Nominalny zwierzchnik neo-kościoła kontynuuje demontaż struktury apostazji
Portal LifeSiteNews (19 sierpnia 2025) informuje o nominacji „księdza” Ralpha O’Donnella na urząd „biskupa” Jefferson City w Missouri przez „papieża” Leona XIV. W materiale podkreślono jego 28-letnią „posługę kapłańską” w archidiecezji Omaha oraz kierowanie parafią „św. Małgorzaty Marii Alacoque”. Artykuł wymienia również kontrowersje wokół organizacji Catholic Charities, z którą nominat był związany, oraz nieortodoksyjne poglądy jego poprzednika, „biskupa” Shawna McKnighta. Relacja stanowi kolejny dowód systematycznego niszczenia resztek katolickiej tożsamości w strukturach posoborowych.
Funkcje kościelne w służbie rewolucji antykatolickiej
Rzekome „mianowanie” O’Donnella przez uzurpatora Roberta Prevosta (używanego w neo-kościele jako „Leon XIV”) należy rozpatrywać przez pryzmat katolickiej zasady ex opere operantis (z działania sprawcy). Skoro nominalny zwierzchnik neo-kościoła nie posiada ważnych święceń ani władzy jurysdykcyjnej (co wynika z jego przynależności do sekty posoborowej), wszelkie jego nominacje są czysto cywilnymi aktami administracyjnymi pozbawionymi nadprzyrodzonej skuteczności. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Herezjarcha przestaje być członkiem Kościoła, a tym samym traci wszelką władzę” (De Romano Pontifice, II.30).
Katolicka nauka o imigracji versus rewolucyjny aktywizm
Związki O’Donnella z Catholic Charities demaskują prawdziwy charakter tej nominacji. Organizacja ta – pomimo katolickiej nazwy – prowadzi działalność sprzeczną z doktryną Kościoła w trzech fundamentalnych obszarach:
- Pogwałcenie zasady pomocniczości poprzez współpracę z antykatolickimi rządami (przyjęcie 449 milionów dolarów od władz USA), co Pius XI potępił w encyklice Quadragesimo anno jako „najcięższy błąd” niszczący porządek społeczny (n. 79)
- Podżeganie do nieposłuszeństwa prawowitej władzy poprzez instruowanie migrantów, jak omijać przepisy imigracyjne, co stanowi jawną sprzeczność z nauczaniem św. Pawła: „Każdy niech będzie poddany władzom zwierzchnim” (Rz 13,1)
- Narażanie nieletnich na niebezpieczeństwo utraty duszy poprzez umieszczanie ich u niezweryfikowanych opiekunów, co otwiera drogę do praktyk bałwochwalczych i deprawacji
Teologiczne konsekwencje milczenia o łasce uświęcającej
Najcięższą winą prezentowanego materiału jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonego wymiaru posługi biskupiej. W katolickim rozumieniu – jak przypomina Sobór Trydencki – biskup jest „strażnikiem całego depozytu wiary, nauczycielem prawdy i szafarzem łask Bożych” (Sesja XXIII, rozdz. IV). Tymczasem w całym artykule:
- Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku strzeżenia czystości doktryny
- Zero odniesień do zbawienia dusz czy obowiązku prowadzenia wiernych do życia w stanie łaski
- Całkowite pominięcie kwestii ważności sakramentów
Ta naturalistyczna redukcja funkcji kościelnych do poziomu administracji społecznej stanowi klasyczny przejaw modernizmu potępionego przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis jako „synteza wszystkich herezji” (n. 39).
Kontynuacja apostazji w linii nominalnych zwierzchników
Działalność poprzednika O’Donnella – „biskupa” McKnighta – odsłania prawdziwy charakter posoborowej hierarchii. Jego twierdzenie o „moralnej odpowiedzialności” przyjmowania eksperymentalnych szczepionek stworzonych z użyciem komórek abortowanych dzieci stanowi bezpośrednie zaprzeczenie katolickiej nauki o współuczestnictwie w złu (Katechizm Rzymski, cz. III, rozdz. 6). Tymczasem już w 1949 roku Święte Oficjum pod przewodnictwem Piusa XII jednoznacznie zakazało stosowania szczepionek powstałych z użyciem tkanek ludzkich z abortowanych płodów (instrukcja Contra uso di tessuti di feti umani abortiti).
Neo-kościół jako narzędzie antyewangelii
Analizowana nominacja potwierdza diagnozę kard. Alfredo Ottavianiego z 1970 roku, który w memoriale do Pawła VI pisał: „Nowa msza nie tylko nie wyraża już wiary w rzeczywistą Ofiarę, ale prowadzi do jej całkowitego zanegowania”. Skoro zaś – jak uczy Sobór Trydencki – „Ofiara Mszy jest niezbędna dla zachowania jedności Ciała Mistycznego” (Sesja XXII, rozdz. 1), logiczną konsekwencją jest, że struktury posoborowe utraciły wszelkie znamiona prawdziwego Kościoła. W tej sytuacji każda „posługa” O’Donnella będzie jedynie kontynuacją bałwochwalczej parodii kapłaństwa, gdzie „eucharystia” staje się wspólnym posiłkiem, a „biskup” – menedżerem programu społecznego.
Za artykułem:
Pope Leo appoints Omaha priest as bishop of Missouri diocese (lifesitenews.com)
Data artykułu: 19.08.2025
