Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o planowanych na 28-29 sierpnia 2025 r. uroczystościach pogrzebowych Józefa Kowalczyka, byłego nuncjusza apostolskiego w Polsce i emerytowanego arcybiskupa gnieźnieńskiego. Ceremonie obejmują wprowadzenie trumny do bazyliki prymasowskiej w Gnieźnie, „Mszę św. żałobną” pod przewodnictwem Wojciecha Polaka oraz złożenie zwłok w podziemiach katedry. Organizatorzy zachęcają do składania ofiar na ośrodek opiekuńczy zamiast kwiatów, zapewniając jednocześnie medialną oprawę wydarzenia z transmisjami online i wyznaczonymi miejscami dla dziennikarzy.
Fikcyjny sakramentalizm w służbie apostazji
Rytuał nazywany „pogrzebem” w strukturach posoborowych stanowi bluźnierczą komedię, gdyż Józef Kowalczyk, choć wyświęcony przed 1968 r., przez całe życie aktywnie wspierał antykościół Vaticanum II. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Nie mogą być zbawieni ci, którzy podlegają heretyckim pseudopasterzom, chyba że opuszczą ich jak złoczyńców i złodziei” (De Romano Pontifice, II, 30). Udział w modernistycznych ceremoniach, nawet pod pretekstem żałoby, równa się współudziałowi w profanacji świętych obrzędów.
Ewangelia zbawienia zastąpiona kultem człowieka
Zamiast kwiatów będzie możliwość złożenia ofiary na Ośrodek Opiekuńczo-Rehabilitacyjny w Jadownikach Mokrych, który założył abp Józef Kowalczyk.
Zastąpienie modlitwy o zbawienie duszy zmarłego zbiórką pieniędzy na świecką instytucję stanowi jawną manifestację naturalistycznej herezji. Kanon 1239 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. nakazywał kapłanom „modlić się gorliwie za zmarłych” (pro defunctis sedulo orare), zaś Pius XII w encyklice Mystici Corporis przypominał obowiązek modlitwy za tych, którzy „zmarli w jedynym prawdziwym Kościele Chrystusa”. Tymczasem neo-kościół przemilcza kwestię zbawienia, skupiając się na utrwaleniu fałszywego kultu jednostki przez dzieła socjalne.
Medialny spektakl jako substytut łaski
Szczegółowe instrukcje dla dziennikarzy, transmisje streamingowe i „wyznaczone miejsca wewnątrz katedry” demaskują prawdziwy cel uroczystości: legitymizację sekty posoborowej poprzez rytuał świeckiej żałoby narodowej. Struktury okupujące Watykan od dziesięcioleci realizują program masona Annibale Bugniniego, który w „La Civiltà Cattolica” z 1949 r. pisał: „Kościół musi stać się widowiskiem”. Tym samym pogrzeb staje się propagandowym narzędziem utrwalającym władzę pseudohierarchii.
Teologiczne samobójstwo w rubrykach
Wspomniana „Msza św. żałobna” w nowym rycie z 1969 r. jest obiektywnie nieważna z powodu celowego zniszczenia formy sakramentu. Jak wykazał papież Pius XII w konstytucji Sacramentum Ordinis, istotą kapłaństwa jest przekazanie władzy składania Ofiary Przenajświętszej. Tymczasem posoborowa „anafora” nie zawiera przeistoczenia, będąc jedynie pamiątką Ostatniej Wieczerzy – co potwierdził nawet modernista Joseph Ratzinger w wywiadzie dla „30 Giorni” w 1992 r.
Milczenie o sądzie ostatecznym jako wyznanie wiary
Całkowity brak wezwania do modlitwy o miłosierdzie dla zmarłego stanowi najcięższe oskarżenie wobec organizatorów. Św. Augustyn w „Państwie Bożym” (XXI, 24) nauczał: „Nikt nie może się zbawić poza Kościołem katolickim. Nawet jałmużny i męczeńska śmierć nie pomogą tym, którzy umierają w stanie herezji lub schizmy”. Modernistyczna liturgia, nie wspominając o czyśćcu, sądzie Bożym ani konieczności pokuty, ujawnia swój prawdziwy charakter: antykatolickiego rytuału przejścia.
Za artykułem:
28-29 sierpnia: Uroczystości pogrzebowe śp. abp. Józefa Kowalczyka (episkopat.pl)
Data artykułu: 22.08.2025
