Kenia jako poligon aborcyjny IPAS: globalna maszyna śmierci pod płaszczem humanitaryzmu
Portal LifeSiteNews (22 sierpnia 2025) relacjonuje działalność organizacji IPAS dystrybuującej środki wczesnoporonne w Kenii pod pozorem „opieki zdrowotnej”. Działacze pro-life wskazują na nielegalność tych praktyk, zagrożenia medyczne oraz wykorzystywanie słabości systemu zdrowotnego. IPAS, finansowane przez fundacje Forda, Buffetta i MacArthura, omija regulacje prawne poprzez dystrybucję tabletek za pośrednictwem WhatsApp i aptek. Skala powikłań obejmuje krwotoki, sepsę i ryzyko śmierci, podczas gdy organizacja pozostawia kobiety bez opieki poaborcyjnej.
Milczenie o moralnej i duchowej katastrofie
Relatywizacja zbrodni aborcji stanowi sedno problemu. Portal ogranicza się do argumentacji utylitarnej – ryzyka zdrowotnego i naruszania prawa – całkowicie pomijając objawioną prawdę o nienaruszalności życia ludzkiego od poczęcia. Jak nauczał Pius XI w encyklice Casti Connubii: „Najświętsze prawo Boże zabrania odbierać życie niewinnym”. W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, każde działanie IPAS to nie tylko naruszenie prawa kenijskiego, ale grzech wołający o pomstę do nieba, pociągający za sobą ekskomunikę latae sententiae (ww. automatycznie) zgodnie z kanonem 2350 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
Eufemizmy „zdrowia reprodukcyjnego” jako narzędzie kultury śmierci
Stosowanie języka o „prawach reprodukcyjnych” czy „opiece zdrowotnej” demaskuje modernistyczną strategię instrumentum diaboli (narzędzia diabła). Jak ostrzegał Pius XII: „Najniebezpieczniejszą bronią współczesnych wrogów Kościoła jest przewrotne nadużywanie słów”. IPAS realizuje plan globalnego ludobójstwa pod płaszczem humanitaryzmu, co stanowi wypełnienie przepowiedni Leona XIII o „królestwie antychrysta budowanym na ruinach naturalnego i chrześcijańskiego porządku”. Finansowanie przez fundacje masońskie (Ford, MacArthur) potwierdza nexus interventionis (związek interwencji) między kapitałem a antykatolicką rewolucją.
Afryka jako ofiara neokolonialnego barbarzyństwa
Działania IPAS w Kenii, Nigerii czy Ugandzie stanowią współczesną formę niewolnictwa duchowego. Podczas gdy XIX-wieczni misjonarze nieśli Afryce Ewangelię i cywilizację życia, XXI-wieczni aborcyjni kolonizatorzy szerzą kulturę śmierci. Pominięcie w artykule faktu, że 90% Kenijczyków deklaruje się jako chrześcijanie (głównie katolicy i protestanci), dowodzi celowego ataku na gens sancta (lud święty). Jak przypomina bulla Unam Sanctam Bonifacego VIII: „Poza Kościołem nie ma ani zbawienia, ani odpuszczenia grzechów”. Milczenie o obowiązku nawrócenia i pokuty dla wszystkich zaangażowanych w zbrodnię aborcji czyni z artykułu pośrednie przyzwolenie na zło.
Naturalizm etyczny zamiast nadprzyrodzonej perspektywy
Koncentracja na „cierpieniu kobiet” i „powikłaniach medycznych” przy jednoczesnym zignorowaniu status animarum (stanu dusz) ofiar i sprawców, ujawnia przyjęcie naturalistycznej antropologii. Według św. Augustyna: „Każde prawo, które nie pochodzi od wiecznej Prawdy, jest jedynie uzurpacją” (De libero arbitrio). Działacze pro-life cytowani w materiale, skupiając się na aspektach prawno-medycznych, nieświadomie reprodukują herezję indyferentyzmu moralnego, gdzie aborcja jest „zła”, bo niebezpieczna, a nie dlatego, że stanowi crimen nefandum (zbrodnię niegodziwą) wobec Boga i prawa naturalnego.
Strukturalna współpowa z modernistycznym establishmentem
Wspomnienie o „rządzie Kenii” jako potencjalnym sojuszniku w walce z IPAS jest naiwnością wobec rzeczywistości, gdzie większość afrykańskich rządów podlega presji ONZ i WHO promujących aborcję. Jak nauczał św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis, „moderniści infiltrują struktury państwowe, by obalić Królestwo Chrystusowe”. Prawdziwym rozwiązaniem nie jest apel do świeckich władz, lecz restauracja społecznego panowania Chrystusa Króla zgodnie z encykliką Quas Primas Piusa XI, gdzie czytamy: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa”.
Demonstracja duchowej pustki współczesnego „aktywizmu”
Brak wezwania do modlitwy, pokuty i publicznych ekspiacji za grzechy abortywne dowodzi przyjęcia mentalità laicista (mentalności laickiej). Katolicka odpowiedź na zbrodnię IPAS wymagałaby nie tylko petycji, lecz publicznych procesji błagalnych, odprawienia egzorcyzmów wielkich nad miejscami zbrodni oraz nałożenia kanonicznych kar na współpracowników zgodnie z dekretem Świętego Oficjum z 1869 r. potępiającym aborcję jako heresy sapiens (błąd heretycki). Męczennicy ugandyjscy z XX w., którzy woleli śmierć niż zdradę wiary, stanowią wieczne potępienie dla tych, którzy dziś handlują krwią niewinnych pod płaszczem „praw człowieka”.
Za artykułem:
Pro-life activists urge Kenyan gov’t to stop group pushing abortion pills on women (lifesitenews.com)
Data artykułu: 22.08.2025
