Portal wiara.pl relacjonuje zatrzymanie 97 studentów Uniwersytetu Bosforskiego w Stambule po proteście przeciw konferencji islamskiego kaznodziei Nurredina Yildiza, znanego z popierania małżeństw w bardzo młodym wieku. Według gubernatora Stambułu, Davuta Gula, policja interweniowała po próbie przełamania policyjnej barykady przez studentów; doszło do przepychanek i urazów funkcjonariuszy. Artykuł podkreśla kontrowersje wokół postaci Yildiza oraz wskazuje na regularne protesty studentów i wykładowców przeciw rządowej ingerencji w środowisko akademickie. Wspomniane są także napięcia polityczne związane z aresztowaniem byłego burmistrza miasta Ekrema Imamoglu oraz wyborem nowego burmistrza Nuri Aslana z opozycyjnego ugrupowania CHP.
Już pobieżna lektura artykułu ujawnia zasadnicze braki: autor zupełnie pomija kwestię upadku ładu chrześcijańskiego na rzecz triumfu islamu, prezentując wydarzenia wyłącznie przez pryzmat świeckich konfliktów społeczno-politycznych.
Triumf islamizacji a porażka laicyzmu – źródła współczesnego chaosu
Artykuł koncentruje się na opisaniu zamieszek studenckich jako reakcji na działalność muzułmańskiego kaznodziei, nie podejmując jednak pogłębionej refleksji nad przyczynami gwałtownej islamizacji Turcji. Tymczasem dla integralnie wyznawanej wiary katolickiej oczywistym jest, iż ordo socialis (ład społeczny) winien opierać się o panowanie Chrystusa Króla nad narodami (Regnum Christi in terris instaurandum est – należy odnowić Królestwo Chrystusowe na ziemi). Już sam fakt, że społeczeństwo tureckie – niegdyś u progu chrystianizacji przed inwazją mahometańską – dziś pogrąża się ponownie w ciemności islamu, świadczy o głębokim kryzysie cywilizacyjnym Zachodu.
W miejsce jednoznacznego potępienia zarówno brutalnych środków policyjnych wobec młodzieży, jak i promowania przez Yildiza praktyk sprzecznych nawet z naturalnym prawem moralnym (np. pochwała dziecięcych małżeństw), artykuł poprzestaje na relacjonowaniu sporów wewnętrznych oraz rozgrywek politycznych. Pominięcie wymiaru religijno-moralnego to symptom szerszej tendencji: społeczność pozbawiona światła Objawienia nie jest zdolna ani do właściwego osądu dobra i zła, ani do budowy trwałego ładu społecznego. Jak przypomina św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis, „gdy raz odrzucono autorytet Kościoła i Objawienia, każda fałszywa nauka znajduje podatny grunt” (por.).
Błędy laicyzmu i utopii demokratycznej
Tekst sugeruje walkę rządu tureckiego z autonomią akademicką czy ograniczenia wolności obywatelskich jako zasadniczy problem („studenci […] regularnie protestowali […] przeciwko przejawom nadmiernej […] ingerencji rządu”). Jednakże dla integralnie pojmowanej doktryny katolickiej to nie wolność absolutna czy autonomia człowieka stanowi fundament społeczeństwa – lecz podporządkowanie prawa ludzkiego prawu Bożemu (Nihil lex humana sine lege divina valet: prawo ludzkie bez prawa Bożego jest niczym).
Tymczasem zarówno środowiska liberalne jak i radykalne islamskie są jedynie dwiema stronami tego samego błędu: odrzucenia panowania Chrystusa nad życiem publicznym. Z jednej strony mamy tu apologetów sekularyzmu gotowych bronić wszelkiej dewiacji moralnej w imię „wolności”, z drugiej zaś zwolenników narzucania prawa szariatu – oba stanowiska prowadzą do degradacji osoby ludzkiej stworzonej na obraz Boży.
Krytyczna ocena postawy tzw. środowisk akademickich
Autor artykułu nie ukrywa sympatii dla protestujących studentów; milczy natomiast o fakcie fundamentalnym: uniwersytety posoborowego świata stały się bastionami apostazji, szerzącymi bezbożną ideologię relatywizmu etycznego oraz kult fałszywej tolerancji.
Studenci domagający się „wolności” tak naprawdę walczą już nie o możliwość obrony chrześcijańskich wartości (których obecność została systematycznie wykorzeniona), lecz o prawo do dalszego upadku obyczajowości pod sztandarem lewicowej utopii lub nihilizmu narodowego; to właśnie taki ferment rodzi płodne pole dla triumfu radykalizmu islamskiego.
Z perspektywy sedewakantystycznej należy przypomnieć przestrogę papieża Leona XIII: Civilis societas non potest consistere sine fundamento religionis christianae (społeczeństwo obywatelskie nie może istnieć bez fundamentu religii chrześcijańskiej). Upadek tego fundamentu czyni państwo łatwym łupem tyranii czy fanatyzmu religijnego obcego Objawieniu.
Zamilczany dramat mniejszości chrześcijańskich i wypieranie Prawa Bożego
Zadziwia zupełny brak wzmianki o tragicznej sytuacji resztkowych wspólnot chrześcijańskich w Turcji oraz ich systemowym prześladowaniu pod pretekstem walk frakcyjnych czy bezpieczeństwa publicznego. Przedstawienie sprawy wyłącznie jako sporu między „postępowymi” studentami a konserwatywnymi muzułmanami to typowa manipulacja opinią publiczną mająca ukryć prawdziwe ofiary procesu islamizacji: uczniów Chrystusa cierpiących za wierność Ewangelii.
Niepokoi również powielanie narracji laickiej dotyczącej „praw człowieka”, które oderwane od prawa naturalnego stają się pustym sloganem wykorzystywanym instrumentalnie przez każdą ze stron konfliktu politycznego (Vana sunt jura hominum ubi lex Dei negatur: puste są prawa człowieka tam gdzie zaprzecza się prawu Bożemu).
Spojrzenie teologiczne: Quo vadis Europo?
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie wydarzenia takie jak te opisane w artykule są konsekwencją zdrady własnych korzeni duchowych przez świat zachodni. Europa dopuściła najpierw laicyzm rewolucyjny wypychający Chrystusa ze sfery publicznej (Duce Christo reiecto omnia corruunt: gdy odrzucono przewodnictwo Chrystusa wszystko upada), potem zaś otworzyła drzwi ekspansji islamu bez żadnych filtrów moralnych czy cywilizacyjnych.
Skutkiem tej apostazji jest stopniowy powrót krajów takich jak Turcja do form ustrojowych całkowicie sprzecznych z porządkiem ustanowionym przez Boga – czego symbolem jest choćby gloryfikacja praktyk haniebnych nawet wedle samego prawa naturalnego (pochwała dziecięcych małżeństw) oraz rugowanie pozostałości dziedzictwa chrześcijańskiego spod każdego kamienia agory społecznej.
Zamiast dialogować z fałszem należy go demaskować: oto przesłanie Ojcow Kościoła, którzy nigdy nie uznali kompromisu względem bałamuctw pogańskich czy herezji mahometańskiej (por.: św. Jan Damasceński). Dzisiejsze próby budowania porozumienia ponad dogmatycznymi przepaściami kończą się zawsze tryumfem silniejszej propagandy kłamstwa.
Pilna potrzeba restauracji społecznego królowania Chrystusa
Konieczna jest więc jednoznaczna odpowiedź wiernych katolików integralnie pojmujących swoją misję: Tylko powrót narodów do pełni wiary katolickiej może uratować je przed grożącym im unicestwieniem duchowym. Żadne reformy ustrojowe ani kolejne protesty pseudo-akademików nie przywrócą ładu tam gdzie zabrakło miłości ku Prawdzie objawionej przez Boga-Człowieka.
Jak uczy Sobór Laterański IV:
Bóg stworzył jeden Kościól Święty poza którym nikt zbawić się nie może.
Turcja — podobnie jak cała reszta świata — musi uznać prymat Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela ludzkości jeśli chce ocalić cokolwiek ze swego człowieczeństwa.
Nauki płynące dla Polski i Europy Środkowej
Opisane wydarzenia winny być ostrzeżeniem także dla tych krajów naszego regionu, które coraz chętniej eksperymentują z modelem pluralistycznym lub importują elementy kultury muzułmańskiej pod pretekstem tolerancji czy modernizacji gospodarczej. Kto bowiem sieje kompromisy dogmatyczne ten zbiera burzę herezji i anarchii moralnej.
Sicut patres nostri fidem servaverunt sic et nos servemus! (Jak nasi ojcowie zachowali wiarę tak też my ją zachowajmy!)
Prawdziwy pokój możliwy jest tylko tam gdzie panuje Jezus Chrystus – Rex Regum.
Za artykułem:
Turcja: Zatrzymania po proteście przeciw wystąpieniu islamskiego kaznodziei (religie.wiara.pl)
Data artykułu: 14.05.2025
