Likwidacja WSI bez ekspiacji: świecka farsa w miejsce królestwa Chrystusowego

Artykuł poniższy relacjonuje dyskusję dotyczącą potencjalnego odtajnienia aneksu do raportu z likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych, podkreślając wagę „bezpieczeństwa państwa” i „niezwykle wrażliwych danych”. Całość stanowi jaskrawy przykład modernistycznej redukcji historii do wymiaru czysto świeckiego, z całkowitym pominięciem nadprzyrodzonego wymiaru walki z Kościołem.

Polityczny pragmatyzm jako zasłona dymna dla apostazji

Przedstawiona argumentacja operuje wyłącznie kategoriami doczesnymi: „bezpieczeństwo państwa”, „jawność życia publicznego”, „wrażliwe dane”. Zupełnie pominięto przy tym:

• Systemową walkę z Kościołem Katolickim prowadzoną przez WSW i WSI
• Męczeństwo duchowieństwa w okresie komunistycznym i postkomunistycznym
• Moralny obowiązek ujawnienia prawdy jako warunek satisfactio (zadośćuczynienia)

Tymczasem Pius XI w Divini Redemptoris jednoznacznie potępił komunizm jako „plagę” dążącą do „całkowitego zniszczenia porządku społecznego” poprzez negację prawa naturalnego. Wszelkie próby „likwidacji” struktur bezpieki bez publicznego pokajania się za walkę z Królestwem Chrystusowym są farsą. Jak naucza św. Paweł: „Nie toczymy walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności” (Ef 6,12).

„Wojskowym Służbom Informacyjnym zarzucano bliskie związki z Rosją, udział w aferach gospodarczych, nielegalny handel bronią czy wpływanie na partie polityczne i media”

To zdanie demaskuje przyziemność współczesnej „dekomunizacji”. Gdzie analiza:

• Inwigilacji seminariów duchownych?
• Prześladowań biskupów wiernych Rzymowi?
• Systemowej destrukcji katolickiej edukacji?

Postulowana „jawność życia publicznego” okazuje się pogańskim idolum fori (bałwochwalstwem forum), gdyż prawdziwa transparentność wymagałaby publicznego wyznania win przeciwko Bogu i Kościołowi.

Kontrwywiad bez Chrystusa Króla: narzędzie nowego despotyzmu

Artykuł bezkrytycznie przyjmuje świecką koncepcję „służb specjalnych”, podczas gdy katolicka nauka społeczna wyraźnie naucza:

• Władza pochodzi wyłącznie od Boga (Non est potestas nisi a Deo – Rz 13,1)
• Każda instytucja państwowa musi jawnie wyznawać Chrystusa Króla
• Działania wywiadowcze dopuszczalne są tylko jako extrema ratio w obronie porządku nadprzyrodzonego

Jak przypomina Leon XIII w Immortale Dei, „państwo nie może być bez Boga”. Tymczasem WSI – jako kontynuacja UB – powstały jako narzędzie walki z Bogiem. Ich „likwidacja” bez publicznego wyrzeczenia się komunistycznych korzeni to oszustwo.

Wspomnienie o funkcjonariuszach peerelowskich służb, którzy „nie przeszli weryfikacji”, to relatywizacja. Kościół zawsze nauczał, że error circa fidem (błąd w wierze) dyskwalifikuje do sprawowania władzy – jak dowodził św. Robert Bellarmin w polemikach z heretyckimi monarchami.

Modernistyczny kult bezpieczeństwa ponad prawdą

Retoryka prezydenckiego rzecznika („nie można podjąć niefrasobliwej decyzji”) odsłania typowo modernistyczne nastawienie:

• Kult tajemnicy państwowej jako nowego sacrum
• Elitaryzm władzy sprzeczny z katolicką zasadą pomocniczości
• Uznanie państwa za źródło moralności – podczas gdy św. Augustyn w De Civitate Dei naucza, że bez Chrystusa państwo staje się zorganizowaną bandą rozbójników (magna latrocinia)

Gdy Leśkiewicz mówi o „jawności życia publicznego” jako „ważnym elemencie działań”, stosuje suppressio veri (ukrycie prawdy) poprzez pominięcie kluczowego faktu: transparentność ma sens tylko w państwie wyznającym katolicką prawdę. W przeciwnym razie staje się narzędziem demoralizacji, jak przestrzega Grzegorz XVI w Mirari vos.

Dekomunizacja bez nawrócenia: kontynuacja grzechu pierworodnego III RP

Cały artykuł utrzymany jest w duchu hermeneutyki ciągłości – tej samej, którą posoborowi uzurpatorzy stosowali wobec komunizmu. Wspomniane nazwiska (Macierewicz, Kaczyński, Duda) różnią się jedynie tempem „odtajniania”, ale żaden nie poddał się metanoia wymagającej:

1. Publicznego uznania Polski za Monarchię Chrystusa Króla
2. Przywracania katolickiego prawa karnego za zbrodnie przeciw religii
3. Ekspiacji za prześladowania Kościoła przez aparat bezpieki

Dlatego „rekomendacje” Cenckiewicza i generałów – niezależnie od treści – będą nosić piętno grzechu pierworodnego III RP: zgody na świecki charakter państwa. To właśnie potępia Pius IX w Quanta cura, nazywając neutralność światopoglądową „szaleństwem” i „zarazą”.

In fine (na końcu) konstatujemy: dyskusja o WSI bez odniesienia do Społecznego Panowania Chrystusa Króla jest intelektualnym bankructwem i duchowym samobójstwem narodu skazanego na powielanie błędów przodków.

Za artykułem:
Co z aneksem do raportu z likwidacji WSI? Cenckiewicz, Bryś i Kowalski wydadzą rekomendacje   (opoka.org.pl)
Data artykułu: 12.08.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.