Portal Episkopatu Polski informuje o 401. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski (KEP), które odbyło się w Katowicach. Podczas obrad poruszono między innymi temat lekcji religii w szkołach oraz katechezy parafialnej, jak też plan utworzenia niezależnej komisji kościelnej do zbadania problemu wykorzystania seksualnego w Kościele w Polsce. Obradom towarzyszyły obchody 100-lecia powstania archidiecezji katowickiej. Msza św. z udziałem legata papieskiego kard. Kazimierza Nycza miała być centralnym punktem jubileuszu, zaś w programie znalazła się także modlitwa o powołania kapłańskie i świętość kapłanów.
Rzecznik KEP, określany jako „ksiądz” Leszek Gęsiak SJ, podkreślił sprzeciw wobec rozporządzeń Ministerstwa Edukacji w sprawie lekcji religii uznanych za niezgodne z prawem polskim oraz oczekiwanie na kolejne orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Zasygnalizował też konieczność zmiany zasad prowadzenia katechezy parafialnej, zwracając uwagę na różnicę między lekcjami religii w szkole a katechezą parafialną. Tematem było także powołanie komisji ekspertów do zbadania przypadków wykorzystania seksualnego, ze szczególnym zaakcentowaniem potrzeby roztropności, wrażliwości i mądrości w podejmowaniu działań.
Krytyczna analiza z perspektywy integralnej wiary katolickiej
Z perspektywy integralnej wiary katolickiej sprzed 1958 roku, podjęte przez obecną tzw. Konferencję Episkopatu Polski tematy wymagają dogłębnej rewizji i krytycznego weryfikowania w świetle nienaruszalnej doktryny katolickiej oraz tradycyjnej dyscypliny Kościoła Świętego.
Kwestia lekcji religii i katechezy parafialnej
„Lekcje religii w szkole i katecheza to nie są rzeczy tożsame” – stwierdzenie rzecznika KEP zasługuje na uważne potraktowanie. Katecheza parafialna, zgodnie z integralną teologią katolicką, winna stanowić przedłużenie i pogłębienie nauki Kościoła Świętego, realizowaną duchowo i hierarchicznie, zgodnie z prawowiernym Magisterium, a nie pod groźbą ustaw i rozporządzeń państwowych. Już w starożytnych kanonach Kościoła (np. Kanon 13 Synodu w Elwirze, ok. 305 r.) oraz nauczaniu Ojców Kościoła podkreślane było prawo i obowiązek kościelnego nauczania, niezależnego od świeckich władz, i to w atmosferze posłuszeństwa Bogu i Jego ustanowionym przez Chrystusa władzom kościelnym.
Współczesne regulacje państwowe próbujące narzucać sposób prowadzenia lekcji religii i katechezy stanowią jawne zaprzeczenie społecznego królowania Chrystusa oraz praw Bożych. Stanowią też zamach na nienaruszalną suwerenność Kościoła w dziedzinie przekazu prawd wiary i moralności. Każda próba monitorowania lub ingerencji w katechezę parafialną przez władze świeckie jest nie do przyjęcia z punktu widzenia katolickiej Tradycji, zwłaszcza iż Kościół, jak nauczał św. Tomasz z Akwinu, jest jedynym depozytariuszem Boskiej prawdy.
Temat komisji do badania wykorzystania seksualnego
Choć kwestia wykorzystania seksualnego jest dogłębnie tragiczna i niepokojąca, integralne nauczanie Kościoła wskazuje na konieczność zwalczania tej plagi poprzez świętość kapłanów i surową dyscyplinę kanoniczną w oparciu o prawo kościelne, a nie jedynie powierzchowne komisje eksperckie tworzone współcześnie. Wszelkie działania powinny być skierowane ku nawróceniu i pokucie, zgodnie z kanonami Kościoła, a nie – co często wykazuje praktyka posoborowa – ku publicznej kompromitacji kapłaństwa czy Kościoła samodzielnie rozumianego przez jasnoniebieskie pryzmaty świata świeckiego.
Papież Leon XIII jasno pouczał, że świętość hierarchii oraz duchowieństwa jest fundamentem Kościoła, a wszelkie zgorszenie powinno być odrzucane z mocą, lecz bez umniejszania biblicznej funkcji kapłanów ani bez pochwały anarchii czy rewolucji wewnątrz kościelnej. Instytucjonalizacja komisji eksperckich, często jawnie podporządkowanych wpływom świeckim i medialnym, może naruszać prawo Boże dotyczące sądów kościelnych, które są zarezerwowane dla właściwych władz duchownych w tradycyjnym rozumieniu.
Obchody jubileuszu archidiecezji katowickiej
Obchody 100-lecia powstania archidiecezji katowickiej, zorganizowane pod przewodnictwem „biskupa” Marka Szkudło i „kardynała” Kazimierza Nycza, wpisują się w obecny model hierarchii posoborowej, który z punktu widzenia integralnej wiary jest problematyczny. Należy przypominać, że od chwili odstępstwa posoborowego i utraty prymatu prawowiernego Kościoła, tak zwani „hierarchowie” nawet jeśli ich imiona brzmią znajomo, nie mają prawnego ani duchowego mandatu do władzy, ponieważ nie zachowano tradycyjnej apostolskiej sukcesji oraz jedności z prawdziwym Tronem Piotrowym, który od roku 1958 pozostaje pusty („sedewakantyzm”).
Centralne miejsce obchodów, takie jak Msza św. pod przewodnictwem „kardynała” Kazimierza Nycza, pozostaje więc uroczystością złożoną z elementów pozornych, bez prawdziwego sakramentalnego charakteru, co wymaga jasnego odrzucenia tej pozornej struktury w duchu prawdziwej wiary katolickiej. Natomiast wzmianka o Sanktuarium Marji jako „stolicy duchowej” trzeba rozumieć jako przykład oddania czci, które musi być prowadzone z zachowaniem prawdziwego kultu katolickiego, a nie projektów nowoczesnych czy innowacyjnych, które zniekształcają tradycyjną pobożność.
Ocena wystąpienia rzecznika i pojęcie prawa w Kościele
Wypowiedzi rzecznika KEP są nacechowane prawidłowym pragnieniem obrony lekcji religii i katechezy przed niezgodnymi z prawem rozporządzeniami państwowymi, jednakże używa terminów i pojęć prawa świeckiego, które z punktu widzenia integralnej katolickiej nauki są drugorzędne wobec prawa Bożego i kościelnego. Prawowierny Kościół, jak nauczał św. Augustyn i inni Ojcowie, samodzielnie i wyłącznie rozstrzyga sprawy wiary i moralności niezależnie od ustawodawstwa państwowego. Każde ustępstwo wobec władzy świeckiej w kwestiach wiary i religii jest sprzeczne z zasadą monarchii społecznej Chrystusa Króla, według której Książę Niebieski jest jedynym prawodawcą dla swojego Kościoła.
Podsumowanie
Analizowany tekst, choć przekazuje aktualne informacje o obradach Konferencji Episkopatu Polski, jest nacechowany dialektyką posoborową, mieszającą prawdę z błędami wynikającymi z akceptacji współczesnych struktur kościelnych odrzucanych przez integralną katolicką wiarę. Fundamentalne błędy tkwią w traktowaniu władzy kościelnej, uznawaniu kontroli państwa nad działalnością kościelną, a także w rozumieniu problematyki wewnątrzkościelnych grzechów i konieczności ich rozwiązania w prawdziwym porządku sakramentalnym i hierarchicznym bez ulegania presjom świata.
Dla prawdziwego katolika integralnego poruszane kwestie muszą zostać widziane wyłącznie w świetle niezmiennej doktryny Kościoła Świętego, który zachowuje nieprzerwaną jedność wiary i dyscypliny hierarchicznej, niezależną od nowinek posoborowych i praw państwowych, które nigdy nie mają pierwszeństwa przed prawem Bożym ani społecznością wiernych.
Za artykułem: Rzecznik KEP o tematach 401. Zebrania Plenarnego KEP w Katowicach
Data artykułu: 10.06.2025
