Portal PAP (6 maja 2025) relacjonuje, że Rosja intensyfikuje rekrutację muzułmańskich Tatarów do tzw. Korpusu Afrykańskiego (następcy Grupy Wagnera). Kreml kieruje ich do państw Sahelu, argumentując łatwiejszą współpracę z lokalnymi społecznościami ze względu na wspólne wyznanie. Rekrutacja obejmuje szerokie gratyfikacje finansowe, preferencyjne kredyty oraz premie rodzinne. Najemnicy mają wspierać autorytarne reżimy wojskowe i rozszerzać wpływy rosyjskie w regionach ogarniętych konfliktami, nie poprawiając przy tym bezpieczeństwa publicznego. Warto zadać pytanie: czy instrumentalizacja religii i najemnictwa może być jakąkolwiek odpowiedzią na kryzys moralny i polityczny tych regionów?

Przyzwolenie na najemnictwo i manipulację religijną – sprzeciw integralnej doktryny katolickiej

Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, polityka Rosji, polegająca na rekrutowaniu muzułmanów do działań militarnych w Afryce w celach ekspansjonistycznych i destabilizacyjnych, stanowi jawne naruszenie prawa Bożego oraz klasycznych zasad etyki chrześcijańskiej. Chrystus ustanowił swój Kościół jako narzędzie pokoju i prawdziwej cywilizacji miłości – nie zaś jako przyklaskiwacza instrumentalizacji religii czy uprawiania niesprawiedliwej wojny.

Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa Ojcowie Kościoła jednoznacznie potępiali udział w wojnach niesprawiedliwych (św. Augustyn, „De Civitate Dei”), a św. Tomasz z Akwinu wskazywał wyraźnie, iż jedynie wojna prowadzona w obronie ładu naturalnego oraz pod prawowitą władzą może być uznana za usprawiedliwioną (bellum iustum). Tutaj jednak mamy do czynienia z sytuacją odwrotną: rekrutacja ludzi ze względu na ich przynależność wyznaniową dla celów ekspansji geopolitycznej i zabezpieczania interesów autorytarnych junt jest nie tylko moralnie niedopuszczalna, lecz także stanowi pogwałcenie porządku stworzonego przez Boga.

Najemnictwo – patologia społeczna potępiona przez Kościół

Najemnictwo, rozumiane jako zawodowa służba militarna na rzecz obcego państwa lub podmiotu dla własnej korzyści materialnej bez związku z obroną ojczyzny czy sprawiedliwości, było wielokrotnie potępiane przez Kościół katolicki przed 1958 rokiem. Papież Pius XI w encyklice „Ubi Arcano” przestrzegał przed rozprzestrzenianiem się anarchii moralnej oraz degradacją wartości chrześcijańskich przez rozpowszechnienie przemocy i żołnierzy-zawodowców walczących wyłącznie za pieniądze.

W cytowanym artykule podkreślone są wysokie kwoty oferowane za podpisanie kontraktu („400 tys. rubli (prawie 5 tys. dolarów), a później miesięczne pensje oraz premie rodzinne”). Takie podejście ukazuje całkowite podporządkowanie działań militarnych logice mamony, podczas gdy nauka Kościoła zawsze podkreślała prymat ładu duchowego nad interesem materialnym (Nemo potest duobus dominis servire — Nikt nie może dwom panom służyć, Mt 6,24).

Instrumentalizacja islamu: Relatywizacja tożsamości religijnej

Rosja wykorzystuje muzułmańską tożsamość Tatarów jako narzędzie ekspansji w krajach o przewadze islamu. Takie podejście ukazuje skrajny relatywizm religijny oraz typową dla nowoczesnych totalitaryzmów redukcję religii do poziomu czysto utylitarnego – wbrew wszelkim zasadom prawa Bożego. Starożytni Ojcowie Kościoła ostrzegali już przed instrumentalizacją sacrum do celów politycznych; św. Leon Wielki przypominał, że każde działanie chrześcijanina winno wynikać z nakazu sumienia uformowanego nauką Chrystusa.

W artykule brak jakiejkolwiek refleksji nad losem lokalnych społeczności chrześcijańskich (które istnieją w Mali czy Burkina Faso) – a przecież każda forma ekspansji militarnej pogłębia proces dechrystianizacji Afryki oraz utwierdza struktury niesprawiedliwości.

Zignorowanie praw Bożych na rzecz tzw. „praw człowieka”

Tekst operuje kategoriami demokracji i bezpieczeństwa regionalnego (np. „najemnicy niewiele zrobili, aby poprawić bezpieczeństwo w regionie”) bez odniesienia do porządku wynikającego z społecznego panowania Chrystusa Króla. Wskazywanie na niedemokratyczność rządów afrykańskich jest powielaniem laickiej optyki Zachodu oderwanej od głębszej prawdy o konieczności podporządkowania wszystkich narodów prawom Bożym i nauczaniu Ewangelii.

Nieprawość najemnictwa nie polega tylko na łamaniu konwencji międzynarodowych lub naruszaniu „praw człowieka”, lecz przede wszystkim na odrzuceniu prawa natury zapisanej ręką Boga (lex naturalis est participatio legis aeternae in rationali creatura — prawo naturalne jest udziałem stworzenia rozumnego w prawie wiecznym, św. Tomasz). Zamiast jałowej retoryki demokratyzacji konieczna jest naprawa ładu moralnego poprzez powrót narodów afrykańskich do wiary katolickiej — jedynej drogi ku pokojowi społecznemu.

Pseudopacyfizm posoborowia i praktyka realpolitik Kremla

Charakterystyczna dla posoborowego „kościoła” retoryka dialogu międzyreligijnego prowadzi tu de facto do przemilczenia faktu stałego prześladowania chrześcijan zarówno przez islamskich bojowników, jak i przez wojska sponsorowane przez Moskwę. Artykuł całkowicie ignoruje dramat duchowy ludności miejscowej pogrążonej w chaosie wojny domowej oraz utrwalanie się systemów opresji — co jawnie sprzeciwia się misji ewangelizacyjnej Kościoła ustanowionej przez samego Chrystusa: Euntes ergo docete omnes gentes… — Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody… (Mt 28,19).

Niepokojącym elementem jest prezentowanie zachęt finansowych jako swoistego bodźca cywilizacyjnego („preferencyjne kredyty hipoteczne”), co stanowi próbę zastąpienia ładu chrześcijańskiego iluzją dobrobytu materialnego – typową dla nihilizmu współczesnych społeczeństw odciętych od korzeni Ewangelii.

Konieczność naprawy porządku światowego według integralnej doktryny katolickiej

W świetle integralnej wiary katolickiej działania takie jak te opisane powyżej prowadzą jedynie do dalszego pogrążania narodów afrykańskich w grzechu niesprawiedliwości, przemocy i relatywizmu moralnego. Zamiast gloryfikować siłę militarną lub proponować namiastkę porządku poprzez wzmacnianie junt wojskowych za pomocą najemników różnej proweniencji religijnej, należy przywrócić prymat ładu bożego — zarówno w Rosji, jak i krajach Sahelu.

Tylko pełny powrót do zasad objawionych przez Chrystusa Króla może zagwarantować pokój i sprawiedliwość społeczną. To nie kolejni najemnicy ani ideologie laickiego humanitaryzmu przyniosą światu ratunek, lecz poddanie wszystkich narodów panowaniu Jezusa Chrystusa i powrót do czystej doktryny Kościoła rzymskokatolickiego.

Podsumowując: Artykuł relacjonuje wydarzenia realne, lecz zupełnie pomija perspektywę rzeczywistego ładu moralnego; zamiast tego wpisuje się w logikę politycznych kalkulacji oderwanych od fundamentu objawionej Prawdy.