Uzurpator Leon XIV kontynuuje modernistyczną destrukcję w ślad po Franciszku
Portal LifeSiteNews (18 sierpnia 2025) relacjonuje wypowiedzi Johna Prevosta – brata obecnego uzurpatora tronu Piotrowego – oraz innych figur neo-kościoła, gloryfikujące rzekomą „bliskość” między Robertem Prevostem („Leonem XIV”) a jego poprzednim uzurpatorem Jorge Bergoglio („Franciszkiem”). W wywiadzie dla NBC Chicago John Prevost podkreślał, że jego brat był „pierwszym wezwany” podczas pseudokonsystorza w 2023 roku, co interpretuje jako znak szczególnej łaski u „Franciszka”. Wspomniano również o przewidywaniach heterodoksyjnego „kardynała” Roberta McElroya, iż „Leon XIV” będzie kontynuował „postępową ścieżkę” swojego poprzednika, opartą na synodalności, „polu walki” i odrzuceniu „osądzania”. Całość stanowi jawną deklarację kontynuacji apostazji zapoczątkowanej przez antypapieży od Jana XXIII.
Kult człowieka zamiast służby Chrystusowi Królowi
Wywiad opiera się na założeniu, że successio apostolica (sukcesja apostolska) istnieje w strukturach okupujących Watykan – co jest dogmatycznie niemożliwe, gdyż od 1958 roku nie ma tam prawowitego następcy św. Piotra. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Papież heretyk przestaje być papieżem” (De Romano Pontifice, II.30). Tymczasem relacja tworzy hagiograficzny obraz „przyjaźni” między dwoma uzurpatorami, całkowicie pomijając fakt, że obaj głosili herezje sprzeczne z niezmiennym Magisterium.
„What was the pope saying, by calling him up first?”
To pytanie Johna Prevosta demaskuje kluczowy mechanizm sekty posoborowej: imitacja struktury Kościoła przy całkowitym odwróceniu jego nadprzyrodzonego celu. „Wezwanie pierwsze” jest czysto scenograficzne – nie ma żadnego znaczenia w świetle prawa Bożego, gdyż jak stwierdził Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi, „tylko ci są rzeczywiście włączeni w Kościół, którzy przyjęli chrzest odrodzenia i wyznają prawdziwą wiarę” (pkt 22). Cała narracja o „wyborze” i „nominacjach” to świecki teatr, gdyż – jak uczył Leon XIII w Satis Cognitum – „Kościół nie jest demokracją” (pkt 15).
Teologiczne bankructwo „synodalnej kontynuacji”
Najcięższym przejawem apostazji są słowa „kardynała” McElroya o rzekomym „kontynuowaniu trajektorii Franciszka” poprzez:
„misjonarskie uczennictwo, synodalność, odrzucenie osądzania, model kościoła jako pola walki”
Każdy z tych punktów jest jawnym zaprzeczeniem katolickiej doktryny:
1. Synodalność – sprzeczna z konstytucją dogmatyczną Pastor Aeternus Soboru Watykańskiego I, która stanowi, że papież posiada „najwyższą i pełną władzę jurysdykcyjną nad całym Kościołem” (IV.3) bez potrzeby „współrządzenia” z laikatem.
2. Odrzucenie osądzania – herezja potępiona przez św. Piusa X w Pascendi Dominici Gregis jako przejaw modernizmu: „Kościół nie jest prawdziwym stróżem dogmatów” (pkt 26).
3. Pole walki – bluźniercza redukcja Kościoła do humanitarnej instytucji, podczas gdy według Piusa XI w Quas Primas, „Pokój Chrystusa jest tylko w Królestwie Chrystusa” (pkt 1).
Milczenie o zbawieniu dusz jako wyznanie wiary modernizmu
Szczególnie wymowne jest przemilczenie w całym artykule jakichkolwiek odniesień do:
– Stanu łaski uświęcającej
– Obowiązku głoszenia jedynej prawdziwej religii (por. Mortalium Animos Piusa XI)
– Grozy sądu ostatecznego
– Potrzeby sakramentów dla zbawienia
Jak zauważył św. Pius X w Notre Charge Apostolique, „Moderniści zastępują troskę o dusze troską o doczesność”. To potwierdza relacja o prośbach wiernych dotyczących utrzymania parafii w Chicago – przedstawiona jako „sprawa administracyjna”, podczas gdy prawdziwy Kościół widzi w tym zniszczenie miejsc kultu i zagrożenie dla zbawienia wiernych.
Struktury okupacyjne jako narzędzie antychrysta
Funkcja Prevosta jako „prefekta Dykasterii ds. Biskupów” to kluczowy element systemowej destrukcji. Jak uczył Pius VI w Auctorem Fidei, „żadna władza świecka nie może mieszać się w nominacje biskupie” (pkt 78). Tymczasem neo-kościół przekształcił sakrę biskupią w polityczne narzędzie, czego dowodem masowe nominacje heretyków takich jak McElroy.
Cały wywiad dowodzi, że sekta posoborowa realizuje program potępiony przez św. Piusa X w Lamentabili Sane: „Kościół nie może definiować prawdy, lecz powinien jedynie dostosowywać się do ewoluującej świadomości ludzkiej” (syllepsis XXVI). Wierni katolicy muszą odrzucić tę ohydę spustoszenia i trwać przy niezmiennej Ofierze Mszy Świętej oraz prawowitych pasterzach – jedynych gwarantach łaski i zbawienia.
Za artykułem:
Pope Leo’s brother says Leo was ‘very close’ to Pope Francis (lifesitenews.com)
Data artykułu: 18.08.2025
