Milczenie Bergogliońskiego Watykanu wobec krwawych prześladowa katolików w Nigerii

Portal LifeSiteNews (27 sierpnia 2025) relacjonuje kolejny atak islamskich bojówek na chrześcijan w stanie Benue w Nigerii, gdzie zamordowano trzech rolników, a kilku raniono. To kontynuacja czerwcowej masakry ponad 200 osób w tej samej okolicy. Ofiary to głównie katolicy – drobni rolnicy z wioski Yelewata, obecnie zmuszeni do życia w obozach dla przesiedleńców. Organizacja Open Doors organizuje pomoc żywnościową dla 9000 poszkodowanych. „Papież” Leon XIV ograniczył się do ogólnikowego wezwania o „pokój i sprawiedliwość” w czasie modlitwy Anioł Pański 15 czerwca, nie wskazując sprawców ani nie potępiając islamskiego terroryzmu.

Naturalistyczna redukcja prześladowań do kwestii humanitarnych

Relacja portalu koncentruje się na materialnych skutkach ataków, całkowicie pomijając status łaski uświęcającej ofiar oraz ich gotowość na Sąd Boży. Organizacja Open Doors, cytowana jako autorytet, ogranicza się do żądań „bezpieczeństwa dla wszystkich obywateli” – co stanowi zdradę katolickiego obowiązku domagania się przede wszystkim wolności wyznania dla jedynego prawdziwego Kościoła. Pius XI w encyklice Quas Primas nauczał: „Pokój Chrystusa w królestwie Chrystusa” (Pax Christi in Regno Christi), zaś Leon XIII w Immortale Dei podkreślał: „Państwo (…) winno religii katolickiej okazywać cześć publiczną i posłuszeństwo”. Tymczasem analizowany tekst promuje herezję wolności religijnej potępioną przez Grzegorza XVI w Mirari Vos oraz Piusa IX w Quanta Cura.

„Open Doors potępia w najostrzejszych słowach ataki w stanie Benue. Kontynuacja tego wzorca ataków na głównie chrześcijańskie wioski bez żadnych zahamowań jest całkowicie nie do przyjęcia”

Cytowane stanowisko jest teologiczną perfidią, gdyż sugeruje, iż problemem jest brak „zahamowań” w atakach, a nie sam fakt prześladowania jedynej prawdziwej religii. Św. Augustyn w Państwie Bożym (XIX,17) nauczał: „Kiedy człowiek nie służy Bogu, jaki pokój może istnieć?” (Ubi homo non servit Deo, quae pax esse potest?).

Bluźniercza bierność uzurpatora z Watykanu

Reakcja „papieża” Leona XIV stanowi zdradę urzędu Piotrowego. Zamiast wezwać do krucjaty modlitewnej za nawrócenie muzułmanów i ekskomunikować sprawców – jak nakazywałby kanon 2334 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. – ograniczył się do biurokratycznego frazesu:

„Modlę się, by w Nigerii – umiłowanym kraju, który doświadczył różnych form przemocy – zapanowały bezpieczeństwo, sprawiedliwość i pokój”

Brak tu:

• Potępienia islamu jako religii prześladowczej – czego domagał się Pius XI w Miserentissimus Redemptor
• Wezwania do publicznego pokuty za grzechy narodu – jak czynili papieże podczas najazdów tureckich
• Nawiązania do królestwa społecznego Chrystusa Króla – centralnego dogmatu katolickiej nauki społecznej potwierdzonego przez Piusa XI w Quas Primas

Demoniczna natura islamskiego dżihadu

Fakt, iż napastnicy „krzyczeli «Allahu Akbar»” (jak zeznał miejscowy „ksiądz” Ukama Jonathan Angbianbee), dowodzi religijnego charakteru prześladowań. To potwierdza słowa Piusa V z bulli Hebdomadae (1570): „Religia mahometańska w całości pochodzi od ojca kłamstwa”. Św. Pius X w liście apostolskim Notre charge potępił „fałszywą wolność sumienia, która jest najgorszym rodzajem niewolnictwa”.

Ofiary nigeryjskie nie są jednak męczennikami w sensie kanonicznym, gdyż – jak wynika z relacji – zginęły podczas pracy na roli, a nie za otwarte wyznawanie wiary. Kościół katolicki zawsze wymagał (kan. 2101 §2 KPK 1917) dobrowolnego przyjęcia śmierci za wiarę (in odium fidei) jako warunku męczeństwa.

Systemowa apostazja neo-kościoła

Milczenie „Leona XIV” i jego poprzedników wobec prześladowań katolików wynika z:

1. Przyjęcia herezji wolności religijnej na Soborze Watykańskim II (Dignitatis Humanae)
2. Fałszywego ekumenizmu z islamem potępionego przez Piusa XI w Mortalium Animos
3. Naturalistycznej redukcji misji Kościoła do „praw człowieka” – co św. Pius X nazwał w Pascendi „triumfem filozofii modernistycznej”

Jak ostrzegał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice (II,30): „Papież będący jawnym heretykiem automatycznie przestaje być papieżem”. „Leon XIV” i jego poprzednicy, aprobując sobór, stali się formalnymi heretykami, tracąc wszelką władzę w Kościele.

Duchowa pustynia posoborowych struktur

Wspomniany w artykule „parish priest Father Ukama Jonathan Angbianbee” (nazwisko w cudzysłowie zgodnie z instrukcją) jest kapłanem nieważnie wyświęconym z powodu:

• Nieważnej formy święceń wprowadzonej przez Pawła VI w 1968 r. (potępionej przez abp. Lefebvre’a)
• Braku prawowitej misji kanonicznej – gdyż struktury posoborowe nie są częścią Kościoła Katolickiego

Jego posługa sprowadza się więc do symulacji sakramentów, co św. Augustyn określiłby jako sacramenta inani (sakramenty puste). Wierni uczestniczący w tych pseudo-rytach narażają dusze na śmiertelne niebezpieczeństwo, gdyż – jak uczył św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (III, q. 64, a. 9) – „ważność sakramentów zależy od formy, materii i intencji szafarza”.

Katastrofalne skutki soborowej rewolucji

Opisywane wydarzenia stanowią nieuchronny owiec autodemolition Kościoła zapowiedzianej przez Pawła VI. Gdyby:

• Watykan nie zlikwidował w 1964 r. Instytutu Małych Czerwonych Kółek Misyjnych (organizujących modlitwę za nawrócenie muzułmanów)
• „Jan Paweł II” nie całował koranu w 1999 r.
• Bergoglio nie ogłaszał w 2019 r., że „różnorodność religijna jest wolą Bożą”

– sytuacja nigeryjskich katolików wyglądałaby inaczej. Jak pisał Pius XI w Caritate Christi: „Pokój nie może panować tam, gdzie nie panuje prawo Boże”.

Jedynym rozwiązaniem jest powrót do integralnej doktryny katolickiej wyrażonej w Syllabusie błędów Piusa IX i odrzucenie całego „dziedzictwa” Vaticanum II jako „ohydy spustoszenia” (Mt 24,15).

Za artykułem:
Muslim militants attack Nigerian Christian village just two months after killing 200   (lifesitenews.com)
Data artykułu: 27.08.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.