Portal Opoka informuje o śmierci Marii Voce, przewodniczącej ruchu Focolari i pierwszej następczyni założycielki Chiary Lubich. Artykuł przedstawia biografię Marii Voce (1937-2025), jej aktywność w ruchu oraz znaczenie duchowości Focolari, zwanej także Dziełem Maryi. Maria Voce była prawniczką i teolożką, która przez wiele lat propagowała idee ruchu, podkreślając centralność Jezusa w działaniu Bożym i wierność charyzmatowi Chiary Lubich. Ruch Focolari powstał w 1943 roku we Włoszech i kładzie nacisk na jedność oraz ekonomię komunii. Ma miliony sympatyków na całym świecie, także spoza Kościoła katolickiego. Tekst podkreśla także aprobatę Stolicy Apostolskiej dla ruchu od 1964 roku oraz liczne wyróżnienia dla Marii Voce.
Przedstawione treści wymagają jednak krytycznej weryfikacji z punktu widzenia integralnej wiary katolickiej wyznawanej integralnie, czyli zgodnej z nauczaniem Kościoła sprzed 1958 roku, bez kompromisów nowoczesności i novusordo.
Analiza duchowości i doktryny ruchu Focolari
Ruch Focolari, pomimo oficjalnej aprobaty Stolicy Apostolskiej sprzed Soboru Watykańskiego II, od samego początku wykazuje cechy niezgodne z integralną teologią i dyscypliną Kościoła katolickiego. Centralna idea „jedności” proponowana przez ruch, choć pozornie koresponduje z nakazem Katolickiego Kościoła do jedności, w rzeczywistości przeczy katolickiej jedności, ponieważ ruch ten włącza w swoje szeregi osoby spoza Kościoła katolickiego: heretyków, schizmatyków i wyznawców innych religii, dopuszczając synkretyzm i relatywizm religijny.
„Wielu z nich należy także do Kościołów niekatolickich i innych religii” – to przewrotne odwrócenie prawdziwej jedności katolickiej, która nie toleruje herezji ani błędu, jak jasno potwierdzają Sobory powszechne i dokumenty Ojców Kościoła. Św. Augustyn podkreślał, że Kościół jest jednym, świętym, katolickim i apostolskim, a zatem nie może dzielić się jego jednością z tymi, którzy odrzucają naukę objawioną.
Marja, w integralnej wierze nazywana zawsze Matką Bożą, jest honorowana i czczona jako Królowa Nieba oraz Pośredniczka łask, ale ruch Focolari, choć wykorzystuje przydomek „Dzieło Maryi”, w duchu nowoczesności promuje ideę „ekonomii komunii”, która jest formą świeckiego kolektywizmu i utopijnym tworem, nieopartym na katolickiej nauce o własności prywatnej i społecznej. Encykliki takie jak Leon XIII „Rerum Novarum” czy Pius XI „Quadragesimo Anno” jasno nauczały o porządku Bożym, który opiera się na hierarchii, własności i panowaniu Chrystusa jako Króla Wszechświata, a nie rozmywaniu porządku w duchu laickim i egalitarnym.
Ocena charyzmatu i przywództwa Marii Voce
Maria Voce i założycielka Chiara Lubich są przedstawiane jako heroiczną postać duchowa. Jednakże z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, praktyki Focolari nie są w pełni zgodne z Magisterium Kościoła. Charyzmat ruchu, choć podszyty pobożnością, zawiera elementy herezji ekumenizmu i modernizmu. Ekumenizm w ujęciu katolickim to wezwanie do nawrócenia heretyków i schizmatyków, nie zaś do dialogu jako równorzędnych partnerów, jak to proponuje Focolari.
„W jaki sposób dokonuje się Dzieło Boże? Z Jezusem pośrodku!” – to zdanie, choć brzmi pobożnie, w kontekście ruchu gdzie jedność jest definiowana bez odwołania do pełni prawdy katolickiej, staje się sloganem pustym. Jedność w Kościele wymaga uznania za prawdziwego i jedynego papieża – następcę św. Piotra, a także posłuszeństwa depozytowi wiary bez kompromisów.
Jak wiemy z kanonów pierwszych wieków i nauczania Ojców Kościoła, jedność Kościoła jest związana z wiernością prawdziwej doktrynie, sakramentom ustanowionym przez Chrystusa oraz hierarchicznemu porządkowi. Tymczasem ruch Focolari, według doniesień, działa poza normalnym porządkiem kościelnym, co może budzić poważne wątpliwości co do jego katolickości.
Ruch Focolari a tradycja katolicka sprzed 1958 roku
Integralna tradycja katolicka, oparta na dokumentach papieskich, bullach oraz nauce soborów powszechnych, wyklucza wszelkie formy ekumenizmu rozumianego jako relatywizm religijny i utożsamianie prawdy katolickiej z błędnymi prądami. Sobór Trydencki naucza jasno o konieczności właściwej katolickiej wiary, a wszelkie inne wyznania są potępiane jako oddzielające od Kościoła.
Docenianie Marii Voce i Chiary Lubich w kategoriach „świętości” czy też wielkich charyzmatycznych przywódców, jak czynią autorzy artykułu, jest co najmniej przedwczesne i niezgodne z prawdziwym rozeznaniem duchowym, które wymaga potwierdzenia świętości przez Kościół w niezmiennym depozycie wiary. „papieże” posoborowi, tacy jak Benedykt XVI czy Franciszek – których zasługi aprobaty przypisuje się ruchowi – nie są uznawani przez Kościół katolicki wyznawany integralnie, a ich decyzje i nominacje są traktowane jako zaburzenia eklezjalne.
Konkluzja
Ruch Focolari, mimo pozornej pobożności i aktywności charytatywnej, jest zjawiskiem, które z perspektywy integralnej wiary katolickiej stanowi część dzisiejszych herezji i modernistycznych odchyleń. Jego ekumenizm, synkretyzm religijny i podporządkowanie się „papieżom” posoborowym stoi w opozycji do nauki Kościoła katolickiego sprzed 1958 roku, odrzucającej wszelkie formy herezji, apostazji i zdrady depozytu wiary. Inicjatywy takie nie reprezentują prawdziwej jedności katolickiej, lecz tworzą iluzoryczne, ludzkie struktury, które nie prowadzą do zbawienia.
Zatem wszystko, co w artykule jest gloryfikacją Marii Voce i ruchu Focolari, wymaga krytycznego odrzucenia, a wierni winni trwać w nauce, która jest niezmienna i przekazywana w tradycji Kościoła, nie zaś w nowoczesnych ruchach wyrosłych po 1958 roku.
Za artykułem: Zmarła była przewodnicząca ruchu Focolari. Była pierwszą następczynią Chiary Lubich
Data artykułu: 22.06.2025
