Streszczenie artykułu
Portal DEON.pl prezentuje rozważanie „Zanim osądzisz – spójrz w lustro serca” autorstwa Pawła Kosińskiego SJ. Autor, powołując się na fragment Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 7,1-5), podkreśla rzekomą konieczność unikania surowego potępiania innych i zachęca do łagodności oraz szczerości wobec siebie samego. W artykule pojawia się twierdzenie, że „Jezus oczekuje od nas jasności spojrzenia i świadomości tego, co się dzieje. Mamy widzieć i uznać fakty, ale sądzenie ma być pozostawione Bogu.” Całość podporządkowana jest narracji o wyrozumiałości i potrzebie rachunku sumienia z miłosierdzia względem innych.
Krytyczna analiza treści w świetle integralnej wiary katolickiej sprzed 1958 roku
I. Zafałszowanie nauki Chrystusa o sądzie i napominaniu braterskim
Artykuł opiera się na powszechnym błędzie posoborowej mentalności: utożsamieniu ewangelicznego wezwania „nie sądźcie” z zakazem oceniania czynów bliźnich według obiektywnej normy moralnej. Tymczasem integralna teologia katolicka jednoznacznie naucza rozróżnienia między nieuprawnionym osądem serca (oskarżaniem kogoś o grzech bez pewności winy) a obowiązkiem upomnienia braterskiego oraz rozeznania dobra od zła — czego wymaga zarówno prawo naturalne jak i przykazania Boże.
Już św. Tomasz z Akwinu wykłada jasno: „Sądzić można dwojako — jako sędzia publiczny lub prywatny obserwator; pierwszy może wydawać wyrok tylko zgodnie ze swoim urzędem, drugi zaś winien oceniać czyny dla własnego bezpieczeństwa duchowego lub dla poprawienia błądzącego.” (por. Suma Teologiczna II-II q60). Papież Pius X przestrzega przed relatywizmem moralnym prowadzącym do fałszywego pojęcia tolerancji („Pascendi Dominici Gregis”, 1907).
Nauka Kościoła zawsze nakazywała upominać błądzących: „Gdyby brat twój zgrzeszył przeciw tobie idź i upomnij go…” (Mt 18,15). Ignorowanie nakazu napomnienia to pogwałcenie przykazania miłości Boga i bliźniego.
II. Nowinkarstwo posoborowe – złudne miłosierdzie bez sprawiedliwości
Artykuł przepełniony jest sentymentalizmem charakterystycznym dla modernistycznych nurtów po Vaticanum II:
Mamy wystrzegać się surowości i obłudy w ocenianiu innych… Warunkiem tego… jest poznać własne ograniczenia… wtedy będę miał właściwą miarę (czyli wyrozumiałość, łagodność i cierpliwość), by krytyka była ewangeliczna.
Taka interpretacja wypacza sens Ewangelii! Miłosierdzie oderwane od prawdy staje się karykaturą samych cnót chrześcijańskich; święta Matka Kościół nigdy nie głosiła pobłażliwości wobec grzechu ani neutralizacji prawa Bożego pod pretekstem współczucia czy fałszywej pokory.
Św. Jan Chryzostom ostrzega przed takimi postawami: „Nie wolno milczeć wobec jawnego zgorszenia… Kto pozwala szerzyć się złu przez swoją obojętność – staje się współwinny.” Równie jednoznaczny był Sobór Trydencki przypominając konieczność walki z herezją oraz publicznym zgorszeniem wiernych (Dekret o reformie życia duchowieństwa).
III. Czysta doktryna a psychologizacja religijności – odejście od Bożej hierarchii wartości
W tekście dominuje psychologizacja sumienia — mowa o emocjach („emocja: Czemu to widzisz…”) czy subiektywizmie doświadczeń wewnętrznych zamiast jasnego wskazania obiektywnego porządku moralnego danego przez Objawienie:
Bóg osądza nas według swego miłosierdzia.
Ale Bóg jest także sprawiedliwy! Pius XII w encyklice „Mystici Corporis Christi” powtarza naukę całej Tradycji: bez skruchy za grzech niema przebaczenia; kto lekceważy prawo Boże ten naraża duszę na potępienie wieczne niezależnie od ludzkich uczuć czy intencji!
W miejsce zobowiązań wynikających ze społecznego panowania Chrystusa nad światem promuje się indywidualistyczną etykę emocji oraz pseudo-tolerancję.
IV. Zanegowanie miejsca autorytetu Kościoła – relatywizacja prawa Bożego
Twierdzenie zawarte w tekście (sądzenie ma być pozostawione Bogu) ignoruje fakt istnienia ustanowionych przez samego Chrystusa struktur kościelnych mających strzec depozytu wiary oraz karać błędy doktrynalne czy zgorszenie publiczne aż do ekskomuniki włącznie! Kanony pierwszych soborów mówią jasno o obowiązkach pasterzy względem trzody — również poprzez karcenie tych, którzy trwają uporczywie w grzechu lub herezji.
Przedstawienie kwestii oceny moralnej jako domeny wyłącznie Boga skutkuje społecznym paraliżem sumień oraz akceptacją wszelkiego odstępstwa zarówno doktrynalnego jak i praktycznego; to właśnie ta logika otworzyła drogę do demolowania porządku społecznego pod pretekstem tzw. 'praw człowieka’ sprzecznych często z prawami Bożymi!
Prawda integralnej wiary katolickiej wobec błędów tekstu DEON.pl
- Nakaz upominania: Każdy katolik winien bronić prawdziwej wiary poprzez rozeznanie dobra od zła według zasad objawionych przez Chrystusa; przemilczenie lub relatywizowanie grzechu stanowi zdradę misji apostolskiej.
- Zasada lex talionis: Owszem — jak mierzymy tak nam odmierzono będzie; lecz dotyczy to przede wszystkim naszej gorliwości względem cnoty sprawiedliwości!
- Prawa Boże ponad prawa człowieka: Nadrzędność prawa naturalnego nad arbitralnymi normami społecznymi musi być fundamentem każdego zdrowego społeczeństwa chrześcijańskiego.
- Sprostowanie roli Kościoła: Hierarchiczne struktury ustanowione przez Zbawiciela nie mogą rezygnować ze swojego autorytetu osądzania przypadków publicznych zgorszeń czy herezji nawet jeśli świat woła dziś o 'tolerancję’. To właśnie brak odwagi pasterzy prowadzi do masowego zamieszania duchowego obecnej epoki!
- Błędy ekumenizmu posoborowego: Umyślne pomijanie dogmatycznych granic prawdy na rzecz wszechogarniającej 'miłości’ niszczy jedność Kościoła u podstaw – znajduje tu swój tragiczny przykład.
Zakończenie
Tekst publikowany na portalu DEON.pl stanowi typowy przejaw posoborowych deformacji nauki katolickiej polegających na przesuwaniu akcentu z obiektywnej oceny moralnej ku fałszywie rozumianemu miłosierdziu pozbawionemu wymiaru sprawiedliwości oraz odpowiedzialności za zbawienie dusz.
Autentyczne orędzie Jezusa domagało się zawsze heroizmu cnót — szczególnie odwagi upomnienia bliźnich gdy ich życie oddalało się od Dekalogu czy Wiary przekazanej raz na zawsze Świętym.
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie należy stanowczo odrzucić wszelkie próby reinterpretacji Ewangelii sprowadzające ją do psychologicznych poradników dobrego samopoczucia kosztem walki o chwałę Boga oraz wieczne zbawienie dusz.
Niechaj przewodnią myślą będą słowa św. Piusa X:
Lecz cóż przyniosły owe nowinki? Nic innego prócz zamieszania umysłów, splugawienia czystości wiary (…) Niech więc nikt nie mniema, iż dla zdobycia pokoju należy dopuścić kompromisy dotyczące najważniejszych zasad religijnych!
Kto chce trwać w jedności ze Świętym Kościołem Katolickim sprzed 1958 roku winien mieć oczy szeroko otwarte na te pułapki fałszywego sentymentalizmu rozpowszechniane dziś przez środowiska pokroju DEON.pl!
Za artykułem: (deon.pl) Zanim osądzisz – spójrz w lustro serca
Data artykułu: 23.06.2025
