Portal Fronda.pl promuje świeckie teorie o wpływie muzyki na „IQ”
Cytowany artykuł relacjonuje rzekomy pozytywny wpływ muzyki na rozwój intelektu i kreatywności, powołując się na popularne teorie naukowe. Wskazuje różne gatunki muzyczne: klasyczną (w szczególności Mozarta), barokową (np. Bach), instrumentalną (jazz, ambient, rock) oraz elektroniczną jako wspierające koncentrację i procesy poznawcze. Artykuł podkreśla znaczenie indywidualnego doboru muzyki dla efektywności umysłowej, akcentując również rzekome mechanizmy neurofizjologiczne jak „pobudzenie neuronalne”, „redukcja stresu” czy „synchronizacja fal mózgowych”. Całość konkluduje zachętą do eksperymentowania z różnymi gatunkami w celu zwiększenia własnych możliwości intelektualnych.
Nadrzędność rozumu podporządkowanego Objawieniu nad świeckimi spekulacjami
Już sam punkt wyjścia artykułu – postawienie ludzkiego intelektu i tzw. IQ jako wartości samoistnej – jest obcy integralnej wierze katolickiej sprzed 1958 roku. Człowiek został stworzony nie po to, by osiągać coraz wyższy poziom sprawności logicznych czy kreatywności według kryteriów świata laickiego, lecz by poznawać Boga i służyć Jemu poprzez uświęcenie duszy i cnotę. Rozum ludzki ma być narzędziem podporządkowanym prawdzie Objawionej; sam św. Tomasz z Akwinu jasno nauczał, iż „rozum naturalny winien być posłuszny światłu wiary”, ponieważ tylko wtedy prowadzi ku Dobru Najwyższemu.
Współczesna obsesja pomiarów IQ czy innych wskaźników psychometrycznych stanowi przejaw naturalizmu potępionego przez papieży Piusów IX-XII – redukuje człowieka do wymiaru biologiczno-psychicznego, ignorując jego duszę nieśmiertelną oraz cel ostateczny.
Błędy filozofii doświadczenia zamiast metafizyki łaski
Podzielając modernistyczny paradygmat epistemologiczny („jak muzyka może wpływać na zwiększenie IQ?”), portal Fronda.pl prezentuje czysto empiryczne podejście do zagadnienia ducha ludzkiego:
-
„Słuchanie pewnych rodzajów muzyki może przyczynić się do poprawy zdolności intelektualnych…”
- „Muzyka klasyczna… może chwilowo zwiększać IQ oraz poprawiać zdolności przestrzenno-czasowe.”
- „Muzyka barokowa… pomaga w koncentracji…”
- „Jazz… ambient… rock instrumentalny mogą tworzyć tło sprzyjające myśleniu analitycznemu…”
-
„Niektóre odmiany muzyki elektronicznej… mogą pobudzać mózg…”
Takie twierdzenia ignorują podstawowe rozeznanie doktrynalne Kościoła: wszelkie dobro duchowe pochodzi od Boga przez łaskę uświęcającą (porównaj naukę Soboru Trydenckiego). Żaden bodziec zmysłowy nie przekształca istoty duszy ani nie zapewnia jej wzrostu cnoty lub mądrości nadprzyrodzonej; wszelkie doczesne korzyści wynikają jedynie z uporządkowania natury względem Stworzyciela.
Prawdziwy sens piękna i porządku sztuki według Tradycji katolickiej
Ojcowie Kościoła zawsze podkreślali rolę piękna stworzonego dla chwały Bożej oraz zbawienia dusz – nie jako środka do osiągania ziemskich sukcesów czy rekordów inteligencji.
- Św. Augustyn pisał: „Nie szukaj piękna rzeczy doczesnych poza ich odniesieniem do Boga”.
- Papież Pius XII w encyklice Musicae Sacrae Disciplina (1955) naucza jednoznacznie: prawdziwa wartość muzyki polega na tym, że harmonijnie współgra z modlitwą liturgiczną lub formacją moralną wiernego.
- Sztuka instrumentalna uprawniona jest tylko tam, gdzie służy kultowi Bożemu bądź zdrowej rekreacji zgodnej ze stanem życia chrześcijańskiego.
Afirmacja jazzu czy elektro-ambientu jako nośników „analitycznej kreatywności” to dowód daleko idącej sekularyzacji myśli autorów portalu Fronda.pl; takie stanowisko było wielokrotnie potępiane przez Papieską Komisję ds. Dyscypliny Sztuki Świętej jeszcze przed rewolucją posoborową.
Krytyczna ocena iluzji „Efektu Mozarta” i innych ideologicznych herezji mentalnych naszych czasów
Tzw. Efekt Mozarta był już obalany nawet przez świeckich specjalistów jako fałsz metodologiczny bez solidnych dowodów ilościowych i jakościowych; natomiast od strony wiary katolickiej wyznawanej integralnie należy uznać go za kolejny przejaw irracjonalnego kultu jednostek genialnych typowego dla XIX-wiecznych herezji antropocentrycznych.
Próba sugerowania istnienia quasi-magicznych mechanizmów neurologicznych (
„stymulacja różnych obszarów mózgu”, „produkcja dopaminy”, „synchronizacja fal alfa”
) przenosi uwagę od osobowej odpowiedzialności człowieka wobec prawa Bożego ku deterministycznym wizjom materialistycznym:
„Słuchanie muzyki może zwiększać produkcję dopaminy”, „Fale alfa mogą być stymulowane przez odpowiednie gatunki…” – podobne frazy ukazują redukcjonizm właściwy nowoczesnym teoriom psychologicznym zatopionym w neopogańskim kulcie przyjemności cielesnej kosztem ascezy chrześcijańskiej.
Zagadnienie stresu a perspektywa ascetyczna vs psychologia humanistyczna XX wieku
Artykuł propaguje pogląd jakoby kluczem duchowego rozwoju była minimalizacja tzw. stresorów za pomocą dźwięków relaksacyjnych:
„Muzyka relaksacyjna… może obniżać poziom kortyzolu…”
.
Podejście to stoi w opozycji do nauczania Ojców Pustyni oraz wszystkich autentycznych mistrzów życia wewnętrznego: każdy trud lub napięcie znoszone dla większej chwały Bożej mają wartość oczyszczającą duszę z pychy oraz miłości własnej! Pokój serca rodzi się ze zgody na wolę Bożą a nie eliminację cierpienia drogami chemicznymi lub sensorycznymi.
Stres mierzony miarą świata jest czym innym niż pokusa duchowa przepuszczona przez ogień modlitwy i sakramentów!
Zakończenie fałszu personalizmu eksperymentalnego: nacisk na subiektywizm zamiast prawa wiecznego Chrystusa Króla
Końcowy apel autora:
„Kluczowe jest jednak indywidualne podejście — najlepiej eksperymentować z różnymi gatunkami…”
,
jest wręcz podręcznikowym przykładem błędnego personalizmu modernistycznego — skoncentrowania całej aksjologii wokół zmiennego upodobania jednostek oderwanego od norm prawa naturalnego objawionego!
Tradycja katolicka nigdy nie uzależniała dobra moralnego ani rozwoju duchowego od subiektywisty¬cznych prób–błąd–refleksji profanum!
Prawda objawiona raz dana świętym pozostaje niewzruszona aż po skończenie wieków; dlatego też żadne praktyczne zalecenia dotyczące wyboru rodzaju dźwięków-motywatorów nie znajdują miejsca w integralnie pojmowanej pedagogice Kościoła.
Każda działalność artystyczna powinna prowadzić najpierw do większego oddania Bogu a potem dopiero wspierać usprawnianie władz umysłowych pod warunkiem ich podporządkowania łasce.
Prawdziwe panowanie Chrystusa Króla nad światem obejmuje także sferę edukacji estetycznej — wszystko co wykracza poza ten porządek winno być konsekwentnie demaskowane jako zabobon nowoczesności podsuwany światu przez masonerię kulturalną XX/XXI wieku.
Biorąc pod uwagę analizowaną treść artykułu należy stanowczo stwierdzić — żaden rodzaj muzyki sam w sobie nie czyni ludzi lepszymi ani bardziej inteligentnymi jeśli ich życie duchowe pozbawione jest łaski uświęcającej!
Źródło pierwotne: Fronda.pl / mp/Z Internetu | Data publikacji: 22 czerwca 2025 r.
Za artykułem: (fronda.pl) Jak muzyka może wpływać na zwiększenie IQ?
Data artykułu: 22.06.2025
