Streszczenie
LifeSiteNews (20 czerwca 2025) relacjonuje, że ława przysięgłych w Wisconsin odrzuciła pozew rodziny Grace Schara, niepełnosprawnej dziewczyny z zespołem Downa, która zmarła w 2021 r. po leczeniu COVID-19 w „szpitalu opartym na wierze” St. Elizabeth. Rodzina oskarżała szpital o nadużycia medyczne: ignorowanie sprzeciwu wobec szczepień przeciwko COVID-19, podanie bez zgody koktajlu leków uspokajających i morfiny oraz błędne oznaczenie pacjentki jako DNR (nie reanimować). Po dwóch godzinach narady ława przysięgłych oddaliła wszystkie roszczenia rodziny; sędzia wcześniej odrzucił zarzut podania leków dożylnych bez zgody jako „baterii”. Rodzina zapowiada dalsze szerzenie świadomości o sprawie.
Krytyczna analiza zgodna z integralną teologią katolicką sprzed 1958 roku
Decyzja sądu i argumentacja stron ujawnia całkowite podporządkowanie ludzkiego życia świeckim procedurom prawnym oraz poglądom ideologicznym obcych nauce Chrystusa. Artykuł opisuje dramat jednostki potraktowanej przez system medyczny jak przedmiot biurokratycznych eksperymentów:
„Najbardziej znaczące było mylne oznaczenie jej jako DNR oraz podanie koktajlu środków uspokajających, leków na lęk i morfiny […] a następnie odmowa resuscytacji mimo protestu rodziny.”
W świetle integralnej wiary katolickiej wyznawanej integralnie takie postępowanie jest rażąco sprzeczne z prawem Bożym do życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, co wielokrotnie potwierdzały encykliki papieskie epoki Piusa XII oraz wcześniejsze wypowiedzi Magisterium. Jak nauczał papież Pius XII podczas audiencji dla lekarzy (1957): życie każdej osoby — także chorego czy niepełnosprawnego — pozostaje własnością Boga i żaden człowiek ani instytucja nie ma prawa go skracać pretekstem proceduralnych uproszczeń ani domniemanych racji „komfortu”.
Bardzo znamienne jest powoływanie się przez szpital na rzekomą „wiarę”, przy równoczesnym stosowaniu praktyk typowych dla laicyzmu epoki posoborowej: „Szpital St. Elizabeth należy do Ascension Medical Group, która deklaruje bycie ‘opartą na wierze’.” Taka retoryka staje się pustosłowiem tam, gdzie zanika rzeczywiste podporządkowanie sumienia normom moralnym wynikającym z Objawienia — czyli gdzie panuje doktrynalny relatywizm charakterystyczny dla anty-kościoła XX wieku.
Z analizy wynika również fundamentalny błąd polegający na uznaniu tzw. autonomii pacjenta ponad wszelkie inne względy — nawet wtedy gdy dotyczy to osób upośledzonych lub zależnych od innych (jak dzieci czy osoby niewładne intelektualnie). Prawo Kościoła zawsze nauczało o pierwszeństwie dobra wspólnego oraz konieczności zapewnienia opieki tym najbardziej bezbronnym (kanony Synodu Kartagińskiego IV wieku).
Obrona szpitala opiera się na formalistycznych procedurach:
„Obrońcy twierdzili, że lekarze prowadzili ‘obszerne’ rozmowy z chorą nastolatką przed nadaniem jej statusu DNR…”
W rzeczywistości osoby głęboko niepełnosprawne intelektualnie nigdy nie mogą być uznane za samodzielnych decydentów ws. własnego życia czy śmierci; powierzanie im decyzji tej wagi jest nadużyciem etycznym oraz wykroczeniem przeciwko naturalnemu porządkowi ustanowionemu przez Boga.
Sąd natomiast zupełnie abstrahuje od natury godności ludzkiej stworzonej na obraz Boży – ogranicza całą ocenę jedynie do tego, czy protokoły zostały dochowane według sekularyzowanych standardów państwa amerykańskiego lat XXI wieku.
Błędy artykułu i pominięcia względem nauczania katolickiego
Artykuł akcentuje rolę świeckich mechanizmów jurysdykcyjnych („jury trial”, „standardy szpitala”, itp.) jako ostatniej instancji rozstrzygającej kwestie życia i śmierci człowieka – jednakże zgodnie z Tradycją Kościoła to autorytet Boga-Stworzyciela stoi ponad każdym trybunałem ludzkim. Wbrew duchowi Ewangelii artykuł sugeruje także możliwość pogodzenia nowoczesnego bioetycznego pozytywizmu ze współczesnymi pseudo-chrześcijańskimi formami działania placówek zdrowotnych funkcjonujących nominalnie jako „oparte na wierze”.
Brakuje jasnej diagnozy apostazji środowisk określających się mianem chrześcijańskich a faktycznie propagujących kompromisy światowe zamiast czystości doktryny katolickiej sprzed 1958 roku; podobną laicyzacją skażone są struktury posoborowe.
Nadto artykuł przemilcza społeczną odpowiedzialność władz cywilnych za publiczne uznanie panowania Jezusa Chrystusa Króla nad ustawodawstwem dotyczącym ochrony życia słabych — co jasno wynika zarówno z Syllabusa błędów Piusa IX („społeczeństwo winno być rządzone według zasad religijnych”), jak też encykliki Quas Primas Piusa XI o królewskiej godności Zbawiciela.
Krytyka tzw. praw człowieka kontra prawa Boże
Narracja artykułu operuje kategoriami indywidualistycznymi właściwymi epoce rewolucyjnej: autonomia jednostki przekłada się tu bezpośrednio na jej potencjalną eliminację przez system medyczny działający pod przykrywką legalizmu proceduralnego (“czy była zgoda?”, “czy były rozmowy?”). Tymczasem porządek naturalny nakazuje bronić każdego istnienia aż po kres biologiczny ustalony przez Opatrzność.
Tendencja ta reprezentuje typową degenerację filozofii liberalizmu judeochrześcijańskiego XX wieku kosztem społecznego panowania Chrystusa Króla: państwo usankcjonowało praktykę eutanazji de facto poprzez dekryminalizację zabijania osób chorych lub niedołężnych pod pozorem troski o ich komfort psychiczny lub fizyczny (porównaj stanowisko Kongregacji Świętego Oficjum – Decretum contra euthanasiam 9 grudnia 1950).
Zakończenie – wezwanie do powrotu do jedyno-słusznej nauki katolickiej
Przykład Grace Schara pokazuje tragiczne skutki odejścia od integralności katolickiego nauczania o życiu i godności osoby ludzkiej stworzonej ku chwale Bożej – zarówno ze strony personelu placówek określanych dziś mianem „chrześcijańskich”, jak też struktur państwowych tolerujących takie praktyki lub je promujących poprzez sądownictwo oderwane od prawa moralnego objawionego. W imię prawdziwej wiary należy konsekwentnie demaskować fałszywy humanizm neomodernistyczny posługujący się sloganami troski przy jednoczesnym negowaniu fundamentu chrześcijańskiej etyki naturalnej.
Tylko radykalna restauracja panowania Chrystusa nad wszystkimi aspektami życia społecznego może zatrzymać triumf kultury śmierci narzuconej Zachodowi przez siły masońskie po II Soborze Watykańskim.
Za artykułem: (lifesitenews.com) Jury rejects lawsuit against hospital accused of killing unvaccinated girl with Down syndrome
Data artykułu: 20.06.2025
