Portal „Tygodnik Powszechny” w artykule z 26 sierpnia 2025 r. przedstawia analizę gangsterskich seriali „Strefa gangsterów” i „Gangi Londynu” jako odzwierciedlenia kryzysu brytyjskiego społeczeństwa po Brexicie. Autor Jakub Majmurek porównuje konflikty przestępczych rodzin do szekspirowskich tragedii dynastycznych, podkreślając wciągającą fabułę i złożoność postaci, jednocześnie wskazując na społeczno-polityczne tło produkcji.
Naturalistyczna redukcja człowieka do poziomu bestii
Przedstawione w artykule dzieła kultury masowej konsekwentnie eliminują nadprzyrodzony wymiar ludzkiego życia. Jak nauczał papież Pius XII w encyklice Humani generis: „Całkowite pominięcie w ludzkich sprawach Boga, który jest ich początkiem i końcem, prowadzi nieuchronnie do tego, że człowiek stopniowo traci swoją godność”. W analizowanych produkcjach:
- Bohaterowie walczą wyłącznie o władzę i bogactwo, bez refleksji nad moralnością czynów
- Przemoc przedstawiana jest jako naturalny element ludzkiej egzystencji
- Brak jakiegokolwiek odniesienia do pojęcia grzechu, sumienia czy odpowiedzialności przed Bogiem
„Wojnę wszystkich tych gangów obserwujemy z punktu widzenia Elliotta – policjanta działającego pod przykryciem w organizacji przestępczej Wallace’ów”
Ta obserwacja doskonale ilustruje relatywizm moralny współczesnej kultury, gdzie granica między prawem a bezprawiem zostaje zatarta. Św. Augustyn w „Państwie Bożym” (ks. XIX) ostrzegał: „Gdy zabraknie sprawiedliwości, czymże są królestwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?”.
Milczenie o sprawiedliwości Bożej jako akt apostazji
Najcięższym zarzutem wobec analizowanych produkcji jest całkowite pominięcie:
- Kary wiecznej za grzechy śmiertelne
- Obowiązku wynagrodzenia za niesprawiedliwość
- Możliwości nawrócenia i łaski odkupienia
Kanon 1 Soboru Trydenckiego stanowi nieodwołalnie: „Jeśli ktoś powie, że człowiek może być usprawiedliwiony przed Bogiem przez same tylko uczynki własne… niech będzie wyklęty”. Tymczasem seriale gloryfikują hybris (gr. pychę) bohaterów, przedstawiając ich walkę o doczesną władzę jako najwyższą wartość.
Demoniczna struktura „nowej ewangelii” humanizmu
Artykuł Majmurka ujawnia symptomy modernistycznej infiltracji katolickiego myślenia:
- Akceptacja zasady „sztuka dla sztuki” z pominięciem kryterium moralnego (potępionej przez Piusa X w Pascendi Dominici gregis)
- Milczące przyzwolenie na relatywizm przez brak oceny etycznej przedstawionych zbrodni
- Redukcja ludzkiego dramatu do poziomu walki o władzę i uznanie, zgodnie z naturalistyczną antropologią
Jak pisał św. Pius X w encyklice Notre charge apostolique: „Kiedy społeczeństwo nie żyje już życiem Chrystusa, staje się zbiorowiskiem zdezorganizowanych jednostek, wzajemnie się nienawidzących”.
Kryzys władzy jako skutek odrzucenia Królestwa Chrystusowego
Opisywany w artykule obraz „państwa bezradnego” stanowi naturalną konsekwencję odejścia od katolickiej nauki społecznej. Pius XI w Quas Primas nauczał: „Żaden ludzki autorytet nie może istnieć niezależnie od Chrystusa, ani też przeciw Niemu”. Brytyjski kryzys władzy:
- Bezpośrednio wynika z laicyzacji państwa zapoczątkowanej aktem supremacji Henryka VIII
- Jest potwierdzeniem zasady Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) w wymiarze społecznym
- Demonstruje nieuchronność upadku cywilizacji odrzucającej prymat Prawa Bożego
Próby przedstawienia tego upadku jako „znakomitej popkultury” stanowią klasyczny przykład modernistycznego przewrotu wartości potępionego w Syllabus Errorum Piusa IX.
Zatrute źródła „katolickiego” dziennikarstwa
Sam fakt, że analiza gangsterskich seriali pojawia się w piśmie deklarującym katolickość, ujawnia głębię kryzysu w strukturach okupujących Watykan. Sobór Watykański I w konstytucji Dei Filius stanowił: „Wiara nie jest ślepym poruszeniem duszy, lecz aktem rozumu uznającego prawdę objawioną przez Boga”. Tymczasem:
- Brak odniesienia do katolickiej nauki o mediach (np. encyklika Vigilanti cura Piusa XI)
- Nieobecność kryteriów oceny moralnej dzieł kultury
- Akceptacja modernistycznej zasady autonomii sztuki
To milczenie jest wymowniejsze niż wszelkie słowa – jak pisał św. Hieronim: „Mowa jest dowodem wiedzy, ale milczenie jest oznaką mądrości”. W tym przypadku jednak milczenie o Bogu i moralności jest dowodem apostazji.
Za artykułem:
Od „Strefy gangsterów” po „Gangi Londynu”, czyli życie po Brexicie (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 26.08.2025
