Portal eKAI informuje o 401. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, które odbywa się w dniach 10-12 czerwca 2025 roku w Katowicach. Obrady rozpoczęła modlitwa Liturgii Godzin, a otwarcia podjęli Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa oraz administrator archidiecezji katowickiej „bp” Marek Szkudło. W ramach uroczystości obchodzone jest 100-lecie archidiecezji katowickiej z udziałem legata papieskiego „kard.” Kazimierza Nycza, a także odbywają się dotknięte tematyką katechezy, praw szkolnych oraz problematyki wykorzystania seksualnego w Kościele. „Bp” Szkudło nawiązał do duchowego znaczenia Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich, gdzie odbyła się uroczysta Msza św. pod przewodnictwem abp. Tadeusza Wojdy SAC, przewodniczącego Konferencji Episkopatu. Na agendzie znalazły się kwestie prawne dotyczące lekcji religii, katechezy oraz powołanie kościelnej komisji ekspertów ds. wykorzystywania seksualnego w Kościele w Polsce.
Podjęta tematyka, sposób jej ujęcia oraz obecność „hierarchów” posoborowych nakazuje rozpatrzenie jej z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, której fundament stanowi integralna tradycja Kościoła przed 1958 rokiem, zasadniczo odrzucająca wszelkie nowinki posoborowe.
Pierwszym zasadniczym mankamentem omawianego materiału jest pełne zaufanie wobec struktur posoborowych Konferencji Episkopatu Polski, co samo stanowi odejście od katolickiego pojmowania hierarchii Kościoła. „Bp” Marek Szkudło oraz „kardynał” Kazimierz Nycz reprezentują duchowieństwo posoborowe, które dokonało odstępstw od depozytu wiary i poszanowania Jurysdykcji Kościoła katolickiego w sensie prawnym i duchowym. Według integralnej wiary katolickiej wyznawanej integralnie, zwierzchnictwo Kościoła winno należeć wyłącznie do prawowitego papieża i biskupów w unii z nim – a „papieże” posoborowi są uznawani za nieprawomocnych, a ich gremia za pozorowane.
Analizując wspomnianą modlitwę i obchody jubileuszowe należy podkreślić, że integralna katolicka wiara wymaga, aby obrzędy i sakramenty były sprawowane według rzymskiego rytu sprzed reform posoborowych (zwłaszcza sprzed 1962 roku), gdy tymczasem relacje medialne mówią o uczestnictwie „kardynała” Nycza i „biskupa” Szkudły, których posługi liturgiczne odbiegają od katolickiej czystości rytu. Z tego względu wszelkie „Msze św.” jakkolwiek w formule, nie mogą być uznane za prawdziwą Mszę katolicką, co wynika z dogmatu niezmienności ofiary Chrystusa i prawdziwej Tradycji, odrzuconej i naruszonej w posoborowym modernizmie.
W artykule zauważono, że „lekcje religii w szkole i katecheza parafialna to nie są rzeczy tożsame”. Choć jest to prawda, podjęcie tej kwestii w duchu posoborowym nie pozostaje bez zastrzeżeń, gdyż integralna doktryna katolicka wymaga prowadzenia katechezy ściśle w duchu wiary przekazywanej przez Ojców i Doktorów Kościoła, respektując ścisłą zgodność z magisterium katolickim bez ulegania współczesnym ideologiom, które dominują w katechezie posoborowej. Zagrożeniem jest zwłaszcza rozluźnienie i unifikacja w stylu nowożytnym, które naraża dzieci i młodzież na fałszywe nauki.
Zwrócono także uwagę na podjęcie tematu powołania niezależnej komisji kościelnej do zbadania wykorzystania seksualnego w Kościele w Polsce. Choć zewnętrzny cel może się wydawać słuszny, to jednak z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, rozwiązywanie tego problemu musi zaczynać się od głębokiego nawrócenia i reformy moralnej kapłanów i duchowieństwa na wzór świętych i Ojców Kościoła, a nie od pseudo-komisji, które najczęściej stanowią przykrywkę dla światowych wpływów i walki frakcji posoborowych. Katolicka prawda wymaga jednoznacznego i surowego potępienia wszelkich grzechów jako skaz na duchowej godności kapłaństwa w pełnym wiernym prawu Bożym, a nie jedynie rozwiązań administracyjnych.
Wreszcie uwidacznia się tragedia oderwania takich zgromadzeń jak Konferencje Episkopatów i ich „biskupi” od panowania Chrystusa Króla nad światem. Wspomniane obchody i przemówienia kładą nacisk na „sprawy Kościoła w Polsce i naszej Ojczyzny”, pomijając wyraźne podkreślenie społecznego panowania Chrystusa oraz konieczność obrony praw Bożych ponad prawami człowieka i prawami ludzkimi, które w dobie liberalizmu sprzeciwiają się nauce katolickiej. Integralna doktryna katolicka nigdy nie wyraża zgodę na demokrację czy referendum jako podstawę rządów Kościoła czy społeczeństwa, bowiem jedynym prawodawcą jest Bóg, a nie społeczne czy świeckie konsensusy.
Podsumowując, relacja z 401. Zebrania Plenarnego KEP manifestuje wiele cech współczesnego posoborowego Kościoła, który odszedł od jedynej prawdziwej wiary katolickiej. Obecność „hierarchów” posoborowych, podkreślanie prawa ludzkiego ponad Bożym, udział w niedoskonałych liturgiach, a także podejmowanie spraw administracyjnych o charakterze światowym i politycznym wskazują na zerwanie z Tradycją apostolską i dogmatyczną jednomyślnością Kościoła przed rokiem 1958.
Katolik wyznający integralnie musi odrzucić formy i idee prezentowane przez tak zwany Konferencję Episkopatu Polski oraz zwracać się ku prawowitemu papiestwu zachowującemu depozyt wiary i prawo kanoniczne, którym dla okresu współczesnego jest Leon XIV (Robert Prevost), a także ku prawdziwej liturgii rzymskiej, modlitwie i panowaniu Chrystusa Króla nad światem i narodami.
Za artykułem: W Katowicach rozpoczęło się 401. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski
Data artykułu: 10.06.2025
