Portal Gość Niedzielny (22 sierpnia 2025) relacjonuje amerykańskie groźby uznania Rosji za państwo sponsorujące terroryzm, jeśli nie zwróci ukraińskich dzieci. Senator Lindsey Graham określa deportacje jako „podły i barbarzyński czyn”, zaś pierwsza dama Melania Trump interweniuje u Putina. Artykuł powtarza dane o 19-20 tys. przesiedlonych dzieci poddawanych rusyfikacji i szkoleniom wojskowym, przypominając o nakazie aresztowania Putina wydanym przez MTK w 2023 r.
Legalistyczna fikcja zamiast Bożego porządku
Przedstawione działania polityczne opierają się na świeckiej iluzji, jakoby terroryzm można było zwalczać przez biurokratyczne klasyfikacje. Jak naucza św. Augustyn w De Civitate Dei (O Państwie Bożym): „Bez sprawiedliwości, czym są królestwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?”. Tymczasem zarówno Rosja, jak i Stany Zjednoczone działają w ramach tego samego naturalistycznego paradygmatu, który odrzuca lex aeterna (prawo wieczne) na rzecz zmiennych układów sił.
Milczenie o źródłach zła
Artykuł pomija kluczowy wymiar duchowy konfliktu: publiczne odrzucenie Królowania Chrystusa przez obie strony. Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas Primas: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa”. Tymczasem:
- Rosja konsekwentnie trwa w schizmie prawosławnej i ateistycznym imperializmie
- Ukraina promuje neo-uniatyzm współpracujący z modernistycznymi strukturami
- Stany Zjednoczone sankcjonują aborcję, gender i inne zbrodnie przeciwko Prawu Naturalnemu
Fałszywa dialektyka praw człowieka
Senator Graham posługuje się językiem „praw dziecka”, całkowicie ignorując ich teologiczny fundament. Jak ujmuje to Pius XII w przemówieniu z 6 września 1955 r.: „Prawa człowieka bez Boga stają się fikcją prawną”. Tymczasem:
„zamierzam przeforsować ustawę, która uzna Rosję za kraj sponsorujący terroryzm”
– takie działania stanowią jedynie świecką karykaturę sprawiedliwości, gdyż:
- Nie wskazują na konieczność nawrócenia narodów
- Pomijają obowiązek restytucji porządku chrześcijańskiego
- Sprowadzają problem do poziomu gospodarczych sankcji
Duchowa odpowiedzialność hierarchów
Najcięższym zarzutem wobec autorów jest całkowite milczenie o obowiązkach Kościoła. Gdy świat stoi na krawędzi wojny, struktury posoborowe ograniczają się do humanitarnego gadulstwa, zamiast:
- Ogłosić publiczną krucjatę modlitewną o nawrócenie Rosji
- Nałożyć kanoniczne kary na polityków łamiących prawo naturalne
- Przypomnieć doktrynę o Społecznym Królestwie Chrystusa
Jak przypomina bulla Unam Sanctam Bonifacego VIII: „Dwa miecze są w mocy Kościoła, duchowny i materialny. Jeden musi być dzierżony przez Kościół, drugi dla Kościoła”.
Systemowa apostazja jako źródło konfliktu
Opisywana sytuacja stanowi necessary consequence (konieczną konsekwencję) odrzucenia katolickiego ładu przez narody. Leon XIII w encyklice Annum Sacrum uprzedzał: „Kiedy państwo nie uznaje się za podległe najwyższej władzy Jezusa Chrystusa, nie tylko odmawia czci należnej Bogu, ale i godność władzy państwowej podkopuje”. Tymczasem:
- Rosja trwa w błędach schizmy i komunizmu
- Ukraina przyjmuje pseudoreligijny ekumenizm
- Zachód sankcjonuje cywilizację śmierci
Zbrodnia przeciwko porządkowi nadprzyrodzonemu
Przymusowa deportacja dzieci ma nie tylko wymiar doczesny, lecz stanowi akt szatański, mający:
- Zniszczyć łaskę chrztu poprzez rusyfikację
- Przerwać przekaz wiary katolickiej na Ukrainie
- Stworzyć pokolenie indoktrynowanych antychrześcijan
Jak naucza św. Tomasz z Akwinu w Summa contra gentiles: „Największym bezprawiem jest odrywanie dusz od prawdziwego Boga”. Tymczasem artykuł sprowadza tę zbrodnię do poziomu naruszenia konwencji genewskich.
Za artykułem:
Jeśli Rosja nie zwróci ukraińskich dzieci, może być uznana za kraj sponsorujący terroryzm (gosc.pl)
Data artykułu: 22.08.2025
