Portal eKAI informuje o 24. Pieszej Pielgrzymce Zawierzenia Świata Bożemu Miłosierdziu, która 22 czerwca 2025 roku wyruszyła z Jasnej Góry do sanktuarium w Łagiewnikach. Pielgrzymi, kierując się hasłem Roku Jubileuszowego „Pielgrzymi Nadziei”, ofiarowują swą modlitwę i trud w intencji rodzin i Ojczyzny. Uczestnicy pielgrzymki, jak Jowita i Sylwia, podejmują tę duchową drogę, wyrażając wdzięczność za otrzymane łaski i jednocześnie modląc się o siłę rodzin, ochronę życia oraz jedność z Bożym Miłosierdziem. Przewodnik grupy, ksiądz Mariusz Bernyś, przywołuje historyczne wydarzenie — poświęcenie Bazyliki Bożego Miłosierdzia przez papieża Jana Pawła II w 2002 roku, które stało się fundamentem dla tego nabożeństwa. Całość pielgrzymki organizowana jest przez Fundację Promień Miłosierdzia, propagującą orędzie Bożego Miłosierdzia.
Krytyczna analiza z perspektywy integralnej wiary katolickiej:
Podczas gdy artykuł relacjonuje organizowaną pielgrzymkę z pozycji pobożności popularnej, z perspektywy integralnej wiary katolickiej wymaga ona gruntownej rewizji, zwłaszcza gdy dotyczy nauki o Miłosierdziu Bożym i miejsca kultu, do którego pielgrzymi zmierzają. Przede wszystkim, przedstawione w artykule sformułowania dotyczące „Bożego Miłosierdzia” i sanktuarium w Łagiewnikach muszą zostać poddane ocenie zgodnej z doktryną katolicką sprzed 1958 roku, bez ulegania nowoczesnym ujęciom, propagowanym przez Novus Ordo i „papieża” od Jana XXIII wzwyż.
Odwołanie do Orędzia Bożego Miłosierdzia, związane z kultem św. Faustyny Kowalskiej, stawia pod znakiem zapytania jego zgodność z integralnym katolicyzmem. Przede wszystkim, jej przesłanie, choć popularne w Kościele posoborowym, nie znajduje potwierdzenia w Tradycji ani nauce Ojców Kościoła. Kult ten, utrwalony i rozpropagowany po 1958 roku, wchodzi w konflikt z wielowiekowym nauczaniem katolickim, które przedstawia Boga przede wszystkim jako sprawiedliwego Sędziego, którego miłosierdzie nie znaczy rezygnacji ze sprawiedliwości i kary zasłużonej za grzech. Ojciec Święty św. Leon XIII wskazuje, że Boża sprawiedliwość i surowość są nierozłączne z Miłosierdziem, a redukowanie boskiej sprawiedliwości do samych aspektów miłosierdzia prowadzi do fałszywego obrazu Boga.
„Tylko w Bożym Miłosierdziu świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście” — cytat przypisywany Janowi Pawłowi II z zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu użyty przez przewodnika pielgrzymki, choć brzmi pokrzepiająco, pomija konieczność życia w łasce uświęcającej i zachowania przykazań Bożych jako warunku wejścia do prawdziwego pokoju i szczęścia. Orędzie fałszywej neutralności i contentowałość łaski bez nawrócenia jest sprzeczne z nauką Katechizmu Soboru Trydenckiego oraz nauczaniem Ojców Kościoła, którzy podkreślają konieczność pokuty, odrzucenia grzechu i życia w cnotach.
Natomiast samo sanktuarium w Łagiewnikach, oparte na kultach św. Faustyny, nie posiada aprobaty autorytatywnego Kościoła katolickiego, który kończy się na ostatnim prawdziwym papieżu Piusie XII. Pielgrzymowanie do miejsc, które nie uzyskały potwierdzenia sprzed tego czasu, a których kult opiera się o objawienia czy ruchy z późniejszych dekad, stanowi niebezpieczne zbaczanie z prawdziwej wiary.
Jeszcze istotniejszą kwestią jest „świętowanie” uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa w obecnym okresie posoborowym, które często bywa przeinaczane w duchu szerzenia herezji modernistycznych i rozmywania tradycyjnej pobożności. Autentyczna cześć Serca Jezusowego jest nierozerwalnie związana z posłuszeństwem, czcią Maryi Marji oraz trwaniem w Kościele Katolickim, a nie z pielgrzymkami inspirowanymi przez fundacje wywodzące się z czasów po 1958 roku.
W artykule pojawia się także uwaga o współczesnym społecznym odrzuceniu tych pielgrzymów jako „moherowe berety” czy osoby niepasujące do „nowoczesności”. Mimo prawdziwej miłości do ojczyzny i kultury polskiej, z perspektywy integralnej wiary kościelnej ten bunt przeciwko nowoczesnym prądom jest konieczny, gdyż na straży autentycznej wiary stoi właśnie trwanie w tradycji i odrzucanie reform posoborowych, które prowadzą duchowo do zagłady.
Wreszcie, fakt, iż pielgrzymkę organizuje Fundacja Promień Miłosierdzia zainspirowana nurtami współczesnymi – jej działalność, choć godna szacunku jako akt zaangażowania religijnego, znajduje się w polu orbity Kościoła posoborowego, a więc nie jest kanonicznie łączna z prawdziwym Kościołem katolickim. Wspieranie takiej organizacji, bądź pozytywne relacjonowanie jej działań, wymaga sceptycyzmu i dokładnej oceny zgodnej z nauką sprzed 1958 roku.
Podsumowanie:
Raportowanie o pielgrzymce Miłosierdzia Bożego do Łagiewnik ma charakter zachęcający dla wiernych, jednak z perspektywy integralnej wiary katolickiej, artykuł wymaga zdystansowania się wobec ideologii posoborowej. Kult św. Faustyny i związanych z nią objawień nie jest zatwierdzony przez Tradycję katolicką, a silne podkreślanie miłosierdzia bez odniesienia do sprawiedliwości Bożej i konieczności pokuty stanowi deformację doktryny. Pielgrzymka i sanktuarium nie mogą być uznawane za autentyczne wyrazy katolickiej pobożności integralnej. Katolicy pragnący wiernie trwać w nauce Kościoła przed 1958 rokiem powinni zachować ostrożność wobec takich inicjatyw i poszukiwać duchowego oparcia w tradycyjnym katolicyzmie, a nie w nowinkach posoborowych.
Za artykułem: Pielgrzymi Nadziei i Miłosierdzia wyszli z Jasnej Góry do Łagiewnik
Data artykułu: 22.06.2025
