Portal eKAI (23 sierpnia 2025) relacjonuje wydarzenie XVI Pielgrzymki Osób Niepełnosprawnych w Henrykowie, podczas której „abp” Józef Kupny wygłosił homilię redukującą nadprzyrodzony wymiar cierpienia do psychologicznego pocieszenia, z pominięciem dogmatu o konieczności stanu łaski i sakramentalnych środków zbawienia.
Naturalistyczna redukcja cierpienia do terapii społecznej
„wydarzenie ma charakter jednodniowego spotkania składającego się z Mszy św. i pikniku integracyjnego, pod czas którego na scenie występują podopieczni domów opieki”
Już sam opis struktury wydarzenia demaskuje jego świecki charakter. Actio sacra (czynność święta) zostaje zrównana z rozrywkowym „piknikiem”, co stanowi jawną realizację modernistycznej zasady „kultu człowieka” potępionej przez św. Piusa X w encyklice Pascendi (1907). Brak wzmianki o warunkach ważnego przyjmowania sakramentów (stan łaski, post eucharystyczny) oraz całkowite pominięcie obowiązku spowiedzi usznej czyni z całej ceremonii symulację kultu.
Teologiczne fałszerstwo w nauczaniu o odkupieniu
Kupny głosi:
„Cierpienie ludzkie osiągnęło swój szczyt w męce Chrystusa. Równocześnie weszło ono w całkowicie nowy wymiar i nowy porządek. Cierpienie zostało związane z miłością”
To zdrada lex credendi (zasady wiary), gdyż:
- Św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae III, q. 46 a. 6 wykłada, że wartość męki Chrystusa wynikała ex persona patientis (z osoby cierpiącej) – Boga-Człowieka, a nie z samego cierpienia.
- Papież Pius XII w encyklice Mystici Corporis (1943) przypomina: „Ofiara Krzyża została złożona raz na zawsze” – żadne ludzkie cierpienie nie może być do niej dodane ani jej „udoskonalić”.
- Kanon 4 Soboru Trydenckiego (sesja VI) anatematyzuje twierdzenie, jakoby „człowiek mógł usprawiedliwić się własnymi uczynkami”.
Stwierdzenie Kupnego, że „każdy człowiek ma udział w odkupieniu i każdy jest wezwany do uczestnictwa w tym cierpieniu” to współczesna wersja pelagiańskiej herezji, sugerującej współodkupicielską rolę człowieka.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Cała homilia operuje językiem terapeutycznym, nie zaś teologicznym:
- „doświadczenie pomocy i miłości” – cel religii sprowadzony do emocjonalnego wsparcia
- „pielgrzymka jest okazją do jeszcze ściślejszego przylgnięcia do Boga” – relacja wiary zredukowana do subiektywnego „przylgnięcia”
- „wspierajcie biskupów i kapłanów” – odwrócenie hierarchii: duchowni proszą „wspólnotę” o pomoc, zamiast pełnić rolę pasterzy strzegących depozytu wiary
Radykalne pominięcie novissimorum (rzeczy ostatecznych) – sądu, piekła, czyśćca – potwierdza naturalistyczną mentalność wyklinaną przez Piusa XII w Humani Generis (1950).
Bluźniercze wykorzystanie imienia Wojtyły
Przywołanie „słów św. Jana Pawła II” stanowi szczególną obrazę Majestatu Bożego, gdyż:
- Imię „Jan Paweł II” obejmuje antypapieży od Jana XXIII począwszy (Montini, Wojtyła, Bergoglio)
- Sam Wojtyła w encyklice Salvifici Doloris (1984) głosił herezję o „zbawczym sensie cierpienia”, co przeczy dogmatowi o wystarczalności ofiary Chrystusa
- Kanoniczna zasada Ex opere operato (ze względu na dokonane dzieło) wyklucza jakąkolwiek wartość cierpienia poza łaską uświęcającą, której posoborowe „sakramenty” nie udzielają
Wykorzystanie autorytetu fałszywego „świętego” służy tu legitymizacji rewolucji soborowej.
Milczenie o warunkach zbawienia
Najcięższym zarzutem jest całkowite przemilczenie:
- Konieczności chrztu dla zbawienia (Jan 3:5; Sobór Florencki, 1442)
- Obowiązku życia w stanie łaski uświęcającej
- Nierozerwalnego związku między cierpieniem a zadośćuczynieniem za grzechy
- Roli odpustów i modlitwy za umarłych
To nie jest przypadkowa omyłka, lecz realizacja modernistycznej zasady „inkulturacji” potępionej w dekrecie Lamentabili św. Piusa X (1907).
Demonstracja apostazji posoborowego establishmentu
Fakt, że „abp” Kupny:
- Sprawuje niekanoniczną „Mszę” w rycie Pawła VI zakazanym przez papieża św. Piusa V w konstytucji Quo Primum (1570)
- Nosi tytuł „metropolity” nadany przez antypapieża
- Zachęca do „wspierania synodu” – czyli pseudosoboru w stylu Vaticanum II
stanowi namacalny dowód, że struktury posoborowe stały się synagogą szatana (Ap 2:9), gdzie pod płaszczykiem pobożnych frazesów dokonuje się systematyczne niszczenie wiary.
Zamiast prawdziwej pociechy płynącej z nauki o Krzyżu („Przez Twoje święte rany…”), zgromadzeni otrzymali jedynie humanistyczną papkę uspokajającą sumienia. Jak ostrzegał Leon XIII w encyklice Humanum Genus (1884): „Po to, by łatwiej móc otworzyć drogę do swych zgubnych doktryn, nie przestają podkopywać podstaw katolickiej wiary i usiłują z całych sił zniszczyć ją doszczętnie”.
Za artykułem:
Abp Kupny: cierpienie na ziemi weszło w całkowicie nowy wymiar dzięki Chrystusowi (ekai.pl)
Data artykułu: 23.08.2025
