Portal eKAI (2 listopada 2025) relacjonuje homilię „arcybiskupa” Adriana Galbasa podczas procesji żałobnej w warszawskiej archikatedrze. Cytowany artykuł przedstawia jego wypowiedź jako zgodną z katolicką doktryną o czyśćcu, podczas gdy w istocie stanowi ona syntezę modernistycznych herezji i posoborowej dewocji.
Portal eKAI (2 listopada 2025) relacjonuje spotkanie Donalda Trumpa z przywódcą Chin Xi Jinpingiem w kontekście sprawy uwięzionego wydawcy Jimmy’ego Lai oraz statusu Tajwanu. W artykule podkreślono brak postępów w uwolnieniu Lai pomimo wcześniejszych zapowiedzi Trumpa oraz wymijające odpowiedzi amerykańskiego prezydenta w kwestii ewentualnej obrony Tajwanu przed chińską inwazją.
Portal Katolicki prezentuje homilię abp. Adriana Galbasa z okazji Wspomnienia Wiernych Zmarłych, w której propaguje się synkretyczną wizję eschatologii, opartą na relatywizacji dogmatów i niebezpiecznym sentymentalizmie.
Portal eKAI (2 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie Leona XIV na cmentarzu Campo Verano, w którym stwierdził, że „wiara chrześcijańska pomaga przeżywać pamięć bliskich jako przyszłą nadzieję”, określając życie wieczne jako „spotkanie miłości” z tymi, „którzy odeszli przed nami”. Przemówienie pomija kluczowe elementy katolickiej eschatologii, redukując zbawienie do sentymentalnej utopii pozbawionej nadprzyrodzonej logiki Odkupienia.
Portal sacdrdjo (2 listopada 2025) podjął istotną krytykę modernistycznego mitu o „starszych braciach w wierze”, słusznie wskazując, że judaizm stanowi przeciwieństwo chrześcijaństwa. Autor trafnie zauważa, że tekst masorecki – fundament judaizmu – jest późniejszym tworem rabinicznym, sprzeciwiającym się Septuagincie przyjętej przez Kościół jako autentyczne tłumaczenie Starego Testamentu. Niestety, w artykule zabrakło jednoznacznego potępienia ekumenicznych herezji posoborowych, które fałszywie nobilitują religię odrzucającą Bóstwo Chrystusa.
Portal eKAI (2 listopada 2025) relacjonuje uroczystości w katedrze kaliskiej, gdzie obecny ordynariusz Damian Bryl przewodniczył zgromadzeniu za zmarłych hierarchów Edwarda Janiaka i Teofila Wilskiego. W homilii akcentowano tematykę „nadziei przemijania” i „pamięci historycznej”, całkowicie pomijając dogmatyczne wymagania zbawienia.
Portal CNA (2 listopada 2025) relacjonuje homilię „papieża” Leona XIV wygłoszoną na cmentarzu Verano w Rzymie z okazji Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych. Uzurpator tronu Piotrowego stwierdził, że śmierć należy postrzegać „nie tyle jako wspomnienie przeszłości, ale przede wszystkim jako nadzieję na przyszłość”, zachęcając do patrzenia ku „bezpiecznej przystani, którą Bóg nam obiecał” i „niekończącej się uczcie, która na nas czeka”. Całość przemówienia to klasyczny przykład modernistycznej redukcji eschatologii do sentymentalnego humanitaryzmu.
Portal Catholic News Agency (2 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie „papieża” Leona XIV, który po modlitwie Anioł Pański na Placu świętego Piotra zaapelował o „natychmiastowe zawieszenie broni” w Sudanie oraz potępił przemoc po wyborach w Tanzanii. Przemówienie pełne jest humanitarnej retoryki, lecz całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar misji Kościoła i obowiązek głoszenia Ewangelii narodom pogrążonym w bałwochwalstwie i przemocy.
Portal Gość Niedzielny (2 listopada 2025) relacjonuje historię serbskiej Twierdzy Golubac jako miejsca śmierci Zawiszy Czarnego, akcentując jego „symbol cnót rycerskich” i europejską sławę. Artykuł koncentruje się na współczesnych upamiętnieniach – wystawie i tablicy ufundowanej przez Polonię – przemilczając całkowicie kwestię życia wiecznego i katolickich kryteriów świętości. Milczenie o wiecznym przeznaczeniu duszy rycerza zdradza naturalistyczne przesunięcie akcentów charakterystyczne dla posoborowej deformacji religijności.
Portal Gość.pl relacjonuje skandaliczne praktyki szwedzkiej administracji, gdzie corocznie dziesiątki obywateli zostają fikcyjnie uznane za zmarłych na skutek błędów urzędniczych lub celowych nadużyć. Przykładem jest sprawa 36-letniego Jonathana Ravelina, który jesienią 2023 roku odkrył, iż system państwowy wymazał go z rejestru żywych po przyjęciu sfałszowanego formularza zgonu. Mimo wyroku sądu rejonowego w Sztokholmie odmawiającego odszkodowania („winę ponosi osoba trzecia”), rzecz ujawnia głębszą patologię: państwo abdykujące z podstawowego obowiązku strzeżenia prawdy obiektywnej.
