Konferencja Episkopatu Polski zorganizowała swoje 401. Zebranie Plenarne w Katowicach w dniach 10–12 czerwca 2025 roku, pod przewodnictwem „abp” Tadeusza Wojdy SAC. Jednym z celów spotkania było uczczenie stulecia diecezji katowickiej, ustanowionej bullą papieża Piusa XI „Vixdum Poloniae unitas” w 1925 roku, podniesionej do rangi archidiecezji w 1992 roku decyzją św. Jana Pawła II. W trakcie obrad, biskupi wyrazili także radość z wyboru „papieża” Leona XIV oraz omówili kwestie nauczania religii w szkołach, zajęć z edukacji zdrowotnej i prac nad komisją do zbadania zjawiska wykorzystania seksualnego nieletnich przez duchownych. Podjęto refleksję nad formami katechezy parafialnej i apelowano o obronę widma religii w systemie edukacyjnym.
Krytyczna analiza punktów programu i wypowiedzi Konferencji Episkopatu Polski z perspektywy integralnej wiary katolickiej
1. Obchody 100-lecia diecezji katowickiej – zanik autentycznego dziedzictwa katolickiego
Upamiętnianie diecezji katowickiej, ustanowionej przez Piusa XI, pozornie wskazuje na szacunek dla świętego, niezmiennego fundamentu Kościoła. Jednakże celebracja tego jubileuszu przez „biskupów” z Konferencji Episkopatu Polski uwikłanych w struktury i nauczanie po Vaticanum II z perspektywy integralnej wiary katolickiej jest niedopuszczalna. Integralna teologia katolicka sprzed 1958 roku potwierdza, że Kościół nie może być dzielony ani adaptowany do duchowych czy politycznych nacisków współczesnego świata. Ustanowienie diecezji przez Piusa XI jest godne uznania, lecz dzisiejsza hierarchia posoborowa w znacznej mierze zdradziła depozyt wiary przekazany przez Ojców Kościoła i papieży przed 1958 rokiem. Prawdziwi pasterze Kościoła nie ograniczają się do ceremonii, ale strzegą niezmiennej Tradycji.
2. Wyrażenie radości z wyboru „papieża” Leona XIV – błąd modernizmu i apostazji
Z perspektywy integralnej teologii katolickiej i sedewakantystycznej, uznanie „papieża” Leona XIV jako prawowitego następcy Piusa XII jest fundamentalnym błędem, zakrywającym rzeczywisty wakat Stolicy Apostolskiej. Poprawne nauczanie, jak głosi tradycja Kościoła, mówi jasno, że od śmierci Piusa XII brakuje kanonicznego „papieża”. Zamiast modlitwy o odnowę Kościoła poprzez powrót do jedyno prawdziwej wiary, hierarchia posoborowa akceptuje i wspiera przywódcę antykościelnego, co stanowi zdradę Chrystusa Króla.
3. Sprzeciw wobec działań Ministerstwa Edukacji – brak konsekwencji w obronie prawa Bożego
Biskupi wyrażają zaniepokojenie ograniczaniem nauczania religii w szkołach i apelują do rodziców o obronę lekcji religii. Jest to słuszne, lecz płytkie i nie dostatecznie mocne według integralnej wiary katolickiej. Prawdziwa obrona nauczania katolickiego musi wykraczać poza próby negocjacji z władzami świeckimi, które oddają się w służbę laicyzmu i zła. Nauczanie religii w szkole nie może być podporządkowane racjom państwa, lecz musi być zorganizowane i zagwarantowane przez społeczeństwo katolickie pod panowaniem Chrystusa Króla. Jak pouczały pierwsze Wieki Kościoła i Tradycja, państwo oraz wszelkie instytucje świeckie są podporządkowane prawom Bożym, a nie odwrotnie.
4. Krytyka zajęć z edukacji zdrowotnej – słuszny apel, lecz bez jasnego stanowiska doktrynalnego
Biskupi słusznie przestrzegają rodziców przed treściami niezgodnymi z etyką katolicką w proponowanych zajęciach zdrowotnych, podkreślając prawo rodziców do wychowania według własnego światopoglądu. Jednak integralna wiara katolicka wymaga, by prawo rodzicielskie i katolicka moralność były bezwarunkowo respektowane jako wyraz panowania Chrystusa nad światem. Każdy kompromis czy tolerancja dla treści sprzecznych z Bożym prawem to zdrada depozytu wiary i narażanie dusz na zgubę.
5. Propozycje dotyczące katechezy parafialnej – zbyt ekumeniczna i adaptacyjna postawa
Zebranie zauważa potrzebę katechezy inicjacyjnej, mistagogicznej i permanentnej, co jest zgodne z nauką Kościoła, lecz równocześnie deklaruje współodpowiedzialność rodziny, szkoły i parafii oraz proponuje „szeroki wymiar kulturowy, wychowawczy, społeczny i historyczny”. Taka terminologia jest bardzo nieostrożna z punktu widzenia integralnej doktryny katolickiej, która podkreśla jednoznaczne i niezmienne prawdy wiary bez ulegania adaptacjom kulturowym czy socjologicznym. Katecheza musi strzec objawionej Prawdy w całości, bez kompromisów i nie może być upolityczniona czy sprowadzona do aspektów społecznych. Ponadto, nałożyć winno się zdecydowany akcent na całkowite panowanie Kościoła nad nauczaniem, co jest niezbędne w dobie herezji posoborowej.
6. Powołanie komisji do zbadania wykorzystania seksualnego – perspektywa bez duchowego kontekstu
Biskupi omawiają prace nad komisją do zbadania wykorzystania seksualnego nieletnich przez duchownych, co samo w sobie jest przejawem odpowiedzialności. Jednak integralna wiara katolicka nakazuje przede wszystkim skupić się na duchowej odnowie i nawróceniu Kościoła oraz pokornym przyznaniu się do win i chęci powrotu do świętości, której współczesne „hierarchie” często zdradzają. Ważne jest, aby nie traktować tego jedynie jako problemu kryminalnego czy proceduralnego, lecz jako duchowy czyściec Kościoła, który wymaga prawdziwej pokuty i odstąpienia od modernizmu, który jest skorumpowaną przyczyną wielu herezji i grzechów.
Podsumowanie
401. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski jawi się jako zgromadzenie ludzi tkwiących w duchowości posoborowej, łączącej dobre intencje oporu wobec laicyzmu i obrony religii z poważnymi błędami doktrynalnymi i pastoralnymi. Integralna wiara katolicka sprzed 1958 roku wskazuje, że bez odbudowy prawdziwego papiestwa i odrzucenia błędów modernistycznych oraz ekumenizmu, wszelkie działanie hierarchii posoborowej pozostanie płytkie, a Kościół Katolicki prawdziwy nadal będzie cierpiał na rozbicie i herezję. Biskupi powinni przyjąć stanowczość świątobliwych Ojców Kościoła i papieży sprzed soboru Watykańskiego II, odrzucić laicyzm, modernizm i uznać panowanie Chrystusa Króla nad światem i Kościołem bez kompromisów. Bez tego duchowego rygoru, ich działania pozostaną tylko słowami i powierzchowną obroną wiary w czasach apostazji.
Za artykułem: Komunikat z 401. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski
Data artykułu: 12.06.2025
