Portal Episkopat News (12 czerwca 2025) relacjonuje wypowiedzi biskupów polskich po 401. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Katowicach dotyczące reorganizacji lekcji religii w szkołach, katechezy parafialnej oraz powołania Komisji niezależnych ekspertów do badania przypadków wykorzystania seksualnego małoletnich przez duchownych.
Analiza krytyczna z perspektywy integralnej wiary katolickiej sprzed 1958 roku
Przede wszystkim niezależnie od współczesnych komplikacji politycznych i prawnych należy mocno podkreślić, że Kościół katolicki, zbudowany jako jedno, święte, powszechne i apostolskie Ciało Chrystusa, ma organiczną władzę nad nauczaniem religii, zarówno w parafiach, jak i w szkołach kościelnych oraz publicznych, na podstawie doktryny potraktowanej nierozłącznie z Tradycją i Magisterium. Zgodnie z nauką św. Ambrożego, św. Augustyna czy św. Cypriana, jak też kanonami Kościoła pierwszych wieków, jakiekolwiek jednostronne narzucanie zmian przez władze świeckie, bez zgody kompetentnych władz kościelnych, jest bezprawiem i przejawem herezji lub błędu zbliżonego do pelagianizmu i donatyzmu, które odcinają od jedności Kościoła.
Bp Wojciech Osial słusznie neguje jednostronne działania Ministerstwa Edukacji Narodowej, które zmienia regulacje w sprawie lekcji religii bez konsultacji z Kościołem katolickim, choć zatraca kontekst nadrzędnej katolickiej suwerenności nad prawem oświatowym w kwestiach wiary. Prawdziwa integralna katolicka pozycja wymaga nie tylko sprzeciwu wobec łamania prawa, ale głębokiego uznania, iż świecka władza nie ma prawa ingerować w sferę sakramentalnej i dogmatycznej nauki Kościoła (por. Sobór Florencki i Tridentyński).
Co do nowej podstawy programowej dla lekcji religii, zmiana z „nowymi akcentami” budzi poważne podejrzenia o modernistyczne i posoborowe wpływy. Integralna katolicka katecheza nie podlega modyfikacjom według zmieniających się trendów czy politycznych nacisków, a musi wiernie przekazywać nienaruszalne prawdy wiary. Równocześnie, ignorowanie niezmienności dogmatów i hierarchii prawd prowadzi do deformacji Kościoła Chrystusowego.
Bp Artur Ważny z kolei mówi o „modyfikowaniu kierunku katechezy”, zwłaszcza przeniesieniu koncentracji na dorosłych kosztem dzieci i młodzieży, co przeczy duchowi integralnej katolickiej formacji. Katecheza powinna być przede wszystkim skierowana do dzieci i młodzieży jako najważniejszej grupy dla wzrostu Kościoła i przedłużenia sakramentalnej ciągłości. Podejście to, choć nie odrzuca formacji dorosłych, nie może zapominać o fundamentalnej roli dziecięcego wychowania religijnego, gdyż św. Leon Wielki jasno poucza, że Kościół jest żłobkiem i szkołą, gdzie formuje się chrześcijan od poczęcia do dojrzałości. Pomijanie dziecięcej katechezy może prowadzić do dechrystianizacji, a ostatecznie do utraty wiary.
Niemniej jednak przyznanie roli katechezie parafialnej i wzmacnianie udziału świeckich może być pozytywnym aspektem, pod warunkiem że odbywa się to zgodnie z kanoniczną strukturą i pod nadzorem duchownych, unikanie herezji i powszechnego szukania dobra Kościoła. Taką zasadę przypomina św. Cyprian, który podkreślał autorytet biskupa jako strażnika wiary i dyscypliny, gdzie świeccy mają pomagać, ale nie zastępować kapłanów.
Największy niepokój budzi w artykule temat Komisji niezależnych ekspertów ds. badania zjawiska wykorzystania seksualnego przez duchownych. Już samo istnienie takiej zewnętrznej, „niezależnej” Komisji pod auspicjami postchrześcijańskich instytucji jest całkowicie obce tradycji Kościoła katolickiego. Hierarchiczna i sakramentalna władza biskupia, zgodnie ze św. Augustynem czy św. Tomaszem z Akwinu, ma prawo i obowiązek samodzielnego zajmowania się wszystkimi przewinieniami duchowieństwa, bez powoływania ciał świeckich, które nie tylko nie mają kompetencji duchowych, lecz także mogą profanować sakralny charakter Kościoła.
„Bp Sławomir Oder, biskup gliwicki, powiedział, że 'kwestia ta została potraktowana przez biskupów z wielką atencją’ i że trwają rozmowy z przełożonymi wyższymi zgromadzeń żeńskich i męskich, by doprowadzić dzieło do końca”
Z perspektywy integralnej wiary katolickiej tego rodzaju „determinacja” jest symptomem uległości wobec świata oraz tendencją do samookaleczania się Kościoła poprzez publiczne egzaminowanie przed świeckimi. Już św. Piotr nauczał, iż sprawy Kościoła winny być rozstrzygane w duchu świętej dyscypliny, z zachowaniem tajemnicy, pokuty i zadośćuczynienia — a nie przez świeckich sędziów.
Wreszcie, artykuł milczy całkowicie o konieczności surowego respektowania praw Bożych i społecznego panowania Chrystusa nad światem, co jest fundamentem ładu katolickiego. To brak podkreślenia, że jedynym prawem i najwyższym sądem jest Boże Objawienie zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji apostolskiej, a wszelkie inicjatywy powinny wychodzić z tego dogmatycznego knota, a nie z politycznych czy opiniotwórczych układów.
Podsumowanie
Artykuł ukazuje stan duszpasterski polskiego episkopatu posoborowego w roku 2025, który z perspektywy integralnej wiary katolickiej wyznawanej integralnie pozostaje niewystarczający i niezgodny z prawdziwą katolicką doktryną. Jednostronne decyzje państwowe w sprawie religii muszą być jednoznacznie odrzucone, ale także same kościelne aprobaty nowych programów muszą odpowiadać nienaruszalności przekazu wiary. Również kierunki katechezy przesunięte na dorosłych, bez należytej troski o młodzież i dzieci, nie służą kościelnej ciągłości. Najbardziej niebezpieczne są działania zmierzające do upolitycznienia i „sekularyzacji” Kościoła, poprzez powoływanie zewnętrznych komisji, które godzą w niezależność i suwerenność duchowieństwa. Jedyną pewną drogą jest ścisłe trzymanie się integralnej katolickiej Tradycji i nauki Ojców Kościoła, potwierdzonej Magisterium sprzed 1958 roku, oraz obrona społecznego panowania Chrystusa nad wszystkimi sferami życia.
Za artykułem: Biskupi po obradach o lekcjach religii, katechezie parafialnej i Komisji niezależnych ekspertów do zbadania zjawiska wykorzystania seksualnego osób małoletnich przez niektórych duchownych
Data artykułu: 12.06.2025
