Relatywizacja doktryny (…)
Relatywizacja doktryny religijnej, jaka przejawia się w deklaracjach i apelach współczesnych hierarchów, szczególnie w kontekście wydarzeń w Indonezji, odsłania duchowe i teologiczne bankructwo współczesnego ekumenizmu i nowoczesnego myślenia o religii. Portal Opoka relacjonuje, iż Konferencja Episkopatu Indonezji wydała apel do władz o zdecydowane działanie wobec aktów przemocy i prowokacji, które zagrażają pokojowemu współżyciu religijnemu. Podkreśla się w nim, że wolność religii jest prawem konstytucyjnym, a państwo ma obowiązek interweniować, aby zapobiec dalszym aktom agresji. Jednakże ten tekst, choć z pozoru opowiada się za obroną prawa, w rzeczywistości relatywizuje samą istotę prawa Bożego, sprowadzając je do jedynie prawa człowieka, które może być ograniczane przez siły świeckie i polityczne. To jest fundamentalne odstępstwo od nauki katolickiej, zgodnie z którą *prawa Boże są niezmienne, absolutne i ponad prawami człowieka* (Dignitatis Humanae, 2). Nie może być mowy o jakimkolwiek ograniczaniu praw Bożych, gdyż są one fundamentem moralnym i nadprzyrodzonym porządkiem, który wykracza poza tymczasowe i relatywne normy polityczne i społeczne.
Dekonstrukcja teologicznego relatywizmu i obrona praw Bożych
Zaniechanie obrony praw Bożych i promowanie relatywizmu religijnego
W relacjach portalu Opoka i przedstawicieli współczesnej hierarchii religijnej widzimy wyraźne odchylenie od prawdy katolickiej. Deklaracje te skupiają się na konieczności „zachęcania wiernych do pokoju i tolerancji”, co jest oczywiście słuszne, ale w kontekście nauki katolickiej musi być rozumiane jako obowiązek głoszenia prawdy i obrony prawa Bożego, a nie relatywizacji tych praw. Zamiast tego, w tekście pojawia się relatywizacja moralności i prawdy – „przeciwdziałanie prowokacjom”, „nieuleganie prowokacjom dzielącym społeczeństwo”, co w rzeczywistości oznacza zanegowanie absolutu moralnego, którego podstawą jest Boże przykazanie: „Nie będziesz miał bogów obcych przede Mną” (Wj 20, 3) oraz „Nie zabijaj” (Wj 20, 13). Taka relatywizacja prowadzi do moralnego chaosu i dezorientacji wiernych, którzy zamiast wiernej obrony nauki katolickiej, zostają sprowadzeni do roli narzędzi politycznego kompromisu i relatywnej tolerancji.
Erozja nauki katolickiej a modernistyczny ekumenizm
Tekst portalu Opoka i podobne wypowiedzi hierarchii demonstrują niebezpieczną tendencję do ekumenizmu i „dialogu”, który coraz częściej sprowadza się do odrzucenia klasycznego nauczania Kościoła. Zamiast głosić niezmienną prawdę, promuje się ideę, że „tolerancja” i „harmonia” są ważniejsze niż wierne trwanie przy prawdziwej wierze i moralności. To jest klasyczny przykład hermeneutyki hermeneutyki (czyli interpretacji tekstów religijnych w sposób relatywistyczny), sprzecznej z nauką Soboru Watykańskiego I i II, które to sobory, choć niezmienne, zostały zaatakowane przez modernistów, dążących do „adaptacji” wiary do świata. W ten sposób relatywizuje się nie tylko naukę, ale i same dogmaty, które winny być rozumiane jako niezmienne i ponadczasowe. Nie ma miejsca na „dialog” z prawdą ewolucyjną, bo „Jedyna droga do zbawienia prowadzi przez wiarę w niezmienną prawdę objawioną” (Sobór Watykański I, Dei Filius).
Symptomatyczna analiza zagrożeń dla dusz i prawdy katolickiej
Podobne deklaracje, które pomijają istotę sakramentów, stan łaski, sąd ostateczny i niezmienność nauki, są nie tylko wyrazem duchowego bankructwa, ale także sprzyjają szerzeniu herezji i apostazji. Zamiast głosić, że Kościół Chrystusa jest jedyną drogą zbawienia, a sakramenty są nieodzowne do osiągnięcia zbawienia, propaguje się relatywizm i tolerancję religijną, które są zgodne z duchem czasów, lecz sprzeczne z nauką Kościoła. To jest konsekwencja odejścia od nauki katolickiej, które zrodziło się w wyniku soborowej rewolucji i nowoczesnych doktryn, odrzucających niezmienność i nadprzyrodzony charakter prawdy.
Rzeczywiste zagrożenie – nowoczesny ekumenizm jako synkretyzm religijny
W świetle nauki katolickiej, ekumenizm i dialog między religiami muszą mieć charakter eklezjalny, to znaczy oparty na niezmiennej prawdzie katolickiej, a nie na relatywizacji prawdy i podważaniu jej fundamentów. Deklaracje takie, jak przedstawione w artykule, ukazują niebezpieczeństwo synkretyzmu religijnego, w którym prawda jest sprowadzana do relatywnej „harmonii” różnych wyznań, a sakramenty i doktryna są odrzucane jako nieadekwatne lub niepotrzebne w „dialogu”. To jest sprzeczne z nauką Kościoła, która głosi, że „Nihil obstat” (nic nie stoi na przeszkodzie) dla głoszenia prawdy, a nie dla relatywizacji i kompromisów, które prowadzą do utraty dusz i zniszczenia samej istoty katolickiej wiary.
Podsumowanie: krytyka relatywizmu i obrona praw Bożych
Relatywizacja prawdy, jaką prezentują współczesne deklaracje hierarchii, jest nie do pogodzenia z nauką katolicką. Tylko wierne trwanie przy niezmiennej prawdzie objawionej, odrzucenie heretyckiego ekumenizmu i globalistycznych idei wolności religijnej, mogą zapewnić prawdziwy pokój i zbawienie. Kościół katolicki nie może ulec presji relatywizmu i kompromisom, które zacierają granicę między prawdą a fałszem, światłem a ciemnością. Trzeba jasno przypomnieć, że prawa Boże są niezmienne, absolutne i ponad wszelkimi prawami człowieka. Zatem wszelkie próby ograniczania, relatywizowania lub odrzucania nauki katolickiej są nie tylko herezją, ale i bluźnierstwem przeciwko Najwyższemu Prawu Bożemu, które wymaga od nas pełnego i wiernego trwania w wierze, a nie w fałszywej tolerancji i relatywizmie religijnym.
Za artykułem:
Kościół w Indonezji wzywa władze do działań wobec aktów przemocy (vaticannews.va)
Data artykułu: 08.08.2025
