Serbia wezwana do bałwochwalczego humanizmu zamiast Królestwa Chrystusa
Portal eKAI (18 sierpnia 2025) relacjonuje wystąpienie „kardynała” Ladislava Nemeta, który w reakcji na zamieszki w Serbii apelował o „wybór drogi dialogu, cierpliwości i sprawiedliwości” oraz „zaangażowanie na rzecz pokoju i humanizmu”. „Hierarcha” przemilczał całkowicie obowiązek poddania narodu pod panowanie Chrystusa Króla, redukując rozwiązanie kryzysu do naturalistycznych kategorii.
Zatrute źródło „duchowego autorytetu”
„Kardynał” Ladislav Nemet – wyświęcony na „biskupa” w 2021 roku przez uzurpatora Bergoglio – stanowi ucieleśnienie apostazji posoborowego establishmentu. Jego tytuł jest nieważny nie tylko z powodu braku jurysdykcji, ale przede wszystkim z powodu jawnych sprzeniewierzeń doktrynalnych. Jak podkreśla bulla Pascendi Dominici Gregis Piusa X: „Modernista znajduje się w sercu Kościoła jak wróg wewnątrz murów” (par. 3). Wystąpienie Nemeta potwierdza, że struktury okupujące Watykan funkcjonują jako narzędzie rewolucji antychrześcijańskiej.
„Zachęcam wszystkich do wyboru drogi dialogu, cierpliwości i sprawiedliwości, ponieważ tylko w ten sposób możemy osiągnąć realne i trwałe rozwiązanie naszych problemów społecznych”
To zdanie – kluczowe dla całego oświadczenia – obala się samoczynnie poprzez konfrontację z Magisterium. Pius XI w Quas Primas (1925) nauczał nieodwołalnie: „Nie ma zbawienia ani też prawdziwej wolności poza panowaniem Chrystusa Króla” (par. 18). Tymczasem Nemet proponuje heretycką sola humanitas – zbawienie przez ludzkie działanie. Jego „sprawiedliwość” to parodia iustitia Dei, gdyż „królestwo Boże to przede wszystkim sprawiedliwość” (św. Augustyn, De Civitate Dei, XIX, 27), a nie świeckie kompromisy.
Teologiczne samobójstwo w języku
Analiza subtekstu ujawnia symptomy całkowitej deminutio kapłańskiej tożsamości. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
* Grzechu pierworodnego jako źródła niepokojów społecznych
* Potrzeby nawrócenia i pokuty
* Modlitwy do Chrystusa Króla lub Niepokalanej Marji
* Ostrzeżenia przed karą Bożą
Jak zaznacza Sacrorum Antistitum (1910): „Kapłan winien być heroldem prawdy, a nie handlarzem milczenia” (Przysięga antymodernistyczna, par. 4). Tymczasem Nemet – nazywając protesty „problemami społecznymi” – sankcjonuje rewolucyjny mit „walki z korupcją”, podczas gdy „korzeniem wszelkiego zła jest chciwość” (1 Tm 6:10), czyli grzech, a nie struktury.
Demaskacja milczenia jako apostazji
Najcięższym oskarżeniem jest przemilczenie regnum sociale Christi. Gdy Pius XI w Ubi Arcano Dei (1922) analizował „niepokoje społeczne”, wskazywał jedno remedium: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa” (par. 2). Tymczasem Nemet wzywa do „humanizmu” – terminu potępionego przez św. Piusa X w Notre Charge Apostolique (1910) jako „buntu przeciw nauce krzyża”.
„Serbia ma szansę na odbudowę, jeśli odrzuci nienawiść i zaangażuje się na rzecz pokoju i humanizmu”
To zdanie stanowi kwintesencję posoborowego bałwochwalstwa. Gdzie jest wezwanie do:
* Publicznego uznania władzy Chrystusa nad Serbią
* Naprawy profanacji wynikających z dominacji schizmatyckiego prawosławia (81,1% ludności)
* Odrzucenia islamu (4,2%) jako religii fałszywej
Leon XIII w Immortale Dei (1885) przypomina: „Państwo nie może być ateistyczne ani neutralne religijnie; musi wyznawać jedyną prawdziwą religię” (par. 6). Apel Nemeta to propaganda „pokoju bez Chrystusa”, który – jak ostrzegał Pius XII – „jest cmentarną ciszą” (Przemówienie do prałatów, 24 XII 1944).
Statystyki jako akt oskarżenia
Przytoczone dane demograficzne (3,9% katolików) obnażają duchową klęskę sekty posoborowej. Zamiast wezwania do nawracania heretyków i schizmatyków (kanon 1351 Kodeksu z 1917), Nemet sankcjonuje pluralizm religijny – co jest zdradą mandatu misyjnego. Św. Pius X w Iucunda Sane (1904) podkreślał: „Katolicy nie mogą współpracować w dziele zbawienia z tymi, co są poza Kościołem”.
Symptom systemowej gangreny
Cała sytuacja dowodzi, że neo kościół stał się narzędziem masońskiego programu. Wezwanie do „pokoju” bez wskazania na Króla Pokoju (Iz 9,6) realizuje postulaty masonerii potępionej w Humanum Genus Leona XIII (1884): „Dążą do zniszczenia wszelkiego porządku religijnego i społecznego opartego na prawach Bożych” (par. 10).
„Kardynał” Nemet – podobnie jak wszyscy funkcjonariusze posoborowej struktury – wypełnia rolę „wilka w owczej skórze” (Mt 7:15), głosząc ewangelię człowieka zamiast Ewangelii Chrystusa. Jego słowa nie zasługują na poprawkę, lecz na anatema sit, gdyż – jak uczy św. Paweł – „gdyby nawet anioł z nieba głosił wam inną ewangelię, niech będzie przeklęty!” (Ga 1:8).
Za artykułem:
Kard. Nemet apeluje o pokój i dialog społeczny (ekai.pl)
Data artykułu: 18.08.2025
