Portal Vatican News (21 czerwca 2025) relacjonuje wypowiedź „biskupa” Erika Vardena OCSO, przewodniczącego Episkopatu krajów nordyckich, który wyraża swoje zadowolenie z chrystocentrycznej orientacji „papieża” Leona XIV i dopatruje się w jego słowach echa nauczania Ojców Kościoła. Varden podkreśla również prostotę i godność, z jaką Leon XIV przyjął swoją funkcję, oraz potrzebę przypominania Europie o jej chrześcijańskim dziedzictwie.
Analiza krytyczna tej wypowiedzi, przeprowadzona z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, ujawnia szereg niebezpiecznych tendencji i błędów, które są charakterystyczne dla myślenia posoborowego.
„W zsekularyzowanych społeczeństwach Kościół musi proponować liturgię o wyraźnej wertykalnej orientacji, ukierunkowaną na Boga – uważa bp Erik Varden OCSO, przewodniczący Episkopatu krajów nordyckich.”
Z perspektywy katolickiej wyznawanej integralnie, liturgia zawsze powinna być wertykalna i ukierunkowana na Boga. Sugerowanie, że w zsekularyzowanych społeczeństwach jest to szczególnie ważne, implikuje, że w innych okolicznościach liturgia może być mniej skoncentrowana na Bogu, co jest niedopuszczalne. Liturgia katolicka, ustanowiona przez Chrystusa i przekazywana przez Apostołów, ma niezmiennie prowadzić wiernych do Boga.
„Nawet jeśli nie cytuje św. Augustyna, to wypowiada słowa, które ten starożytny biskup Hippony mógłby wypowiedzieć.”
Porównywanie wypowiedzi „papieża” Leona XIV do słów św. Augustyna jest wysoce problematyczne. Święty Augustyn był doktorem Kościoła, którego pisma są fundamentem teologii katolickiej. Sugerowanie, że Leon XIV, reprezentujący posoborowy modernizm, może być porównywany do takiego autorytetu, jest bluźnierstwem. To próba legitymizacji herezji poprzez odwoływanie się do autorytetu świętego.
„Nie próbuje narzucić osobistego stylu, budować ‘profilu’. Być może właśnie to jest dziś najbardziej prorocze w świecie, w którym chcemy, aby każde wypowiedziane słowo, każdy nasz gest był opatrzony rozpoznawalnym podpisem”
Zamiast budować „profil”, „papież” powinien trzymać się niezmiennej Tradycji katolickiej. Brak „profilu” w modernistycznym rozumieniu nie jest zaletą, lecz dowodem na brak stałości i zakorzenienia w prawdzie. Proroctwo w Kościele zawsze polegało na wiernym głoszeniu niezmiennej Ewangelii, a nie na dostosowywaniu się do zmiennych mód i oczekiwań świata.
„Francjo, co uczyniłaś ze swoim chrztem?” „Myślę, że to pytanie powinna dziś usłyszeć cała Europa” – dodaje bp Varden.
To pytanie, choć pozornie pobożne, jest puste, jeśli nie towarzyszy mu wezwanie do powrotu do prawdziwej wiary katolickiej. Europa zdradziła swój chrzest, przyjmując liberalizm, socjalizm i inne ideologie sprzeczne z nauczaniem Kościoła. Samo przypominanie o chrzcie bez wezwania do pokuty i nawrócenia na katolicyzm jest bezcelowe.
„Relatywizm słusznie określany jako dyktatura, nie zaspokaja już inteligencji ani ducha. Zbieżność tych czynników przyczynia się do intensyfikacji poszukiwań duchowych, zwłaszcza wśród młodych” – dodaje bp Varden.
Relatywizm jest rzeczywiście dyktaturą, ale „Kościół” posoborowy sam promuje relatywizm poprzez ekumenizm i dialog międzyreligijny, które sugerują, że wszystkie religie są równie ważne. Młodzi ludzie poszukują prawdy, a nie kolejnej formy relatywizmu. Kościół powinien im oferować niezmienną prawdę katolicką, a nie puste frazesy o poszukiwaniu duchowym.
„przede wszystkim liturgiczne celebracje niosące prawdziwy wymiar transcendencji, naznaczone wyraźną wertykalnością, w których tajemnica Boga jest w pełni postrzegana jako źródło komunii między ludźmi. To uznanie pierwszeństwa kultu jest moim zdaniem fundamentalne”
Liturgia posoborowa, z jej uproszczeniami, nowinkami i brakiem szacunku dla tradycji, nie jest w stanie zaspokoić pragnienia transcendencji. Prawdziwa liturgia katolicka, celebrowana w tradycyjnym rycie, jest skierowana ku Bogu i prowadzi wiernych do zjednoczenia z Nim. Uznanie pierwszeństwa kultu jest fundamentalne, ale kult ten musi być zgodny z niezmienną Tradycją Kościoła.
„Trzeba odważyć się mówić o duchowym pragnieniu, które jest obecne w sercu człowieka, wspominać o możliwości, że życie ma sens, że sama historia zmierza do celu”.
Mówienie o duchowym pragnieniu i sensie życia jest niewystarczające. Kościół musi głosić, że jedynym sensem życia jest poznanie, umiłowanie i służba Bogu, a celem historii jest zbawienie dusz. Bez tego jasnego przesłania, wszelkie dyskusje o duchowości są puste i bezowocne.
Wspominanie o Jonie Fosse, laureacie literackiej Nagrody Nobla, jako przykładzie świadectwa wiary jest ryzykowne. Choć Fosse może być katolikiem, jego twórczość niekoniecznie musi być zgodna z nauczaniem Kościoła. Kościół powinien promować świętych i doktorów Kościoła jako wzory do naśladowania, a nie współczesnych pisarzy, których poglądy mogą być niejasne lub błędne.
„Dziś wobec kryzysu powołań musimy wypracować inne sposoby, aby konkretnie i wiarygodnie świadczyć o wymogach Ewangelii – podkreśla przewodniczący Episkopatu krajów nordyckich.”
Kryzys powołań jest wynikiem odejścia od tradycyjnej wiary katolickiej. Zamiast szukać „innych sposobów”, Kościół powinien powrócić do tradycyjnych praktyk pobożności, promować życie zakonne i kapłańskie jako najwyższe powołanie oraz głosić niezmienną Ewangelię z mocą i przekonaniem.
Podsumowując, wypowiedź „biskupa” Erika Vardena, choć pozornie pobożna, jest pełna błędów i niebezpiecznych tendencji, które są charakterystyczne dla myślenia posoborowego. Zamiast powrotu do prawdziwej wiary katolickiej, Varden promuje modernizm, relatywizm i ekumenizm, które prowadzą do zniszczenia Kościoła. Jedyną nadzieją dla Kościoła jest powrót do niezmiennej Tradycji katolickiej, która została przekazana przez Apostołów i Ojców Kościoła.
Za artykułem: Bp Varden: Leon XIV mówi jak Augustyn, nawet jeśli go nie cytuje
Data artykułu: 21.06.2025
