Portal Tribune Chrétienne (25 sierpnia 2025) informuje o raporcie ONZ określającym komercyjne macierzyństwo zastępcze jako „współczesną formę niewolnictwa”. Reem Alsalem, sprawozdawczyni ONZ ds. przemocy wobec kobiet, potępia praktykę traktowania ciała kobiety jako „towaru”, wskazując na przymusowe aborcje, ograniczanie wolności matek zastępczych i celowe zerwanie więzi matka-dziecko. Raport wzywa do globalnego zakazu surogacji i unieważnienia umów prawnych z nią związanych.
Naturalistyczne potępienie bez odniesienia do lex divina (prawa Bożego)
Choć raport słusznie demaskuje „handel dziećmi” i redukcję kobiet do funkcji biologicznych, czyni to w ramach świeckiego humanitaryzmu, całkowicie pomijając nadprzyrodzony porządek. „Ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego” (1 Kor 6,19) – przypominał Pius XII, potępiając wszelkie eksperymenty naruszające nienaruszalność życia ludzkiego1. ONZ milczy o tym, że:
„[…] akt prokreacji z natury swej przeznaczony jest do zrodzenia życia ludzkiego, Bóg więc jest Panem życia i śmierci” (Pius XII, Allocutio ad obstetrices, 29 października 1951)
Brak jakiegokolwiek odniesienia do sacrum małżeństwa, nierozerwalności więzi między współżyciem małżeńskim a prokreacją oraz boskiego pochodzenia prawa naturalnego ukazuje antyteologiczną mentalność autorów.
Surogacja jako owoc kultu człowieka: odrzucenie Regnum Christi (Królestwa Chrystusa)
Raport poprawnie diagnozuje „patriarchalne struktury”, lecz nie dostrzega ich źródła: odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas Primas (1925):
„[…] pokój Chrystusowy może być tylko w Królestwie Chrystusowym”
Tymczasem ONZ proponuje rozwiązania czysto proceduralne – zakazy prawne – ignorując, że bez uznania Boga za fundament etyki, każdy system stanie się narzędziem nowych nadużyć. Cytowana sprawozdawczyni mówiąc o „prawach kobiet”, używa języka Oświecenia, nie zaś Veritatis Splendor (Blasku Prawdy).
Milczenie o aborcji: hipokryzja „walki z przemocą”
Najcięższym przeoczeniem raportu jest relatywizacja zbrodni aborcji. Alsalem wspomina wprawdzie o „selektywnych aborcjach narzuconych przez przyszłych rodziców”, ale traktuje je jako „nadużycie” w systemie, nie zaś jako morderstwo. Tymczasem Kościół zawsze nauczał:
„[…] bezpośrednie niszczenie tak zwanego «życia bezwartościowego» […] sprzeciwia się postanowieniom prawa naturalnego i Bożego” (Pius XII, Allocutio ad medicos, 12 listopada 1944)
Nie wspomina się, że surogacja z założenia oddziela prokreację od aktu małżeńskiego, co Leon XIII w Arcanum Divinae Sapientiae (1880) nazywał „hańbą i występkiem”.
ONZ jako fałszywy moralista: sprzeczność z doktryną katolicką
Wzywając do „globalnego zakazu”, struktury ONZ roszczą sobie prawo do stanowienia etyki międzynarodowej, choć same promują:
- Kulturę śmierci – poprzez agendy aborcyjne (UNFPA), edukację seksualną deprawującą dzieci2;
- Relatywizm religijny – poprzez „kartę praw człowieka” oderwaną od Dekalogu;
- Rewolucję antropologiczną – forsując ideologię gender, co potępił Pius XI w Divini Redemptoris (1937) jako „błąd komunizmu”.
Katolicka odpowiedź na surogację nie może ograniczać się do humanitarnego protektoryzmu. Wymaga przywrócenia „wszystkich rzeczy w Chrystusie” (Ef 1,10) – czego warunkiem jest publiczne uznanie Królewskiej Godności Zbawiciela.
1 – Pius XII konsekwentnie potępiał sztuczne zapłodnienie, eugenikę i eksperymenty na embrionach. Zob. przemówienia z 29 września 1949 r. i 19 maja 1956 r.
2 – Dokumenty UNESCO promujące „edukację seksualną” od 5. roku życia (np. International Technical Guidance on Sexuality Education, 2018).
Za artykułem:
Raport ONZ o macierzyństwie zastępczym: współczesna forma niewolnictwa (ekai.pl)
Data artykułu: 25.08.2025
