Religijna scena katolicka w kościele, kapłan odprawiający Eucharystię w tradycyjnym stroju, w spokojnej, pełnej szacunku atmosferze

Eucharystia zredukowana do cyfrowego spektaklu: modernistyczna apoteoza Carlo Acutisa w Asyżu

Podziel się tym:

Eucharystia zredukowana do cyfrowego spektaklu: modernistyczna apoteoza Carlo Acutisa w Asyżu

Portal Opoka (24 sierpnia 2025) relacjonuje odsłonięcie w Asyżu brązowej rzeźby przedstawiającej Carlo Acutisa, zwanego „influencerem Boga”, klęczącego u stóp Chrystusa z laptopem wyświetlającym kielich i patenę. Instalacja Timothy’ego Schmalza, nazwana „St. Carlo at the Cross”, ma upamiętniać rzekomą kanonizację młodzieńca zaplanowaną na 7 września 2025 przez „papieża” Leona XIV. To jaskrawy przykład posoborowego synkretyzmu, gdzie Najświętsza Ofiara zostaje zrównana z technologicznym gadżetem.


Profanacja sacrum w imię kultury cyfrowego bałwochwalstwa

„W rzeźbie Carlo trzyma laptopa, na którego ekranie widnieją kielich i patena – symbol tego, że za pomocą technologii ukazywał światu Najświętszą Eucharystię”

Już sama koncepcja umieszczenia przedmiotów liturgicznych na ekranie laptopa stanowi akt świętokradztwa, sprzeczny z katolicką teologią sakramentalną. Św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis potępił modernistyczne mieszanie sfery sacrum i profanum, podkreślając, że „Eucharystia nie jest zwykłym symbolem, lecz rzeczywistym, substancjalnym obecnością Ciała i Krwi Pańskiej” (1907). Tymczasem dzieło Schmalza sprowadza Najświętszy Sakrament do poziomu cyfrowej animacji – dokładnie tak, jak czynią to sekty protestanckie odrzucające rzeczywistą obecność Chrystusa w Hostii.

Teologiczne bankructwo „świętości millenialsów”

Kult Acutisa odsłania trzy fundamentalne herezje neo-kościoła:

  1. Naturalizacja łaski: Przedstawianie młodzieńczej fascynacji technologią jako drogi do świętości, podczas gdy gratia elevans (łaska uświęcająca) wymaga oderwania od świata (Św. Jan od Krzyża, Droga na Górę Karmel)
  2. Demokratyzacja kanonizacji: „Kanonizacja” przez uzurpatora z Watykanu jest nieważna, gdyż – jak nauczał Pius XII w konstytucji Munificentissimus Deus – tylko nieomylny dekret prawowitego papieża może ogłosić świętego (1950)
  3. Kult człowieka zastępujący kult Boga: Artysta Schmalz przyznaje, że „w miarę jak włączamy nowe postacie do grona świętych katolickich, dodajemy również nowe dzieła sztuki”, co stanowi jawne odwrócenie porządku – to nie Kościół dostosowuje sztukę do „nowych świętych”, lecz święci mają odzwierciedlać odwieczne prawdy wiary

Milczenie o grzechu śmiertelnym współpracy z modernistami

Najcięższym zarzutem wobec Acutisa jest nie sam fakt używania technologii, lecz ścisła współpraca z heretycką hierarchią posoborową. Dokumentował on tzw. „eucharystyczne cuda” zatwierdzane przez modernistycznych „biskupów”, którzy – jak stwierdza dekret św. Świętego Oficjum Lamentabili„traktują dogmaty jako podlegające ewolucji” (1907). Tymczasem kanon 2314 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku nakazuje unikać wszelkiej współpracy z heretykami pod karą ekskomuniki.

Proca Dawida czy kamień potępienia?

Próba przedstawienia Acutisa jako „Dawida walczącego z Goliącem świeckości” poprzez symbol procy w rzeźbie jest szczególnym oszustwem. Prawdziwy Dawid – jak przypomina św. Augustyn w Państwie Bożym (XVIII:43) – zwyciężył mocą virtus Dei (mocy Bożej), a nie narzędzi świata. Tymczasem cała narracja o „świętym millenialsie” gloryfikuje medium (internet) zamiast przesłania, co stanowi klasyczny przejaw modernizmu potępionego przez św. Piusa X jako „synteza wszystkich herezji”.

Duchowa pustynia Asyżu

Wybranie Asyżu na miejsce tej instalacji nie jest przypadkowe. To właśnie tam Jan Paweł II zainicjował w 1986 roku skandaliczne modlitewne spotkania międzyreligijne, potępione przez kard. Ottavianiego jako „zdrada jedynego prawdziwego Kościoła” (list do Pawła VI, 1966). Umieszczenie tam rzeźby Acutisa dopełnia obrazu miasta, które z miejsca narodzin franciszkańskiej pokuty stało się centrum globalistycznego synkretyzmu.

Krzyż jako mebel popkultury

Centralny element rzeźby – krzyż – zostaje zredukowany do elementu scenografii, przed którym pozuje bohater kultury masowej. To zaprzeczenie nauki Leona XIII z encykliki Annum Sacrum, gdzie czytamy: „Na krzyżu opiera się zbawienie świata, na krzyżu zawisła cena naszego odkupienia” (1899). W dziele Schmalza krzyż nie jest już signum contradictionis (znakiem sprzeciwu), lecz dekoracyjnym tłem dla laptopowego spektaklu.


Za artykułem:
Kielich i patena na ekranie laptopa – w Asyżu odsłonięto pierwszą rzeźbę przyszłego świętego millenialsa
  (opoka.org.pl)
Data artykułu: 24.08.2025

Więcej polemik ze źródłem: opoka.org.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.