Portal Gość relacjonuje wzrost zadłużenia Skarbu Państwa
Portal Gość (20 czerwca 2025) podaje, że zadłużenie Skarbu Państwa na koniec maja 2025 r. wyniosło ok. 1 bln 772,5 mld zł, co oznacza wzrost o 22,1 mld zł (+1,3 proc.) w stosunku do końca kwietnia. Według Ministerstwa Finansów dług krajowy stanowił 1 bln 396,1 mld zł, a zagraniczny ok. 376,4 mld zł (21,2 proc. całości).
Prymat porządku Bożego nad finansowym – perspektywa katolicka wyznawana integralnie
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie przedstawione dane są wymowną ilustracją skutków odrzucenia ładu społecznego opartego na prawie Bożym i tradycyjnej doktrynie Kościoła Katolickiego sprzed roku 1958. Zadłużanie państwa przekraczające możliwości spłaty oraz uzależnienie budżetu narodowego od spekulacji międzynarodowych to zjawiska stanowczo piętnowane przez papieży i nauczanie Kościoła w epoce przed-modernistycznej.
Papieże takie jak Leon XIII czy Pius XI jednoznacznie wskazywali na konieczność podporządkowania spraw ekonomicznych zasadom moralności chrześcijańskiej. Encyklika „Rerum Novarum” uczyła jasno o prymacie dobra wspólnego nad partykularnym interesem grup kapitałowych i ostrzegała przed systemami prowadzącymi do niesprawiedliwego rozwarstwienia społeczeństw oraz niewoli ekonomicznej narodów.
Zadłużenie publiczne jako przejaw laicyzacji życia społecznego
Niezmienna nauka Kościoła potępiała wszelkie formy lichwy oraz praktyki finansowe godzące w sprawiedliwość społeczną. Tymczasem obecny model zarządzania finansami państwa jest efektem rezygnacji z nadrzędności prawa Chrystusa Króla nad życiem publicznym. Odrzucono model państwa chrześcijańskiego kierującego się cnotą roztropności i umiaru na rzecz świeckiego pragmatyzmu ekonomicznego.
Dane przytoczone przez portal („wartość długu krajowego… dług zagraniczny miał wartość ok. 376,4 mld zł”) nie są jedynie techniczną informacją gospodarczą – stanowią symptom głębokiej choroby duchowej narodu pozbawionego odniesienia do Dekalogu w polityce fiskalnej i budowaniu struktur państwowych.
Krytyczna ocena ideologii „nowoczesnych” finansów publicznych według wiary integralnej
- Prywata ponad dobrem wspólnym: System zadłużania kolejnych pokoleń bez realnych szans spłaty to naruszenie zasady solidarności społecznej; niweczy on naturalne prawo własności oraz bezpieczeństwo rodzin określone przez św. Tomasza z Akwinu jako fundament pokoju domowego (tranquillitas ordinis).
- Lichwa i spekulacja: Niezmienna doktryna Soborów Laterańskich czy Florenckiego jednoznacznie zakazywała obciążania ludzi ciężarem nieuczciwego procentu – dzisiejsze systemy kredytowania całych społeczeństw są jawnie antykatolickie.
- Zależność od instytucji międzynarodowych: Uzależnienie części polskiego długu od zagranicznych wierzycieli godzi w suwerenność kraju, co analizował już Grzegorz XVI wskazując na grozę zniewolenia narodowego poprzez mechanizmy banksterskie sprzeczne z nauką Ewangelii.
- Błąd autonomii gospodarczej: Polityka oderwana od transcendentnych norm moralnych prowadzi do pogłębiania nierówności oraz chaosu gospodarczego; jest zaprzeczeniem porządku nakazanego przez Stwórcę dla harmonijnego rozwoju społeczeństw.
Spojrzenie statystyczno-historyczne: skala problemu a milczenie sumień
Liczne analizy ilościowe pokazują radykalny wzrost zadłużenia Polski po tzw. reformach post-1989 roku – każda dekada to podwojenie lub więcej ogólnej kwoty zobowiązań publicznych wobec lat wcześniejszych; podobne tendencje występują globalnie tam gdzie proces laicyzacji objął struktury państwa.
Z punktu widzenia jakościowego konsekwencje tego procesu obejmują masową emigrację zarobkową młodych ludzi (odpływ siły żywej narodu), chroniczne niedoinwestowanie infrastruktury służby zdrowia czy edukacji oraz narastający kryzys rodziny jako podstawowej komórki społecznej zgodnie ze stanowiskiem Piusa XII.
Jednocześnie media posoborowe przemilczają duchowy wymiar problemu redukując go do suchych komunikatów liczbowych („wzrost o 22,1 mld zł… +1,3 proc… ”), pomijając pytanie o źródło kryzysu cywilizacyjnego tkwiącego w apostazji elit politycznych od prawa naturalnego objawionego przez Boga.
Zanegowanie błędów artykułu: powierzchowne traktowanie kwestii dobra wspólnego i odpowiedzialności moralnej władz świeckich
- Błąd redukcjonizmu ekonomistycznego:
Cytowany artykuł sprowadza rzeczywistość dramatycznych decyzji gospodarczych wyłącznie do parametrów liczbowych — klasyczny przejaw myślenia sekularystycznego oddzielającego byt materialny od duchowego ukierunkowania człowieka ku Bogu.
„Według wstępnych szacunkowych danych…zadłużenie SP…wyniosło ok….”
- Niewidoczność aspektu grzechu strukturalnego:
Brakuje nawet aluzji do faktu zaniku świadomości grzechu instytucjonalnego — tymczasem nadużycia fiskalne władz winny być oceniane analogicznie jak inne działania przeciwko cnocie sprawiedliwości społecznej (porównaj encykliki Quadragesimo Anno). - Aprobata dla modelu bezbożnej nowoczesności:
Milczenie portalu nt. negatywnych skutków moralnych takiej polityki świadczy o faktycznej aprobacie dla nowoczesnych mitologii rynku i demokracji oderwanej od panowania Chrystusa Króla – czego wielokrotnie przestrzegali przedsoborowi papieże.
- Totalna marginalizacja roli Kościoła Katolickiego we właściwej interpretacji życia zbiorowego:
- Cytowany materiał nie tylko nie uwzględnia stanowiska Magisterium sprzed Vaticanum II lecz wpisuje się w narrację promującą idolatrię liczb przy równoczesnym pominięciu wartości wiecznych.
W konsekwencji artykuł kształtuje mentalność podporządkowaną chwilowym korzyściom doczesnym zamiast orientować sumienie odbiorców ku realizowaniu ładu Chrystusowego także poprzez uczciwość gospodarczą władz świeckich.
Konieczność powrotu do katolickich fundamentów życia zbiorowego wedle stałego Magisterium Kościoła
Tylko odbudowa ustroju opierającego się na pełni królowania Jezusa Chrystusa może zatrzymać samonapędzający się mechanizm demoralizacji fiskalno-ekonomicznej narodu polskiego.
Praktyka ustawodawcza powinna wrócić do kanonów określonych jeszcze przez Justyniana Wielkiego (“Corpus Iuris Civilis”), średniowiecznych monarchii chrześcijańskich opartych na harmonii między autorytetem świeckim a kościelnym oraz orzeczeń Soboru Trydenckiego potwierdzających nienaruszalność praw Boskich ponad arbitralnością parlamentarną.
Władza cywilna ponosi odpowiedzialność za dobrostan duszy każdego obywatela — również poprzez troskę o zdrowe finanse publiczne wolne zarówno od zgubnych wpływów sekt bankierskich jak też populistycznych miraży rozdawnictwa socjalno-etatystycznego.
Zadaniem hierarchii kościelnej pozostaje otwarte piętnowanie tych form polityki fiskalnej które prowadzą lud ku zniewoleniu materialnemu lub duchowemu — niezależnie czy ich apologetami są „duchowni” posoborowi czy laiccy eksperci medialni.
Sedewakantystyczna perspektywa przypomina dziś mocniej niż kiedykolwiek wezwanie Piusa X: “Nie idzie tu tylko o poprawienie warunków ziemskich ludu ale nade wszystko by dusze mogły swobodniej osiągać życie wieczne”. Tylko taki cel pracy u podstaw pozwoli naprawić zgubną trajektorię obecnych pokoleń Polaków względem przyszłych generacji.
Za artykułem: (info.wiara.pl) MF: zadłużenie Skarbu Państwa na koniec maja br. wyniosło ok. 1,77 bln zł
Data artykułu: 20.06.2025
