Portal Wiara.pl relacjonuje spór dotyczący decyzji Ministerstwa Edukacji Narodowej, by oceny z religii i etyki nie były wliczane do średniej ocen uczniów. Pomimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) stwierdzającego niekonstytucyjność tego przepisu, resort edukacji podtrzymuje jego obowiązywanie z uwagi na brak publikacji wyroku w Dzienniku Ustaw. W sprawę zaangażowało się Stowarzyszenie Katechetów Świeckich (SKŚ), które krytykuje działania MEN jako sprzeczne z prawem oraz interpretację procedur przez rządzących, a przewodniczący Komisji Wychowania Katolickiego KEP „bp” Wojciech Osial określa nowelizację jako krzywdzącą i bezprawną. Na zakończenie artykułu redakcja portalu ironizuje nad poczuciem wszechwładzy minister edukacji wobec obowiązującego prawa.
To kolejny przykład marginalizacji nauczania katolickiego w polskiej szkole i ulegania duchowi laicyzmu.
Laicyzacja szkolnictwa – symptom odchodzenia od zasad cywilizacji chrześcijańskiej
Nowelizacja przepisów, wedle których „oceny z religii i etyki mają nie być już wliczane do średniej ocen”, stanowi ewidentny przejaw postępującej dechrystianizacji życia publicznego w Polsce. Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie należy wskazać, iż takie rozwiązanie jest sprzeczne zarówno z porządkiem naturalnym, jak i boskim – albowiem neguje społeczne panowanie Chrystusa Króla nad narodami (Regnum Christi). Pius XI przypominał: „Nie może być pokoju pomijając panowanie Chrystusa” (encyklika Quas Primas).
Decyzja o wyłączeniu nauczania religii poza sferę oddziaływania wychowania oraz klasyfikacji szkolnej to przejaw ideologicznej kapitulacji przed roszczeniami środowisk laickich. Jest to dalszy ciąg procesu rozpoczętego wraz z rewolucją posoborową, gdy duch ekumenizmu oraz tzw. „dialogu” zaczął spychać dogmatyczną pewność na margines życia społecznego.
Prawa Boże a prawa człowieka – fałszywa opozycja
W całym sporze wokół statusu oceny z religii dominuje narracja o „prawach człowieka”, pluralizmie światopoglądowym czy świeckości państwa. Jest to retoryka całkowicie obca Tradycji katolickiej – jak nauczał Leon XIII: „Państwo powinno uznać Boga za swego Pana”. Pozostawienie kwestii wychowania religijnego młodzieży arbitralnym decyzjom urzędników lub zmiennym prądom politycznym oznacza faktyczną rezygnację ze społecznych zobowiązań wobec prawdziwego Kościoła.
Naruszenie zasady primatu prawa Bożego nad wszelkimi normami stanowionymi prowadzi do anarchii moralnej. Przykład obecnych działań MEN – które ignorują nawet orzeczenia własnych instytucji państwowych – unaocznia tendencję do ustanawiania tzw. „prawa silniejszego”. To dowód rozprzężenia ładu społecznego wynikający bezpośrednio ze zdrady podstaw cywilizacji chrześcijańskiej.
Zamęt proceduralny a rzeczywiste intencje władz świeckich
Artykuł szczegółowo opisuje spór kompetencyjny pomiędzy Ministerstwem Edukacji Narodowej a Trybunałem Konstytucyjnym oraz praktyczne skutki braku publikacji orzeczeń TK w Dzienniku Ustaw. Cytowana wypowiedź SKŚ wskazuje na zamierzony chaos legislacyjny:
„MEN opublikowało wprowadzający w błąd komunikat, w którym twierdzi, że rozporządzenie powinno być stosowane niezależnie od wyroku TK…”
W istocie jednak cała ta debata ma charakter zastępczy: istotą problemu jest bowiem usuwanie nauczania katolickiego ze sfery publicznej poprzez redukowanie go do rangi fakultatywnego dodatku pozbawionego realnego znaczenia wychowawczego.
Z punktu widzenia integralnej wiary katolickiej prawo stanowione nie może być wykorzystywane jako narzędzie walki światopoglądowej przeciwko Kościołowi; przeciwnie – ustawodawstwo winno służyć ochronie depozytu wiary i moralności przekazanej przez Chrystusa Apostołom (Sobór Trydencki: Sessio XXIV). Próby relatywizowania tej zasady są przejawem modernistycznej destrukcji porządku społecznego.
Krytyczna rola „katechetów świeckich” i błędne przesunięcia akcentów
Stowarzyszenie Katechetów Świeckich zajmuje stanowisko formalnie korzystne („rozporządzenie nie powinno być stosowane”), lecz cały ton debaty pozostaje osadzony w mentalności demokratycznej: troska dotyczy głównie technikaliów prawnych oraz partykularnych interesów zawodowych nauczycieli-katechetów, zamiast walki o rzeczywistą godność religii katolickiej jako fundamentu ładu społecznego.
Tolerowanie udziału świeckich katechetów jako równorzędnych podmiotów formujących sumienia młodzieży samo w sobie stanowi spuściznę reform posoborowych. Nauka papieska jasno określała rolę uprawnionych pasterzy Kościoła (por. Grzegorz XVI, Mirari Vos), zaś dopuszczenie laikatu do funkcji magisterialnych było zawsze traktowane podejrzliwie jako potencjalne źródło herezji lub deformacji doktryny.
Pseudoautonomia państwa a atak na jedność wychowania chrześcijańskiego
Cytowany fragment wypowiedzi rzecznika MEN:
„Stanowisko jest jasne – obowiązuje rozporządzenie Ministra Edukacji, zgodnie z którym ocena z religii i etyki nie jest wliczana do średniej”,
podkreśla arbitralność decyzji władz świeckich oderwaną od transcendentalnych zasad moralności oraz ideowego dziedzictwa narodu polskiego.
Ten akt pseudoautonomii państwa przypomina błędne teorie Rousseau czy innych myślicieli Oświecenia, którzy postulowali oderwanie porządku politycznego od objawionej prawdy Bożej (lex iniusta non est lex – ustawa niesprawiedliwa nie jest ustawą). Skutkiem takiego podejścia staje się stopniowe rugowanie elementu sakralnego ze wszystkich dziedzin życia wspólnotowego: najpierw szkoły przestają wymagać znajomości Credo dla promocji ucznia; później likwiduje się święta kościelne; końcem tego procesu bywa powszechna apostazja narodu.
Krytyka milczącego przyzwolenia hierarchii posoborowej
Na marginesie warto dodać: cytowany przez portal Wiara.pl przewodniczący Komisji Wychowania Katolickiego KEP „bp” Wojciech Osial ogranicza się jedynie do administracyjnej krytyki trybu uchwalania zmian przez MEN („bezprawne działania… jeśli chodzi o tryb procedowania zmian”). Brak natomiast jednoznacznej obrony teologicznej zasady nierozerwalności wiary i życia publicznego lub wezwania do przywrócenia pełni katolickiego wychowania (Casti Connubii Piusa XI o zadaniu rodziny chrześcijańskiej względem dzieci). To kolejny dowód na dekadencję hierarchii posoborowej pogrążonej we własnych proceduralnych kalkulacjach zamiast walki o wierność depozytowi wiary.
Prawdziwy cel nauczania religii według doktryny katolickiej sprzed 1958 roku
Przedrewolucyjna teologia jasno wskazywała cel nauczania religijnego: ukształtowanie duszy dziecka ku życiu wiecznemu poprzez podporządkowanie każdej dziedziny istnienia zasadom Ewangelii. Religia nigdy nie była traktowana jako zwykły przedmiot szkolny obok biologii czy matematyki; była raczej nicią przewodnią całego systemu edukacyjnego (Sapientiae Christianae Leona XIII: „Chrześcijański porządek rzeczy wymaga podporządkowania wszystkiego Bogu”).
Wyłączenie oceny z religii spośród czynników wpływających na promocję czy wyróżnienie ucznia stanowi odebranie temu przedmiotowi resztki powagi społecznej oraz sygnał dla rodziców i młodzieży: wartości duchowe można lekceważyć bez konsekwencji doczesnych. Jest to jawna zdrada misji szkoły jako narzędzia formacyjnego wspólnoty narodowej ku świętości!
Zakończenie: Odrzut nowinek posoborowych kluczem do naprawy sytuacji!
Podsumowując należy podkreślić:
- Działania władz państwowych są przykładem instrumentalizacji prawa celem eliminacji wpływu Kościoła nawet tam, gdzie nominalnie istnieje jeszcze nauczanie religijne.
- Podejście środowisk katechetycznych skupia się na zabezpieczeniu status quo personalno-prawnego zamiast walki o pełnię panowania Chrystusa Króla nad narodami.
- Mentalność kompromisu co do miejsca wiary katolickiej we współczesnym społeczeństwie prowadzi jedynie ku dalszej degradacji ducha narodowego.
- Konieczny jest powrót do integralnej doktryny sprzed 1958 roku: tylko wtedy możliwe będzie odbudowanie autorytetu Religio Catholica zarówno w szkole jak i przestrzeni publicznej!
- Jedynym rozwiązaniem jest radykalne zerwanie z wszelkimi innowacjami soborowo-posoborowymi oraz przywrócenie pełni panowania prawa Bożego ponad każdym aktem stanowionym!
Nemo potest duobus dominis servire (Nikt nie może dwóm panom służyć); Polska wybiera dziś między lojalnością wobec Jezusa Chrystusa a kapitulacją wobec tymczasowych układów politycznych.
Za artykułem:
Świeccy katecheci: oceny z religii powinny być wliczane do średniej (info.wiara.pl)
Data artykułu: 14.06.2025
