Portal eKAI (15 sierpnia 2025) relacjonuje uroczystości na Jasnej Górze połączone ze Świętem Wojska Polskiego, podczas których „biskup” polowy Wojska Polskiego Wiesław Lechowicz wygłosił przemówienie pełne odwołań do Marji jako „Hetmanki”, zawierzając jej żołnierzy i polityków. Ceremonia obejmowała modlitwy o pokój dla Ukrainy, Palestyny oraz „innych regionów świata”, akt zawierzenia odczytany przez generała brygady Pawła Bigosa oraz symboliczne meldowanie się żołnierzy przed wizerunkiem. Całość stanowi groteskowe widowisko zdradzające całkowite zerwanie z nadprzyrodzonym duchem katolickiej pobożności.
Kult Marji oderwany od Królewskiej Godności Chrystusa
Gdy „biskup” Lechowicz oznajmia: „Twój przykład wyznacza wysokie standardy służby wojskowej. Wierzymy, że nasi żołnierze im sprostają, bo czczą Cię jako swoją Hetmankę”, dokonuje niebezpiecznego przesunięcia teologicznego. *Regnum Christi* (Królestwo Chrystusa) zostaje zepchnięte na marginez na rzecz emocjonalnego maryjanizmu pozbawionego chrystocentrycznego fundamentu. Pius XI w Quas Primas (1925) stanowczo przypominał: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa – oto hasło, jakie Kościół winien wypisać na swoich sztandarach”. Tymczasem w przemówieniu „hierarchy” ani razu nie pada kluczowy dogmat o publicznym i społecznym panowaniu Naszego Pana Jezusa Chrystusa nad narodami – jedynej gwarancji prawdziwego pokoju.
„Matko nadziei niezawodnej, stój nadal na straży naszej wspólnej nadziei”
To zdanie demaskuje naturalistyczną redukcję roli Matki Bożej do strażniczki ludzkich pragnień, podczas gdy jej prawdziwa funkcja – jako Mediatrix omnium gratiarum (Pośredniczka wszelkich łask) – zostaje przemilczana. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort w Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Marji Panny przestrzegał: „Najświętsza Marja Panna jest środkiem, którym się posługuje Jezus Chrystus, aby przyjść do nas, i którym my mamy się posługiwać, aby przyjść do Niego”. Tu zaś Marja staje się celem samym w sobie – „Hetmanką” prowadzącą nie do Syna, lecz ku ziemskiemu bezpieczeństwu.
Humanitarna Parodia Zawierzenia: Pokój bez Nawrócenia
Szczególnie oburzające jest „zawierzenie Matce Bożej prezydenta jako zwierzchnika Sił Zbrojnych, dowódców armii i osób decydujących o obronności państwa”. Jaką wartość ma takie działanie, skoro – jak uczy Pius IX w Quanta cura (1864) – „żadna ludzka władza nie może być oddzielona od Kościoła katolickiego ani sprzeciwiać się mu”? „Biskup” z sekty posoborowej błaga o „pokój i bezpieczeństwo” dla struktur państwowych jawnie sprzeniewierzających się Prawu Bożemu w kwestiach aborcji, gender czy promocji sodomii. To nie zawierzenie – to farsa.
Modlitwa o zakończenie wojen w Ukrainie czy Palestynie, pozbawiona wezwania do nawrócenia narodów na katolicyzm i poddania się pod panowanie Chrystusa Króla, jest niczym więcej jak pogańskim zaklinaniem rzeczywistości. Św. Augustyn w De civitate Dei poucza: „Nie ma pokoju dla niesprawiedliwych”. Tymczasem cała ceremonia przemilcza fundamentalną prawdę: wojny są skutkiem odrzucenia społecznego panowania Naszego Pana, a nie braku „wzajemnego szacunku” czy „gotowości do pojednania”.
Masoneria w Mundurze: Ideologia „Wartości” zamiast Wiary
Gdy generał Bigos odczytuje:
„My żołnierze Wojska Polskiego (…) polecamy Ci tych spośród nas, którzy ochraniają wschodnią granicę naszego państwa (…). W sposób szczególny polecamy Ci wartości »Bóg, Honor, Ojczyzna«”
, ujawnia się duch rewolucji francuskiej. Katolickie Deus et Patria (Bóg i Ojczyzna) zostaje zastąpione trójczłonową formułą zaczerpniętą z loży masońskiej! Jak przypomina kanon 2335 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., katolikom pod sankcją ekskomuniki zakazane jest przynależenie do masonerii lub jakakolwiek z nią współpraca.
Finałowe zawołanie „Jestem – pamiętam – czuwam. Tak mi dopomóż Bóg!” to czysty synkretyzm. Gdzie podziała się modlitwa „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”? Gdzie wezwanie do walki z herezją i obrony Wiary? Całość przypomina raczej przysięgę harcerską niż katolickie nabożeństwo.
Historyczne Kłamstwa jako Instrument Modernizmu
„Biskup” Lechowicz powtarza mit o rzekomej obecności Marji pod Warszawą w 1920 r., co jest teologicznym absurdem. Św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis (1907) potępiał takich kaznodziejów: „Moderniści (…) nie cofają się przed żadnym kłamstwem, byle tylko zjednać ludzi dla swych błędów”. Prawdziwy cud nad Wisłą dokonał się za sprawą żarliwej modlitwy różańcowej, publicznych procesji pokutnych i poświęcenia Polski Niepokalanemu Sercu Marji w 1920 r. – a nie dzięki jakiemuś mglistemu „wsparciu”.
Duchowa Pułapka dla Żołnierzy
Najcięższym grzechem tej ceremonii jest wystawienie dusz żołnierzy na niebezpieczeństwo świętokradztwa. Udział w „mszach” posoborowych, przyjmowanie „komunii” pod postacią chleba i wina (często z rąk nieważnie wyświęconych „księży”), modlitwy pozbawione wyraźnego aktu wynagrodzenia Sercu Jezusowemu – to wszystko stanowi participatio in sacris (uczestnictwo w świętokradztwach) zakazane przez św. Pawła (1 Kor 10:21).
Gdyby „biskup” był prawdziwym pasterzem, ostrzegłby żołnierzy słowami Piusa XII: „Kto porzuca tradycję, ten staje się ofiarą nowinek” (Mediator Dei, 1947). Zamiast tego prowadzi ich ku przepaści modernistycznej herezji, gdzie Marja jest już tylko symbolem narodowym, a nie Królową Różańca Świętego zwyciężającą heretyckie hordy.
Jasnogórska uroczystość 15 sierpnia 2025 r. nie była aktem pobożności. To parada apostazji w mundurach, dowodząca, że struktury okupujące Watykan zamieniły Kościół w agenturę globalistycznego „pokoju” budowanego na gruzach Społecznego Panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jak mówi św. Grzegorz Wielki: „Non enim pro locis res, sed pro bonis rebus loca amanda sunt” (Nie należy bowiem cenić miejsc dla nich samych, ale dla prawd, które się z nimi wiążą). Jasna Góra bez głoszenia jedynej prawdziwej Wiary staje się kolejnym pomnikiem zdrady.
Za artykułem:
Biskup polowy: "Maryja naszą Hetmanką". Apel Jasnogórski z udziałem wojska (vaticannews.va)
Data artykułu: 15.08.2025
