Portal eKAI (27 sierpnia 2025) relacjonuje reakcję „papieża” Leona XIV na strzelaninę w kompleksie kościelno-szkolnym Zwiastowania w Minneapolis, gdzie zginęło dwoje dzieci, a 14 osób odniosło rany. W telegramie podpisanym przez „kardynała” Pietro Parolina „Jego Świątobliwość” wyraża „głęboki smutek”, zapewnia o „duchowej bliskości”, modli się za zmarłych i rannych oraz udziela „apostolskiego błogosławieństwa jako zadatku pokoju”.
Teologiczna dezercja w obliczu zła
„Polecając dusze zmarłych dzieci miłości wszechmogącego Boga” – ta fraza zdradza najgłębszy kryzys posoborowej pseudoduchowości. W miejsce depositum fidei (depozytu wiary) mamy herezję apokatastasis (uniwersalnego zbawienia), potępioną przez Sobór Konstantynopolitański II (553 r.) i powtarzaną w Mysterium Fidei Piusa XII. Żadnego wezwania do modlitwy o nawrócenie mordercy, żadnego przypomnienia sądu Bożego, żadnego ostrzeżenia przed wiecznym potępieniem – tylko wulgarny sentymentalizm odzierający tragedię z nadprzyrodzonego wymiaru.
Grzebanie prawdy pod humanitarnym frazesem
„Ojciec Święty udziela […] apostolskiego błogosławieństwa jako zadatku pokoju, męstwa i pocieszenia w Panu Jezusie”
Ta formuła stanowi bluźnierczą imitację prawdziwych orationes imperativae (modlitw rozkazujących) Kościoła. Gdzie jest exorcismus przeciwko duchowi zabójstwa? Gdzie nakaz publicznego zadośćuczynienia? Św. Pius X w Pascendi demaskował modernistów: „Religia jest tylko uczuciem: stąd pochodzi, że wszystko w niej musi być podporządkowane temu uczuciu”. Telegram operuje językiem psychologów kryzysowych, nie pasterzy strzegących dusz przed piekłem.
Milczenie jako apostazja
Najcięższą zbrodnią dokumentu jest przemilczenie czterech dogmatów:
1) Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) – potwierdzonego przez Innocentego III (IV Laterański) i Piusa IX w Singulari Quadam;
2) Obowiązku publicznego wyznawania wiary przez władze cywilne (Leon XIII, Immortale Dei);
3) Prawa Bożego do karania zbrodniarzy śmiercią (Katechizm Rzymski, rozdział V);
4) Obowiązku naprawienia świętokradztwa (atak dokonany na terenie konsekrowanym).
Ewangelia uczuć zamiast Ewangelii Krzyża
Przesłanie „Leona XIV” kontynuuje rewolucję antropocentryczną zapoczątkowaną przez Jana XXIII: „Kościół jest ludem Bożym wędrującym ku samospełnieniu” („Gaudet Mater Ecclesia”, 1962). To jawny bunt przeciwko Regi saeculorum immortali et invisibili (Królowi wieków, nieśmiertelnemu i niewidzialnemu) z 1 Tm 1,17. Pius XI w Quas Primas przypominał: „Pokój Chrystusowy nie może zapanować inaczej, jak tylko pod panowaniem Chrystusa Króla”. Tymczasem neokościół oferuje światu consolatio sine cruce (pocieszenie bez krzyża) – dokładnie to, co przepowiedział kard. Alfredo Ottaviani w memoriale „Zagrożenia dla wiary” (1966).
Zakon naturalizmu w akcji
Lista adresatów „modlitw” – służby ratownicze, personel medyczny, duchowni – to perfekcyjny przykład reductio ecclesiae ad societatem humanitarnam (sprowadzenia Kościoła do organizacji humanitarnej). Zero wzmianki o kapłanach mających obowiązek sprawowania Mszy w intencji nawrócenia grzeszników, zero wskazania na konieczność sakramentu pokuty dla ocalałych. Benedykt XV w Ad Beatissimi Apostolorum (1914) zakazywał „kojarzenia się z jakimikolwiek organizacjami dążącymi do naruszenia porządku społecznego” – tymczasem struktury okupujące Watykan kolaborują z cywilizacją śmierci, przemilczając jej źródła: apostazję narodów i zniesienie kary śmierci dla morderców.
Za artykułem:
Telegram Ojca Świętego po strzelaninie w Minneapolis (vaticannews.va)
Data artykułu: 27.08.2025
