Wnętrze tradycyjnego katolickiego kościoła z ołtarzem i wiernymi modlącymi się w kontekście kryzysu moralnego i duchowego w Kościele po Soborze Watykańskim II

Diecezja Buffalo: finanse ponad pokutę, ofiary zdradzone po raz kolejny

Podziel się tym:

Portal LifeSiteNews (19 sierpnia 2025) relacjonuje protest Kevina Bruna – osoby pokrzywdzonej przez duchownych oraz rzecznika ofiar – przeciwko decyzjom diecezji Buffalo. Struktura zarządzana przez „biskupa” Michaela Fishera zwalnia 22% pracowników kurialnych i parafialnych oraz nakłada na parafie obowiązek przekazania 10-80% przychodów na spłatę 150 milionów dolarów odszkodowań dla ponad 800 ofiar nadużyć seksualnych. Brun wskazuje, że „diecezja przez dziesięciolecia przymykała oko na przestępstwa”, a teraz przerzuca odpowiedzialność na wiernych, zamiast sięgnąć po 4 miliardy dolarów zgromadzone w Fundacji Matki Cabrini.


Bankructwo moralne sekty posoborowej

Opisany mechanizm finansowej grabieży parafii odsłania istotę funkcjonowania neo kościoła po 1958 roku: struktura sakralna zostaje zredukowana do korporacyjnego modelu zarządzania kryzysowego, gdzie „biurokracja watykańska” (Pius X, Pascendi Dominici Gregis) zastępuje nadprzyrodzone posłannictwo Kościoła. Diecezja w oficjalnym komunikacie stwierdza:

„Nie ma dla nas ważniejszego priorytetu niż wypełnienie zobowiązań wobec Komitetu Wierzycieli, mającego na celu wspieranie zdrowienia ofiar-nadzywcięzców nadużyć seksualnych”

. Fraza „ofiary-nadzywcięzcy” (victim-survivors) wprowadza językową herezję: przekształca rzeczywistość grzechu i moralnej odpowiedzialności w opowieść o heroicznej walce, co stanowi jawne odrzucenie katolickiej nauki o zadośćuczynieniu i sprawiedliwości. Św. Augustyn przypomina: „Nie ma przebaczenia bez pokuty” (Enchiridion, LXIV). Tymczasem „biskup” Fisher kontynuuje dzieło swego poprzednika „biskupa” Malone’a – usuniętego za tuszowanie homoseksualnych przestępstw klerykalnych – zamykając 80 świątyń pod pretekstem „odnowy”.

Fundacja Matki Cabrini: masoneria w służbie antyewangelii

Kevin Brun słusznie wskazuje na zbrodniczą rolę kardynała Timothy’ego Dolana, który jako prezes Fidelis Care doprowadził do przekształcenia katolickiego ubezpieczyciela w świecką fundację wartą 4 miliardy dolarów. Działanie to – wzorowane na globalnej strategii „Kościoła Nowego Adwentu” – służy separacji majątku od odpowiedzialności kanonicznej. Już w 1907 roku św. Pius X potępił takich ludzi: „Moderniści […] łączą się z masonerią […] działając na szkodę Kościoła” (encyklika Pascendi, 3). Fundacja Matki Cabrini, deklarując wsparcie dla „wrażliwych Nowojorczyków”, realizuje program ONZ-owskiego zrównoważonego rozwoju, nie zaś dzieła miłosierdzia. Jak podkreślał Pius XI: „Miłosierdzie bez nawrócenia jest wspólnictwem w grzechu” (Divini Redemptoris, 33).

Ofiary pozbawione nadprzyrodzonej pociechy

Najcięższym zarzutem wobec całej sprawy jest całkowite pominięcie wymiaru sakramentalnego i eschatologicznego. W żadnym oświadczeniu diecezji nie ma wezwania do publicznej pokuty, modlitwy ekspiacyjnej czy ofiarowania Mszy Świętych w intencji pokrzywdzonych. Nie wspomina się o stanie łaski u sprawców, konieczności spowiedzi świętej ani o Sądzie Bożym. To milczenie odsłania naturalistyczną duszę posoborowia: spór ogranicza się do finansowych transakcji, jak gdyby Kościół był firmą ubezpieczeniową, a nie Ciałem Mistycznym Chrystusa. Św. Paweł ostrzegał: „Biada temu, przez kogo przychodzi zgorszenie” (Mt 18,7), zaś Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2359 §2) nakazywał defrocking (wydalenie ze stanu duchownego) za przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu.

Duchowieństwo zdemaskowane: homoseksualna sieć zamiast pasterzy

Brun przyznaje:

„Nie jestem przekonany, że w diecezji nie ma nadal aktywnych sprawców nadużyć”

. To potwierdza tezę, że sekta posoborowa stała się bezpieczną przystanią dla homoseksualnego lobby. Już w 1961 roku Święte Oficjum (dzisiejsza Kongregacja Nauki Wiary) w instrukcji Contra gravia crimina nakazywało biskupom bezwzględne usuwanie księży o skłonnościach sodomskich. Tymczasem „biskup” Malone przywracał do posługi kapłanów przyłapanych na konsumpcji homoseksualnej pornografii! Jak podkreślał Pius XI: „Grzech sodomii woła o pomstę do nieba” (Casti Connubii, 56). Skandal w Buffalo nie jest wyjątkiem – to owoc hermeneutyki ciągłości, która zamiast wypleniać błędy, „dialoguje” z degeneracją.

Antykatolicka rebelia podszyta fałszywym roszczeniem

Choć słusznie potępia się grabież parafii, sam Kevin Brun reprezentuje ducha rebelii przeciwko wszelkiemu autorytetowi. Domagając się, by „każdy zamieszany w tuszowanie został usunięty”, nie wskazuje na konieczność przywrócenia prawowitej hierarchii przedsoborowej. Jego żądania mieszczą się w paradygmacie protestanckiego „kapłaństwa wszystkich wierzących”, potępionego przez Piusa VI w konstytucji Auctorem fidei (1794). Prawdziwe rozwiązanie podaje dopiero Sobór Trydencki: „Biskupi, którzy zaniedbują usuwanie zdrożnych kapłanów, sami będą przeklęci” (Sesja VI, dekret o reformie). Ponieważ zaś „biskup” Fisher nie posiada ważnych święceń (ryt z 1968 r. jest nieważny), wszelkie jego decyzje są ipso facto nieważne.


Za artykułem:
Abuse survivor slams Buffalo diocese for settling bankruptcy ‘on the backs of parishioners’
  (lifesitenews.com)
Data artykułu: 19.08.2025

Więcej polemik ze źródłem: lifesitenews.com
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.