Portal Vatican News PL (24 sierpnia 2025) informuje o odsłonięciu w Asyżu brązowej rzeźby przedstawiającej bł. Carlo Acutisa, określanego jako „influencer Boga” i „święty millenialsów”, którego kanonizację zaplanowano na 7 września 2025 roku. Dzieło Timothy’ego Schmalza ukazuje Acutisa klęczącego u stóp Chrystusa z laptopem wyświetlającym symbole eucharystyczne oraz procą nawiązującą do biblijnego Dawida. Agencja SIR zapowiada masowy napływ wiernych związany z ceremonią przewodzoną przez „papieża” Leona XIV w ramach Roku Jubileuszowego.
Fałszywy kult nieuznawalnego „błogosławionego”
Współczesny proces „kanonizacyjny” stanowi jawny przykład systemowego zerwania z nauką Kościoła o warunkach świętości. Już sam tytuł „błogosławionego” nadany Acutisowi przez strukturę posoborową w 2020 roku jest nieważny ex defectu auctoritatis (z braku władzy), gdyż pochodzi od uzurpatorów pozbawionych jurysdykcji. Jak uczy papież Benedykt XIV w dziele De Servorum Dei beatificatione et beatorum canonizatione (O beatyfikacji Sług Bożych i kanonizacji błogosławionych): „Żaden urząd kościelny nie może ważnie działać bez ważnej sukcesji apostolskiej i łączności z Następcą Piotra”. Tymczasem wszyscy „papieże” od Jana XXIII są heretyckimi uzurpatorami, co czyni ich dekrety całkowicie bezskutecznymi w porządku nadprzyrodzonym.
Technologia ponad teologią: redukcja świętości do świeckich kryteriów
Propagowanie Acutisa jako „świętego millenialsów” odsłania naturalistyczną koncepcję świętości w posoborowiu. Portal pisze:
„Acutis wykorzystywał internet do szerzenia kultu Eucharystii, dokumentując eucharystyczne cuda z całego świata i ukazując, jak wiara może łączyć się z technologią”.
To klasyczny przykład modernistycznej metody polegającej na odwracaniu hierarchii celów. Świętość nie polega na sprawnym wykorzystywaniu technologii – jak sugeruje określenie „influencer Boga” – lecz na heroicznym praktykowaniu cnót teologalnych wiernie według niezmiennej doktryny. Pius XI w encyklice Divini Illius Magistri ostrzegał przed pokusą podporządkowania celów nadprzyrodzonych świeckim metodom: „Błąd współczesny polega na oddzieleniu życia doczesnego od celu ostatecznego człowieka”.
Symbole bałwochwalczego synkretyzmu
Rzeźba Schmalza stanowi ikonograficzne potwierdzenie religii humanistycznej. Umieszczenie laptopa z kielichem i pateną sugeruje równoważność między narzędziem technologicznym a sacrum, co jest formą idolatriae technologicae (bałwochwalstwa technologicznego). Przypisanie procy znaczenia „walki z kulturą świecką” całkowicie wypacza sens zwycięstwa Dawida nad Goliatem, które – jak wyjaśnia św. Augustyn w Enarrationes in Psalmos – było figurą „Chrystusa pokonującego szatana mocą Krzyża”, a nie wzorem aktywizmu społecznego.
Duchowa pustka „eucharystycznej” narracji
Najcięższym zarzutem wobec całej narracji jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonej rzeczywistości Ofiary Mszy Świętej. Wspomniane „dokumentowanie cudów eucharystycznych” służy w rzeczywistości relatywizacji dogmatu o Transsubstancjacji. Jak uczy Sobór Trydencki w sesji XIII: „Przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, a całej substancji wina w substancję Jego Krwi”. Tymczasem promowanie Acutisa jako „ambasadora Eucharystii” przy jednoczesnym milczeniu o jego uczestnictwie w nowej mszy Paula VI (która jest nieważną symulacją według teologów takich jak ks. Anthony Cekada) czyni z niego narzędzie synkretyzmu religijnego.
Teologiczne samobójstwo neo-kościoła
Planowana kanonizacja Acutisa wraz z Frassatim odsłania strategię budowania religii uniwersalnej. Frassati – zmarły w 1925 roku – został beatyfikowany w 1990 roku przez Jana Pawła II, czyli w okresie całkowitego zerwania z Tradycją. Jak zauważa biskup Guérard des Lauriers w Dokumentacji o sytuacji w Kościele, „heretyckie kolegium pozbawione jest władzy tworzenia prawa kanonicznego, a tym bardziej ogłaszania świętych”. Włączenie Acutisa – postaci całkowicie uformowanej przez kulturę posoborową – do pseudo-liturgicznego kalendarza ma stworzyć iluzję ciągłości między prawdziwymi świętymi a modernistycznymi konstruktami.
Milczenie o grzechu śmiertelnym apostazji
Najbardziej szokującym aspektem relacji jest całkowity brak ostrzeżenia przed grzechem współudziału w świętokradzkiej ceremonii. Uczestnictwo w kanonizacji dokonywanej przez antypapieża Leon XIV stanowi akt schizmy, co potwierdza bulla Piusa XII Mystici Corporis Christi: „Do prawdziwego Kościoła Chrystusowego nie mogą należeć ci, którzy odmawiają posłuszeństwa Najwyższemu Pasterzowi”. Propagowanie „pielgrzymek” do Asyżu – miasta znanego z skandalicznych spotkań międzyreligijnych Jana Pawła II – potwierdza, że całe przedsięwzięcie służy budowie kościoła ekumenicznego potępionego przez św. Piusa X w Pascendi Dominici Gregis jako „synteza wszystkich herezji”.
Za artykułem:
Pierwsza rzeźba przyszłego świętego millenialsa – Carla Acutisa (ekai.pl)
Data artykułu: 24.08.2025
