Portal eKAI (15 sierpnia 2025) informuje o przyjęciu 11 kandydatów do Międzydiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie, podając liczby „duchownych” posługujących w strukturach posoborowych na Białorusi. Ten propagandowy komunikat jedynie maskuje duchową pustkę instytucji od sześciu dekad produkującej nieważnie wyświęconych funkcjonariuszy religijnych.
Demograficzne oblicze apostazji
Podana przez portal liczba „niemal 500 księży” służących „1,5 mln wiernych” jest statystycznym świadectwem upadku. W 1939 roku na tych ziemiach jeden kapłan katolicki sprawował prawdziwą Ofiarę Mszy Świętej dla 580 wiernych. Dziś – pomimo rzekomego wzrostu liczby „duchownych” – każdy z nich ma obsługiwać 3000 dusz. Quod Deus non dat, non ministratur (czego Bóg nie daje, nie może być udzielone). Gdzież tu ślady łaski uzdalniającej do prawdziwego apostolatu?
„Nowy rok akademicki 2025/2026 rozpocznie się 2 września”
To zdanie, pozornie neutralne, demaskuje nieodwracalny cykl produkcyjny sekty posoborowej. Seminarium grodzieńskie – jak wszystkie po 1968 roku – narusza kanon 968 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który stanowił: „Do święceń ważnie przyjętych wymaga się, by kandydat otrzymał chrzest, był mężczyzną, miał stosowną wiedzę…”. Tymczasem od czasu neoszaframentów Pawła VI (Sacram Liturgiam, 1968) i zmian w formie święceń, wszelkie „prezbiteraty” są nieważne, co potwierdzałoby nawet konserwatywne stanowisko Leona XIII w Apostolicae Curae (1896) o defekcie intencji przy nowych rytuałach.
Teologiczne zgliszcza formacji
Milczenie portalu o programie formacyjnym seminarium jest wymowne. W miejsce katolickiej philosophia perennis i scholastycznej teologii, kandydaci będą karmieni:
- Ekumenicznymi herezjami potępionymi przez Piusa XI w Mortalium Animos: „Kościół katolicki nie może w żaden sposób przyłączyć się do [ekumenizmu], ani nie wolno wiernym brać udziału w tego rodzaju usiłowaniach”
- Relatywizacją dogmatów wbrew Pascendi Dominici Gregis Piusa X, który gromił modernistów za „przekonanie, że dogmat nie tylko może, ale powinien się rozwijać i zmieniać”
- Naturalistyczną redukcją kapłaństwa do funkcji społecznej, sprzeczną z definicją soboru trydenckiego: „Kapłani Nowego Testamentu są wśród Ludu Bożego wybrańcami, by przez słowo i łaskę Boga wykonywali publiczne służby” (Sesja XXIII)
Ofiara zastępcza kontra stół zgromadzenia
Podkreślić należy rażący brak w materiale jakiejkolwiek wzmianki o „Najświętszej Ofierze” czy formowaniu do sprawowania prawdziwej Eucharystii. To nieprzypadkowe pominięcie! Nowy rytuał mszy posoborowej – jak wykazywał kard. Ottaviani w Krytycznej Analizie Nowego Porządku Mszy (1969) – usuwa wyraźną intencję sprawowania ofiary przebłagalnej, redukując celebrację do wspólnotowej uczty. W tej sytuacji kandydaci przygotowują się nie do kapłaństwa Chrystusowego, lecz do roli przewodniczących zgromadzenia – jak w każdzej sekcie protestanckiej.
Duchowa ruina w liczbach
Przedstawione dane o „7 kandydatach z diecezji grodzieńskiej, 2 z pińskiej i po jednym z mińsko-mohylewskiej oraz witebskiej” należy czytać przez pryzmat katastrofy. W 1938 roku samo seminarium w Pińsku przyjmowało rocznie 30 kleryków. Dziś cała Białoruś daje 11 „powołań”, co jest zgodne z trendem opisanym przez Piusa XII w Menti Nostrae (1950): „Gdzie zanika duch kapłański, tam liczba powołań maleje”. Ten kryzys nie wynika z prześladowań (jak za caratu czy bolszewizmu), lecz jest owocem wewnętrznego rozkładu doktrynalnego sekty posoborowej.
Milczenie jako wyznanie wiary
Najcięższym oskarżeniem wobec materiału jest całkowite przemilczenie:
- Stanu łaski u kandydatów (czy przystąpili do prawdziwej spowiedzi?)
- Wymogu niepodważalnej wiary w dogmaty (w tym anatemy soborowe)
- Obowiązku zwalczania błędów współczesnych (modernizmu, komunizmu, liberalizmu)
- Kultu Chrystusa Króla i obowiązku Jego publicznego panowania
To milczenie jest damnatio memoriae wobec całego depozytu wiary. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Najniebezpieczniejszym ze wszystkich grzechów jest grzech przeciwko wierze” (De Romano Pontifice, II, 30).
Fałszywa pasterka i wilki w mitrach
Formacja prowadzona pod egidą uzurpatorów z Watykanu (począwszy od Jana XXIII) to duchowy sabotaż. Jak ostrzegał papież Innocenty III na IV soborze laterańskim (1215): „Kapłani, którzy nie umieją lub nie chcą zwalczać występków, stają się ich współwinowajcami”. Tymczasem białoruscy „biskupi” – jak cała hierarchia neo-kościoła – od dziesięcioleci:
- Promują ekumeniczne modlitewne zgromadzenia z prawosławnymi schizmatykami
- Udostępniają „eucharystię” rozwodnikom w nowych związkach
- Milczą wobec państwowego przyzwolenia na aborcję i deprawację młodzieży
W tej sytuacji każdy „kleryk” wychodzący z grodzieńskiego seminarium będzie nie kapłanem, lecz funkcjonariuszem apostazji, winnym grzechu współudziału w niszczeniu dusz przez nieważne sakramenty i fałszywą doktrynę.
Za artykułem:
11 kandydatów rozpocznie przygotowania do kapłaństwa w Grodnie (ekai.pl)
Data artykułu: 15.08.2025
