Narracja pozbawiona sensus stricte wiary katolickiej

Portal Wiara.pl prezentuje rozważania na VI Niedzielę Wielkanocną, w których centralnym motywem staje się powtarzane wezwanie „Nie bójcie się. Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję. Nie bójcie się”. Podkreślany jest optymizm i pociecha rzekomo płynące z faktu, iż losy świata oraz każdego człowieka mają być „w Chrystusowych rękach”, co ma wedle autorów wystarczyć za odpowiedź na wszelkie obawy egzystencjalne oraz społeczne. Artykuł zachęca do skupienia się wyłącznie na aspekcie „nadziei”, marginalizując jakiekolwiek tragiczne konsekwencje grzechu czy realność sądu Bożego.

W dalszych fragmentach pojawiają się odniesienia do tzw. „wyzwań”, które mają wynikać z liturgicznych czytań (dzieje apostolskie i Apokalipsa). Subtelnie sugerowana jest jednak postawa biernego zawierzenia, gdzie pod hasłem „nie bójcie się, bo On jest Panem” ukrywa się rezygnacja z aktywnej walki o panowanie Chrystusa w życiu własnym i społecznym (regnum Christi). Pomijane zostają ostrzeżenia Pana Jezusa dotyczące zguby wiecznej i konieczności pokuty.

Pozostałe materiały: komentarze biblijne, propozycje śpiewów i homilii – oscylują wokół tematu komfortu psychologicznego oraz terapeutycznego odczytania Ewangelii.

Pocieszanie zamiast prawdy zbawczej

Cała narracja została zdominowana przez typowe dla posoborowego anty-kościoła schematy: chrześcijaństwo jawiące się jako religia dobrego samopoczucia; nieustannie wałkowane wezwanie do tego by „się nie bać”, zamiast jasnego przypomnienia rzeczywistych zagrożeń duchowych: grzech śmiertelny oddzielający od Boga (por. Sobór Trydencki), dramat zatracenia duszy, absolutna potrzeba pokuty („Jeśli nie będziecie pokutować, wszyscy tak samo zginiecie!” – Łk 13,3).

Na próżno szukać tu integralnych odniesień do społecznego panowania Jezusa Chrystusa Króla nad narodami (encyklika Quas Primas Piusa XI), czy przypomnienia o konieczności ustanowienia porządku polityczno-społecznego na fundamencie prawa Bożego – wszystko to zostało całkowicie pominięte i nawet zakryte pod maską uniwersalizmu emocjonalnego.

Poważnym błędem pozostaje redukcja chrześcijaństwa do terapii lęku egzystencjalnego. Współczesny świat chce tylko słyszeć o pokoju wewnętrznym bez warunku łaski uświęcającej – a portal Wiara.pl niestety wpisuje się w tę tendencję.

Sfałszowanie funkcji Kościoła wobec ducha czasu

Artykuł przemyca tezę o domniemanej nieważności kontestacji wobec Kościoła (

Nie kontestuj Kościoła Jezus obiecał…

) oraz stawia fałszywe przeciwstawienie: albo trwasz w strukturach obecnych instytucji posoborowych niezależnie od ich faktycznej wiarygodności doktrynalnej (co pośrednio legitymizuje herezje modernistyczne), albo odpadasz od prawdziwego Kościoła.

Tymczasem Tradycja katolicka naucza jednoznacznie: obowiązek oporu wobec nauki sprzecznej z depozytem wiary spoczywa na wszystkich wiernych! Św. Paweł napominał: „Ale choćbyśmy my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię inną niż ta, którąśmy wam głosili – niech będzie przeklęty!” (Gal 1,8) — co oznacza prawo i obowiązek odrzucenia każdej nauki sprzecznej ze skarbem Objawienia przekazanym przez Apostołów i rozwiniętym dekretem dogmatycznym Magisterium aż do czasów Piusa XII inkluzywnie!

Gdyby Kościół opierał się tylko na człowieku… Wiadomo, nie przetrwałby.

Stwierdzenie to dezorientuje czytelnika — niby przywoływane są „Duch Paraklet” oraz działanie Ducha Świętego jako gwarant trwałości Kościoła. Jednak równolegle pomija się fakt że Duch Święty może działać tylko tam gdzie strzeże się depozytu wiary nienaruszonego doktrynalnymi nowinkami! Sensus stricte fide katolickiej wskazuje jasno: porzucenie Tradycji = opuszczenie asysty Ducha Świętego nad daną wspólnotą!

Zaniedbanie fundamentaliów teologii katolickiej przed 1958 rokiem

W całej treści brakuje elementariów:

• Prawa Boże ponad tzw. „prawami człowieka”: nigdzie artykuł nie przypomina o prymacie nakazu czci Boga publicznie ani społecznej intronizacji Jezusa Chrystusa Króla („Quas Primas”). Zamiast tego lansowany jest subiektywizm uczuć religijnych.
• Nauka o sakramentach jako jedynym źródle pokoju duszy: Pokój Chrystusowy to owoc łaski uświęcającej uzyskanej przez Sakramenty; bez nich żadne „poczucie bezpieczeństwa” deklarowane przez same słowa Ewangelii niczego realnie nie daje!
• Konieczność walki duchowej: Żadna wzmianka o walce ze światem, ciałem i szatanem („Militia Christi”), żadna przestroga przed iluzją że zbawienie dzieje się automatycznie.
• Zamilczenie kwestii potępienia wiecznego: Cały kontekst Apokalipsy został podporządkowany psychologicznemu komfortowi odbiorcy bez żadnego odniesienia do sprawiedliwości Bożej.
• Bierność wobec laicyzacji życia społecznego — brak nawoływania wiernych by wpływali aktywnie według zasad prawa naturalnego objawionego przez Stwórcę.

Szkodliwe skutki pastoralne tej wizji chrześcijaństwa

Sumując powyższe uwagi należy stwierdzić jednoznacznie:

Taka redukcja orędzia wielkanocnego prowadzi wyłącznie do relatywizacji wymagań moralnych Ewangeli; rodzi złudne przeświadczenie iż każda sytuacja życiowa jest już sama w sobie objęta pokojem Chrystusowym bez względu na stan duszy człowieka; likwiduje potrzebę ciągłego rachunku sumienia oraz dążenia ku doskonałości ewangelicznej zgodnie ze wzorem świętych opisanych zarówno w pismach Ojców jak też dekretem Soboru Florenckiego czy Trydenckiego (Sanctitas Ecclesiae consistit in veritate et puritate doctrinarum eius ac in exemplis vitae sanctorum eius – Świętość Kościoła polega na prawdzie jego nauk i przykładach życia jego świętych).

Podsumowując całość tekstów prezentowanych przez portal Wiara.pl należy je ocenić jednoznacznie negatywnie z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie:

• Prowadzą one odbiorcę ku pustej psychologizacji religijności;
• Zacierają różnicę między łaską a samopoczuciem;
• Zupełnie ignorują powagę grzechu osobistego oraz społeczną misję triumfu królestwa Jezusa nad światem;
• I tym samym torują drogę dla dalszego upadku dyscypliny kościelnej zarówno indywidualnej jak zbiorowej.

Audentior ito! Idźmy śmielej naprzód — trzymając wyłącznie prastarą Wiarę!