama – trzymają się błędów odrzucających Chrystusa.
Katolicka wiara nie zna kompromisu z błędami judaizmu: Sobór Trydencki podkreślił, iż prawdziwi żydzi to ci, którzy rozpoznają Chrystusa, a wszelkie puszczenie w niepamięć tego wezwania prowadzi do duchowej ślepoty i odrzucenia łaski zbawienia. Nie ma miejsca na dialog jako wymianę na równi traktowanych idei – katolicka doktryna nie uznaje judaizmu za religię równie prawdziwą, gdyż jest to herezja groźna dla dusz. Przez to o tak zwanym dialogu z judaizmem można mówić wyłącznie w sensie misyjnym, zmierzającym do nawrócenia Żydów na jedyną prawdziwą wiarę katolicką, a nie do pomniejszania czy relatywizowania objawionej prawdy.
Błąd ekumenizmu i demokratyzacji – sprzeniewierzenie się nauce Kościoła
„Nostra aetate” i jego gloryfikacja jako dokumentu wyznaczającego „dialog z religią niechrześcijańską” są jawnym przejawem błędów soborowego modernizmu, które integralna teologia katolicka odrzuca. Kościół Katolicki jest Mistycznym Ciałem Chrystusa, hierarchiczną instytucją nadprzyrodzoną, którą żadne nowe „otwarcie” na herezje nie może równoważyć. Nie jest możliwe traktowanie judaizmu jako partnera na równi w jakimkolwiek międzyreligijnym dialogu na płaszczyźnie doktrynalnej, ponieważ prowadzi to do relatywizacji prawdy absolutnej i góry fałszu, którą Kościół musi ostro zwalczać, zgodnie z naukami Soboru Florenckiego, Soboru Trydenckiego i św. Róży z Limy.
Takie nowinki modernistyczne niszczą najsilniej dusze wiernych poprzez dezorientację i zacieranie granic między Bogiem objawionym w Kościele a błędami odrzucającymi prawdę. Kościół nie może ani nie powinien uprawiać „dialogu” zmierzającego do kompromisów, ani też systematycznie rehabilitować judaizmu wbrew niezmiennym kanonom i wielowiekowej Tradycji.
Prawdy Boże a prawa człowieka – sprzeczność z imperatywami laickimi
Spotkanie Komitetu w Łodzi oraz działania w duchu „Nostra aetate” są także w subtelny, acz poważny sposób sprzeczne z Bożym panowaniem nad światem, które ma prawo i obowiązek być społecznym, a nie świeckim czy demokratycznym. Zalew idei „praw człowieka” i równouprawnienia wszystkich religii na równi z prawdą Bożą łamie przykazania Boże i prawo naturalne, które Kościół strzeże. Zamiast dusze nawracać i strzec przed błędem, taki dialog przyczynia się do rozmywającej się religijności i odcinania wiary od fundamentów.
Podsumowanie i wezwanie do powrotu do niezmienności wiary
Wobec powyższego, gloryfikowanie soborowego dokumentu „Nostra aetate” jest poważnym odstępstwem od integralnej teologii katolickiej sprzed 1958 roku. Dialog przedstawiany jako równoznaczny partnerstwo z judaizmem jest sprzeczny z niezmiennym nauczaniem Kościoła. Rzetelna katolicka postawa winna koncentrować się na nawracaniu żydów oraz potępianiu herezji judaizmu, nie zaś wprowadzaniu nowomodnych, fałszywych „dialogów” i ekumenicznych uproszczeń.
Wszelkie działania i uroczystości ukazujące „Nostra aetate” jako rzekomy pozytywny przełom to mylne i groźne fałszerstwo wiary, które prowadzi do upadku wiary i rozmycia Bożego panowania. Tylko soborowa prawda wieczna i niezmienna, której bezkompromisowym strażnikiem jest Kościół katolicki sprzed 1958 roku, może dać zbawienie i godziwy porządek społeczeństwu oraz światu.
Niech więc wierni i prawdziwi katolicy zachowają wierność tradycji apostolskiej i odrzucą propozycje dialogu, które sprzymierzają Kościół z herezją i procesem laicyzacji pod pozorem „otwarcia”.
Za artykułem: Łódź: Spotkanie Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem
Data artykułu: 09.06.2025
