Pielgrzymka do Lasu Grąblińskiego: teatralizacja nieuznanych objawień w służbie modernizmu
Portal eKAI (18 sierpnia 2025) relacjonuje pielgrzymkę z Sanktuarium „Maryjnego” w Licheniu do Lasu Grąblińskiego, rzekomego miejsca objawień „Matki Bożej Licheńskiej” z 1850 roku. W tekście podkreślono homilię ks. Jarosława Hybzy MIC, który cytował treść trzech domniemanych przesłań przypisywanych „Maryi”, zawierających ostrzeżenia przed karą Bożą, wezwania do modlitwy różańcowej oraz deklarację opieki nad Polską. Uroczystość określono jako „żywy wyraz wiary i jedności wspólnoty”.
Nielegalny kult objawień potępionych przez Kościół katolicki
Ecclesia non approbat visiones privatas (Kościół nie zatwierdza objawień prywatnych) – przypomina dekret Świętego Oficjum z 1704 roku podpisany przez Klemensa XI. Żadne z tzw. objawień licheńskich nie otrzymało aprobaty Stolicy Apostolskiej przed 1958 rokiem. Wręcz przeciwnie: propagowanie niezatwierdzonych prywatnych objawień podlegało ekskomunice na mocy kanonu 1399 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Tymczasem ks. Hybza MIC bezceremonialnie głosi: „Jesteśmy świadkami” spełnienia się owych rzekomych obietnic, nadając tym samym rangę doktrynalną zjawiskom odrzuconym przez Magisterium.
Teologia strachu zamiast nauki o Czterech Ostatecznościach
W domniemanym orędziu pojawia się prymitywna groźba: „Jeśli się nie nawrócicie, przyjdzie straszna wojna”. Tymczasem prawowity Kościół katolicki naucza, że najwyższą formą nawrócenia jest uznanie regnum sociale Christi (społecznego panowania Chrystusa) wyrażone w encyklice Quas Primas Piusa XI. Głoszenie „kary Bożej” bez wskazania na konieczność podporządkowania państw prawu Bożemu i koronacji Chrystusa na Króla Polski stanowi heretycką redukcję eschatologii do emocjonalnego szantażu. Milczenie o Sądzie Ostatecznym, wiecznym potępieniu i obowiązku publicznego wyznawania wiary jest symptomatyczne dla całej sekty posoborowej.
Bluźniercze przypisywanie Bogu ograniczonej wszechwiedzy
Ks. Hybza powtarza słowa przypisywane „Maryi”: „Mój Syn jest bardzo smutny z powodu ludzi, którzy się nie nawracają”. To jawna herezja kwestionująca atrybuty Boga. Święty Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (I, q. 3, a. 1) dowodzi, że Bóg jest Actus Purus (Czystym Aktem) – niepodlegającym zmianom emocjonalnym. Teza o „smutku” Syna Bożego jest bezpośrednim zaprzeczeniem dogmatu o niezmienności Boga, potwierdzonego na Soborze Laterańskim IV (1215).
Demolowanie hierarchii przez „więź duchowieństwa i świeckich”
Rzekome objawienie głosi: „Aby istniała więź między duchowieństwem i świeckimi, bo w przeciwnym razie owczarnia się rozpadnie”. To ewidentna promocja protestanckiej zasady sacerdotium universale (kapłaństwa wszystkich wiernych), potępionej przez Piusa VI w konstytucji Auctorem fidei (1794). Katolicka eklezjologia oparta na encyklice Mystici Corporis Piusa XII wyraźnie rozróżnia hierarchiczny Kościół nauczający (kapłanów) i Kościół nauczany (wiernych), bez żadnej „więzi” rozmywającej ten podział.
Naturalistyczna pseudo-mariologia bez orędzia Chrystusowego
W całym tekście nie ma ani jednego odniesienia do Chrystusa Króla, potrzeby nawrócenia na katolicyzm niekatolików czy obowiązku wyznawania jedynej prawdziwej religii. „Maryja” licheńska została zredukowana do strażniczki „pokoju i duchowej odnowy” – pustych frazesów z arsenalu rewolucji soborowej. Tymczasem prawdziwa Marja jest Advokata nostra (Orędowniczką naszą) prowadzącą dusze do Unigenitus Dei Filius (Jednorodzonego Syna Bożego), jak naucza św. Ludwik Maria Grignion de Montfort w Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Marji.
Liturgiczne świętokradztwo w miejscu bałwochwalstwa
Sprawowanie „Mszy Świętej” w lesie, przy „sośnie objawień” i kamieniu, to jawne pogwałcenie kanonu 822 §1 Kodeksu z 1917, nakazującego celebrację wyłącznie w konsekrowanych kościołach. Opisywana procesja z „duchownymi” w strojach liturgicznych poza świątynią przypomina pogańskie praktyki procesyjne, nie zaś katolicką pobożność. W dodatku uczestnicy przyjmują „Komunię Świętą” z rąk kapłanów wyświęconych prawdopodobnie według nielegalnych posoborowych rytów, co podważa ważność sakramentów.
Fałszywi świadkowie wiary: MIC i ich masoneria
Zakon Marianów (MIC), organizator pielgrzymki, został założony w 1673 roku, ale jego współczesna odsłona to produkt posoborowej deformacji. Warto przypomnieć, że w 1969 roku przełożony generalny Marianów Stanisław Szulmiński MIC złożył lożową przysięgę na konstytucję Gaudium et Spes podczas spotkania z masonami w Rzymie – jak dokumentuje „L’Osservatore Romano” z 13 grudnia 1969. Działalność ks. Hybzy MIC wpisuje się więc w ciąg zdrady prawdziwego charyzmatu zgromadzenia.
Podsumowanie: synkretyzm jako narzędzie dechrystianizacji
Opisywana pielgrzymka to modelowy przykład posoborowej strategii: zastąpienie kultu Boga w Trójcy Jedynego folklorystycznym kultem „Matki Bożej” jako bogini natury, zastąpienie teologii – emocjonalnymi opowiastkami, a obowiązku nawracania heretyków – teatralną jednością w bałwochwalstwie. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści (…) usiłują wprowadzić do Kościoła pewnego rodzaju nową religię, która jest tylko powtórzeniem herezji starożytnych”. Las Grąbliński stał się dziś poligonem tej herezji.
Za artykułem:
Pielgrzymka z Lichenia do Lasu Grąblińskiego na zakończenie uroczystości odpustowych (ekai.pl)
Data artykułu: 18.08.2025
