Portal eKAI (23 sierpnia 2025) informuje o nominacji kard. Dominika Duki OP na „specjalnego wysłannika” „papieża” Leona XIV podczas obchodów stulecia Archidiecezji Gdańskiej. Uroczystości zaplanowano na 14 października 2025 roku w katedrze oliwskiej, połączone z 402. Zebraniem Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski. Artykuł podkreśla biografię „kardynała” – wyświęconego na „biskupa” przez Jana Pawła II w 1998 roku, byłego przewodniczącego czeskiego episkopatu i „arcybiskupa” Pragi. Całość utrzymana jest w tonie biurokratycznej relacji, pomijającej jakiekolwiek odniesienia do nadprzyrodzonego celu Kościoła.
Legalizacja antyhierarchii przez antykościół
Nominacja Duki przez uzurpatora noszącego imię Leona XIV stanowi bezczelne naśladownictwo procedur kanonicznych sprzed 1958 roku. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Papież heretyk automatycznie przestaje być papieżem i staje się osobą prywatną” (De Romano Pontifice, II, 30). Linia „antypapieży” od Jana XXIII jest wykluczona z Kościoła przez jawną apostazję, czego dowodzi rewolucja liturgiczna Pawła VI, ekumeniczna zdrada Jana Pawła II i obecne bałwochwalcze praktyki „bergogliańskiej sekty”.
„W związku z uroczystościami zaplanowano tam w tym czasie również 402. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski”
Ta trywializująca wzmianka o zebraniu plenarnym maskuje systemowe niszczenie struktury Kościoła. Prawowite synody biskupie zwoływano dla potępienia błędów – jak Sobór Watykański I przeciw liberalizmowi. Tymczasem „konferencje episkopatów” powstałe po Vaticanum II są instrumentem kolegialności, potępionej przez Piusa VI w konstytucji Auctorem fidei (1794) jako „zgubny i zbrodniczy wynalazek”.
Nieważność święceń i sakramentalna profanacja
Biografia „kard. Duki” obnaża całkowitą nieważność posoborowej pseudo-hierarchii. Jego „święcenia biskupie” z 1998 roku udzielone przez Jana Pawła II są całkowicie nieważne z czterech powodów:
- Nowy ryt święceń biskupich z 1968 roku narusza materię (pominięcie nakładania Ewangelii na głowę) i formę (zniszczenie słów konsekracji).
- „Święcący” – Jan Paweł II – sam otrzymał święcenia w wadliwym rycie, co czyni go zwykłym symulantem sakramentu.
- Współkonsekratorzy: Angelo Sodano i Giovanni Coppa – otwarci moderniści, jawnie negujący wiarę w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii.
- Cel „święceń”: budowanie „nowego kościoła” w opozycji do Niepokalanej Oblubienicy Chrystusa.
Kanon 2370 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku wyraźnie stanowi: „Święceń udziela się wyłącznie mężczyznom ochrzczonym, mającym stałą intencję przyjęcia sakramentu i wolnym od przeszkód”. Intencja posoborowych „biskupów” polega zaś na tworzeniu religii antropocentrycznej, co udowodnił abp Marcel Lefebvre w Liście otwartym do zagubionych katolików (1985).
Milczenie o grzechu jako apostazja z urzędu
Artykuł portalu eKAI pomija kluczowe elementy doktrynalne, co zdradza naturalistyczną mentalność autorów:
- Zero wzmianki o obowiązku publicznego wyznawania wiary katolickiej jako jedynej prawdziwej (extra Ecclesiam nulla salus).
- Brak odniesienia do obowiązku reparacji za świętokradzkie „msze” nowego rytu odprawiane w oliwskiej katedrze.
- Przemilczenie faktu, że Archidiecezja Gdańska powstała w 1925 roku na mocy bulli Piusa XI Universa Christi fidelium, podczas gdy obecne struktury są jedynie parodią Kościoła.
Jak ostrzegał św. Hilary z Poitiers: „Milczenie w obliczu herezji jest zgodą na bluźnierstwo” (Contra Arianos, II, 3). W tym kontekście „obchody stulecia” stają się aktem bałwochwalczego kultu człowieka, gdyż prawdziwy jubileusz wymagałby najpierw publicznego pokajania się z apostazji Vaticanum II.
Teologia zastępcza jako narzędzie antychrysta
Funkcja „specjalnego wysłannika” przyznana Duce przez „Leona XIV” realizuje modernistyczną strategię hermeneutyki ciągłości, potępioną już przez św. Piusa X w encyklice Pascendi (1907) jako „przebiegły sposób wprowadzania herezji”. Gdy prawowici papieże wysyłali legatów dla umacniania wiary (jak św. Bonifacy do Germanii), posoborowi uzurpatorzy delegują swoich agentów dla:
- Legalizacji niekatolickich rządów (Czechy jako bastion ateizacji pod rządami Duki)
- Promocji ekumenicznego bałwochwalstwa (Duka jako wieloletni współorganizator „praskiej wiosny kościelnej” z protestantami i masonami)
- Niszczenia ostatnich pozorów Tradycji (systemowa likwidacja wspólnot trydenckich w archidiecezji praskiej 2010-2020)
„Nie możecie pić z kielicha Pańskiego i z kielicha demonów” – przypominał św. Paweł (1 Kor 10,21). Udział w tych uroczystościach oznacza więc formalną współpracę z antykościołem, co potwierdza dekret Świętego Oficjum z 1949 roku przeciw komunistom: „Katolikom nie wolno współpracować w jakiejkolwiek formie z siłami dążącymi do zniszczenia Kościoła”.
Za artykułem:
Arcybiskup senior Pragi legatem Papieża na obchody stulecia Archidiecezji Gdańskiej (vaticannews.va)
Data artykułu: 23.08.2025
