Gaza: Humanitarna mistyfikacja zamiast królewskiego panowania Chrystusa
Portal eKAI (SIR, 22 sierpnia 2025) relacjonuje sytuację jedynej katolickiej parafii w Gazie, której proboszcz Gabriele Romanelli informuje o braku rozkazu ewakuacji oraz „przerażającej fazie” izraelskiej ofensywy „Rydwany Gedeona II”. Wspomina o pomocy 450 uchodźcom i „modlitwie o pokój”. Artykuł stanowi klasyczny przykład redukcji misji Ko*ścioła do świeckiego aktywizmu, przesłaniającego depositum fidei (depozyt wiary).
Naturalistyczna amputacja nadprzyrodzoności
Cytowany artykuł konsekwentnie eliminuje perspektywę zbawienia dusz, pomijając:
– Stan łaski uchodźców i „księdza”
– Dostępność sakramentów pokuty i namaszczenia chorych
– Obowiązek głoszenia Ewangelii stronom konfliktu
– Grzech jako źródło wojny (Jak 4:1)
– Sąd Boży nad narodami odrzucającymi Sociale Regnum Christi (Społeczne Królestwo Chrystusa).
„Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa” (Pius XI, Quas Primas, §1) zostaje zastąpiony mglistym frazesem „modlimy się o pokój”, co Papież Pius XII potępił jako „herezję actiones catholicae” (herezję akcji katolickiej), gdyż rozmywa konieczność podporządkowania państw prawu Bożemu.
Modernistyczna redukcja kapłaństwa
Działalność „ks.” Romanellego sprowadza się do roli menedżera schroniska:
„Staramy się pomagać całej społeczności, zwłaszcza 450 uchodźcom, którzy z nami mieszkają”.
Gdzie jest:
– Ofiara Mszy Świętej w rycie trydenckim jako „źródło i szczyt życia chrześcijańskiego” (Sobór Trydencki, sesja XXII)?
– Nawoływanie do publicznego pokuty za bluźniercze sojusze islamo-masońskie?
– Ostrzeżenie, że przyjmowanie „komunii” w rycie montinianum jest profanacją?
Teologiczne samobójstwo „modlitwy o pokój”
„Modlitwa” oderwana od żądania publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa jest aktem apostazji. Pius XI w Quas Primas §18 stanowczo nauczał:
„Pokój może być tylko owocem królewskości Chrystusa”.
Tymczasem:
1. Hamas jawnie odrzuca Bóstwo Chrystusa, co czyni każde porozumienie z nim duchową zdradą.
2. Izrael w swej masońskiej konstytucji neguje Mesjasza, krzyżując Go ponownie w osobach katolików (Hbr 6:6).
Duchowa kolaboracja z synagogą szatana
Milczenie o obowiązku nawrócenia Żydów i mahometan na katolicyzm to zdrada kanonów IV Soboru Laterańskiego (1215), który nakazywał:
„Heretyków […] wydawać do karania władzy świeckiej” (kanon 3).
Tymczasem „proboszcz” Romanelli:
– Nie żąda ekskomuniki dla polityków finansujących Hamas
– Nie potępia talmudycznych korzeni syjonizmu
– Akceptuje fałszywą „autonomię” sfery cywilnej wobec prawa Bożego.
Systemowy grzech posoborowej herezji
Opisywana sytuacja nie jest wyjątkiem, lecz owocami soborowej rewolucji:
– Dekret Nostra Aetate (1965) zrównujący prawdę z błędem
– Porzucenie dogmatu „Extra Ecclesiam nulla salus” (Poza Ko*ściołem nie ma zbawienia)
– Hermeneutyka ciągłości jako metoda destrukcji Wiary.
Kościół Katolicki zawsze nauczał, jak św. Augustyn w De Civitate Dei:
„Sprawiedliwa wojna to ta, która przywraca naruszone prawa Boskie”.
Tymczasem neo-ko*ściół błaga o „pokój” bez Chrystusa Króla, potwierdzając słowa Piusa X z Pascendi §39:
„Moderniści […] religię budują na potrzeby ludzkie”.
Za artykułem:
Proboszcz z Gazy: nie ma rozkazu ewakuacji naszej dzielnicy (ekai.pl)
Data artykułu: 22.08.2025
