Portal Opoka prezentuje artykuł ks. Jarosława Tomaszewskiego pt. „Zanim Bóg zagrzmi”, który stanowi klasyczny przykład posoborowej mistyfikacji duchowości. Tekst, podszywający się pod refleksję teologiczną, w rzeczywistości promuje modernistyczne błędy sprzeczne z odwieczną doktryną katolicką.
Portal Family News Service (31 sierpnia 2025) relacjonuje międzyreligijny apel sygnowany przez przedstawicieli judaizmu, islamu oraz posoborowej sekty, domagający się „oczyszczenia języka”, „powstrzymania nienawiści” i „tworzenia pokoju” na Bliskim Wschodzie. Dokument podpisali m.in. Matteo Maria Zuppi („kardynał”, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch) oraz liderzy wspólnot żydowskich i muzułmańskich. Sygnatariusze głoszą konieczność „wzajemnego uznania” między Izraelem a Palestyną, potępiając przy tym „antysemityzm, islamofobię i niechęć wobec chrześcijaństwa katolickiego”. To jawna apostazja ubrana w szaty fałszywego humanitaryzmu, sprzeniewierzająca się Dictis dominicis (słowom Pańskim): „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie” (Mt 12,30).
Relatywizacja doktryny i zanikanie autentycznego nauczania Kościoła katolickiego w obliczu zjawisk współczesnych, takich jak sytuacja duchowieństwa na Białorusi, pokazuje dramatyczną duchową i teologiczną upadek. Portal katolik.life relacjonuje wydarzenie, które ukazuje rzekome „powroty” do miłosierdzia i duchowej służby, jednakże w rzeczywistości obnaża brak głębokiego rozumienia i odnowy Tradycji katolickiej. Przypadek księdza Henryka Okołotowicza, skazanego na 11 lat więzienia za „zdradę stanu”, jest jedynie symptomem kryzysu moralnego i duchowego, który wynika z odchodzenia od niezmiennych praw Bożych i magisterium Kościoła sprzed Soboru Watykańskiego II. Takie wydarzenia nie mogą być postrzegane jako triumf miłosierdzia, lecz jako dramatyczne przykłady duchowej utraty tożsamości i pogubienia w relatywistycznych ideologiach modernizmu, który odrzuca nauczanie niezmienne i autorytet Tradycji.
Degradacja sakramentów i teologii w erozji nowoczesnych interpretacji
Relatywizacja i fałszywa „ewolucja” dogmatów, które promują się jako rozwój, są sprzeczne z nauką Kościoła, który od wieków nauczał, że dogmaty są niezmienne i wyrazem objawionej prawdy. Omnia quae tradidi vobis, custodite et facite (Wszystko, co wam przekazałem, zachowujcie i wypełniajcie) – to fundament, którego modernistyczne hermeneutyki próbują zniszczyć, pod pretekstem „aktualizacji” i „dialogu”. Prawdziwa miłość i miłosierdzie katolickie nie polega na relatywizacji nauki, lecz na jej głębokim zakorzenieniu w Chrystusowym nauczaniu, które nie ulega zmianom. Podczas gdy portal relacjonuje wydarzenia, pomija fundamentalne prawdy o sakramencie Eucharystii i sakramentach pokutnych, które stanowią oświecenie i siłę wiernych, a nie narzędzia politycznych czy społecznych manipulacji.
Sobór Watykański II jako katalizator duchowego i doktrynalnego upadku
Przyjęcie hermeneutyki „dziejów zmiany” i odrzucenie nauczania soborowego z 1958 roku i wcześniejszego, doprowadziło do rozmycia granic między prawdziwym Kościołem a sektami modernistycznymi. Lex credendi, lex statuatum (Prawo wiary jest prawem ustanowionym) – to niezgodne z nauką, że soborowe „zmiany” mogą zastąpić niezmienną naukę Magisterium. Niezmienność prawdy katolickiej jest fundamentem, którego modernizm i relatywizm próbują się pozbyć, tworząc iluzję „powrotu do człowieka” i „dialogu”, które są jedynie próbami podporządkowania nauki Kościoła ideologiom światowym i antykatolickim.
Brak autentycznego duchowego przewodnictwa i kryzys sakramentów
Przykład księdza Henryka Okołotowicza i jego duchowej służby w więzieniu ukazuje, jak brak prawdziwego nauczania i sakramentów, które mogą być udzielane wyłącznie przez ważnie wyświęconych kapłanów w jedności z papieżem, prowadzi do duchowego upadku. Hic et nunc (tu i teraz) – w miejscu, gdzie nie ma prawdziwej Eucharystii i sakramentu pokuty, pojawia się duchowy głód, który zaspokaja jedynie powrót do niezmiennej Tradycji i pełnego nauczania Kościoła, zgodnego z magisterium przed 1958 rokiem. Modernistyczne interpretacje i ekumeniczne próby zatarcia granic między religiami i wyznaniami tylko pogłębiają kryzys, obnażając brak wiernej wiary i autentycznego sakramentalizmu.
Konkluzja: konieczność powrotu do niezmiennych prawd i odrzucenia rewolucji soborowej
W obliczu tych wydarzeń nie można dłużej tolerować relatywistycznej hermeneutyki, która podważa niezmienność i autorytet nauczania Kościoła. Powrót do Tradycji, odrzucenie modernistycznych interpretacji i pełne uznanie nauki sprzed 1958 roku stanowią jedyną drogę ku duchowemu odrodzeniu i ratowaniu dusz. Nie można pozwolić na to, by diabeł, poprzez fałszywe miłosierdzie i ekumeniczne fałszywe „dialogi”, zniszczył prawdziwą katolicką tożsamość i naukę.
Vatican News PL relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV do „biskupa” Hiroszimy, Alexisa M. Shirahamy, z okazji 80. rocznicy bombardowania atomowego Hiroszimy. Tekst potępia broń nuklearną jako „obrazę wspólnej ludzkiej godności” i „zdradę harmonii stworzenia”, oddaje cześć ocalałym, oraz przedstawia Hiroszimę i Nagasaki jako „symbole pamięci”, które mają wzywać do porzucenia „złudnego poczucia bezpieczeństwa opartego na wzajemnym gwarantowaniu zniszczenia” oraz do kształtowania „globalnej etyki” zakorzenionej w „sprawiedliwości, braterstwie i dobru wspólnym”. Kulminacją jest apel o „pokój bezbronny i rozbrajający”. Jednym słowem: moralistyka świecka, sentymentalizm i polityczny pacyfizm bez Chrystusa i bez Jego Praw.
