Gudziak w służbie politycznego aktywizmu: zapomniana misja Kościoła
Portal OSV News (21 sierpnia 2025) relacjonuje wizytę Borysa Gudziaka w Charkowie, podczas której hierarcha struktury okupującej Watykan komentował rosyjskie ataki na ukraińskich cywilów. Gudziak, określany jako „arcybiskup” Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego w Filadelfii, odwiedził ruiny zbombardowanych budynków mieszkalnych, podkreślając skalę materialnych zniszczeń i apelując o międzynarodową solidarność. Wśród jego głównych tez znalazło się wezwanie do „stanięcia po stronie Bożej prawdy” poprzez przeciwdziałanie „barbarzyństwu” oraz „wspieranie Ukrainy modlitwą i pomocą humanitarną”. Cała narracja sprowadza się do propagowania świeckiego aktywizmu pod religijnym szyldem, co stanowi zdradę nadprzyrodzonej misji Kościoła.
Redukcja misji Kościoła do politycznego aktywizmu
Greckokatolicki hierarcha przedstawia katolicką odpowiedź na wojnę wyłącznie w wymiarze społecznym, całkowicie ignorując obowiązek głoszenia prawd wiecznych. W żadnym z przytoczonych wystąpień Gudziak nie wspomina o konieczności:
- Nawrócenia agresorów i prześladowców („Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali” – J 13,34)
- Ofiarowania cierpień w intencji zbawienia dusz („Dopełniam na ciele moim tego, czego nie dostaje uciskom Chrystusowym” – Kol 1,24)
- Zachowania stanu łaski uciśnionych poprzez częste przyjmowanie sakramentów
Jego retoryka nie różni się od języka organizacji pozarządowych, co potwierdza cytat:
„Są wdzięczni wszystkim Amerykanom, wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wspierają ich modlitwą, dokładnymi informacjami i pomocą”
To jawna kontaminacja katolickiego pojęcia modlitwy z naturalistycznym aktywizmem, sprzeczna z nauczaniem Piusa XII: „Kościół głosi, że wszystkie rzeczy ludzkie i wszystkie ludzkie instytucje podlegają także religii i Chrystusowi” (encyklika Summi Pontificatus, 20).
Milczenie o grzechu i konieczności zadośćuczynienia
Kluczowy błąd tkwi w relatywizacji pojęcia „niewinności” ofiar wojny. Gudziak deklaruje:
„Ofiary są niewinne. Należy wymienić tych, którzy je gnębią”
– co stanowi zaprzeczenie nauki o powszechności grzechu pierworodnego („Albowiem wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej” – Rz 3,23). Każda śmierć w stanie grzechu śmiertelnego prowadzi do wiecznego potępienia, o czym świadczą słowa Chrystusa: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łk 13,3).
W całej wypowiedzi Gudziaka nie znajdziemy ani jednego wezwania do:
- Spowiedzi św. i żalu za grzechy
- Wynagradzającej ofiary Mszy św. za dusze zmarłych
- Pokuty w intencji nawrócenia Rosji
To milczenie o grzechu narodów stanowi akt zdrady dusz powierzonych opiece pasterza, zgodnie z ostrzeżeniem św. Pawła: „Biada mi, gdybym nie ewangelizował” (1 Kor 9,16).
Fałszywa eklezjologia i kult człowieka
Działalność Gudziaka ujawnia przyjęcie modernistycznych zasad hermeneutyki ciągłości, gdyż:
- Uznaje się go za „arcybiskupa” mimo święceń ważnych tylko w strukturze posoborowej
- Legitymizuje świeckie autorytety (Trump, Zełenski) jako partnerów w rozwiązywaniu kryzysów
- Stosuje język praw człowieka zamiast kategorii grzechu i łaski
Szczególnie wymowna jest teza:
„Pragnienie posiadania i kontroli nad innymi jest główną przyczyną wojny”
– co stanowi redukcję zła do psychologicznych uwarunkowań, w miejsce biblijnego rozpoznania: „Pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia” (1 J 2,16) jako źródła wszelkich konfliktów.
Zdrada katolickiego uniwersalizmu
Greckokatolicki hierarcha promuje nacjonalistyczną wizję wspólnoty, sprzeczną z katolicką zasadą: „Non est distinctio Iudaei et Graeci” („Nie ma różnicy między Żydem a Grekiem” – Rz 10,12). Jego apele o „solidarność z Ukrainą” ignorują:
- Obowiązek miłości nieprzyjaciół („Miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą” – Łk 6,27)
- Nakaz modlitwy za prześladowców („Módlcie się za tych, którzy was prześladują” – Mt 5,44)
- Katolicką powinność głoszenia Ewangelii wszystkim narodom bez wyjątku
Tym samym Gudziak realizuje program fałszywego ekumenizmu potępionego przez Piusa XI: „Prawdziwej religii Chrystusowej (…) nie wolno wkładać do tego samego worka z żadną inną” (encyklika Mortalium Animos, 2).
Ideologiczne wykorzystanie pojęcia „ludobójstwa”
Artykuł bezkrytycznie powiela tezę o „ludobójstwie” ze wspólnego raportu New Lines Institute i Centrum Praw Człowieka Raoula Wallenberga – instytucji jawnie wrogich katolickiemu porządkowi. W rzeczywistości katolicka nauka społeczna nie uznaje świeckich kategorii prawnych za nadrzędne wobec porządku moralnego. Jak nauczał Pius XII: „Wszelkie prawa wypływają od Boga jako od najwyższego Twórcy i Prawodawcy” (przemówienie do prawników katolickich, 6 XII 1953).
Szczególnie haniebne jest instrumentalne wykorzystanie śmierci dziecka („niemowlęcia”) do budowania emocjonalnej narracji, podczas gdy Gudziak milczy o największej tragedii – możliwości utraty łaski chrztu św. i zbawienia wiecznego z powodu braku dostępu do sakramentów w strefach konfliktu.
Duchowa pustka posoborowego „duchowieństwa”
Cała aktywność Gudziaka stanowi żywą ilustrację diagnozy św. Piusa X: „Moderniści (…) mieszają się we wszystko, co się dzieje w świecie, niby to jedynie przez miłość do światła” (encyklika Pascendi Dominici Gregis, 3). Zamiast pełnić funkcję „sal terrae” („solą ziemi” – Mt 5,13), posoborowi hierarchowie stali się politycznymi aktywistami, którzy:
- Zastępują Najświętszą Ofiarę Kalwarii humanitarnymi zbiórkami
- Przemilczają obowiązek publicznego uznania władzy Chrystusa Króla nad narodami
- Promują kult człowieka pod płaszczykiem „praw człowieka”
Jak ostrzegał Leon XIII: „Odłączywszy się od Mądrości Bożej, Kościół przestałby być świętym” (encyklika Immortale Dei, 24). Dlatego prawdziwi katolicy muszą odrzucić tę farsę i trwać przy niezmiennej nauce Kościoła sprzed 1958 roku.
Za artykułem:
Abp Gudziak o niesłabnącej brutalności rosyjskich ataków (ekai.pl)
Data artykułu: 21.08.2025
